Voorjaar

[p. 32]

De leeuwerik.

‘Wat zong het vroolijk vogellijn....’

Zingend uit zonnegoud

Druppende korenwoud

Tril, ik, klein liedje, U tegen.

Stil in den glans van Uw

Zwevende licht-schaduw

Stijg ik en sta ik, gestegen.

Daar waar de sterren staan

Roep ik Uw luister aan,

Boven de wegen, de winden; -

Zilver-zoet zingen moet

Eeuwig mijn liedje goed

U, dien ik zoek en niet vinde.

Die in het paradijs

Bevend mijn parelgrijs

Kleedje van licht hief te blinken:

Die mij mijn rokje spon,

Die mij dit klokje vol

Klare robijnen liet drinken.

Waar ik mijn wiekje wijd

Over mijn wiegje breid

Onder een schemer van sterlicht,

Droom ik bij duisternis

Nog van Uw luisternis -

Nog van Uw licht dat zoo ver licht.

[p. 33]

 

Tot weer de nachtdauw door

 

Parelde morgengloor

 

Lieflijk mijn blik komt verrassen,

 

En ik naar hemelschijn,

 

Zilver door zilver, mijn

 

Wakkere wiekjes voel wassen.

 

 

 

Bede om vruchtbaarheid

 

Naar Uw onzichtbaarheid

 

Die ons iets eeuwigs hier baarde,

 

Zing ik Uw vrede luid,

 

Bid ik mijn bede uit -

 

Zilveren dankstem de aarde:

 

 

 

Dank voor Uw smetteloos

 

Bloeiende zonne-roos,

 

Dank voor wat leven en licht geeft;

 

Land, lucht en regen en

 

Sterren - die zegen! - en

 

Dank voor Uw lach die in licht leeft!

 

 

 

Heil wie één lente-dag

 

Leven en loven mag

 

Hoog boven wolken en winden,

 

Maar wie hun paradijs,

 

Sneeuw-wit of parelgrijs

 

Eens en voor eeuwig hervinden....

 

Heil, heil, heil, heil! -