Kleine liederen van dood en leven

[p. 76]

[Zijn aangezicht werd duister en als gras]

Zijn aangezicht werd duister en als gras
Waarin zijn oogen als twee scherven lagen,
Met al den waanzin van gebroken glas
Waar werelden en sterren in vervagen;
Een laatste, bitt're kramp nog en wij zagen:
Dat dit die andere geboorte was
Waarvan wij zelf de vreemde weeën dragen.