Kleine vertellingen

[p. 121]

Het vogeltje

De koning - der Avermannekens heer:
Hoe zwaar ligt zijn hoofd op de peluw neer!
En zijn Raad met het lot van de kroon begaan
Gaat peinzend op puntschoentjes af en aan;
Want hoe zwak is hun koning, hoe moedeloos,
Ach dat hij zich spoedig een opvolger koos!
Doch niemand durft spreken, de stilte drukt zwaar;
Maar een vogeltje zingt in een rozelaar.

Dan neemt een dier heertjes een kloek besluit;
Hij ordent zijn wolbaard en kucht eerst luid
En nadert het praalbed en stamelt een zin
Van komen en gaan en van einde en begin;
Doch de rest van zijn woorden laat hem in de steek,
Want de hand van de koning wuift dodelijk bleek,
En de raadsheer buigt en de stilte drukt zwaar;
Maar een vogeltje zingt in een rozelaar.

Men roept de geneesheer, men loopt om de man
Die 't koninklijk heulsap bereiden kan;
Doch ieder remedie, hoe licht of hoe zwaar,
Heet kermen en jammer en groter misbaar.
Bij 't praalbed treurt eenzaam de balsemkruik,
Maar een vogeltje zingt in een rozenstruik:
Ach zanger, lief zangertje sta me bij -
Ik geef jou mijn kroon, geef je stemmetje aan mij!