Eiland der eenzamen (gevangenisgedichten 1943-1944)

[p. 12]

Aan mijn waterkruik

IK groet u, waterkruik
Met uw gebloemden buik
Die, rank en ongeschonden,
In dit naargeestig kot
Uw gratie hebt verbonden
Aan een onzalig lot.
Als ik u daar zie staan
Wil, zonder veel verwijlen,
Mijn geest naar Cana ijlen
En daar ter bruiloft gaan;
Maar welk een felle pijn
Doorpriemt mij hart en nieren
In plaats van tierelieren
Bij dien subliemen wijn!
Het is een wrange vrucht
En hard om aan te knagen:
Het kruis dat ik moet dragen!
Maar, als gij mij geeft lucht
En God zijn welbehagen,
Zoo zie ik niet onwijs
Nog eens mijn koren bloeien,
Nog nektar uit u vloeien
En geef'k, ondanks mijn boeien,
Het zalig Cana prijs!