Sterren en dauw

[p. 90]

Dageraad

Hoor! een gouden geluid in de morgen
en een blank signaal! -
Magdalene ging voorbij in de geur
en Simon Petrus loopt dwars door het koren
met fladd'rend gewaad...
Er is iets groots op de aarde gebeurd. Alleluia!
Ik groet de dageraad!
Over de wereld is hij gekomen,
over de velden die wijd en groen zijn
over de weiden die wit zijn van dauw
en veelsoortig gebloemte.
In mijn oogen is hij en op mijn handen,
mijn lippen drinken hem die zeer klaar en kuisch is
en reinigend en weldadig als frissche genieting.
Ik groet de dageraad die zoo rein is
die zoo gansch schoon is, zonder vlek of fout;
die mij blij maakt, stil blij maakt,
die mij zóó blij maakt, dat ik wel dansen kan
zóó vroom maakt, dat ik bidden moet!
O, hoe groet ik hem die mij zoo hoog verheugt
dat ik lachen moet. ---
en alles wat is heel diep beminnen!

[p. 91]

 

Ik loof de dageraad die de bloemen tooit,

 

voedt en verzorgt -

 

die haar kleuren en geuren geeft

 

en dauw om te drinken en licht!

 

Alles aan hem is wonder, is weldaad -

 

en als een weldaad aanvaard ik hem

 

en groet en zegen hem!

 

Ik zegen hem, die de vogelen wekt:

 

want hun lied is mij lief en

 

eene verheugenis altoos het spel hunner wieken,

 

als zij spelend daarboven,

 

half zilver half goud,

 

zwenkende, zwevende dalen en stijgen...

 

allen schepseltjes van Hem, wiens schepsel ik ben

 

en dien ik groet in de dageraad

 

en in mijn broeder, de vogel.