Eiland der eenzamen (gevangenisgedichten 1943-1944)

[p. 11]

Vuren teekens

IK zie hen schrijven: twintig, dertig handen
Zich krommen om den spijker op den muur
Om steen na steen de teekens in te branden
Van een verholen, onheilspellend vuur.
Symbolen van geweld, gebalde vuisten
Zijn 't hier en daar naast teksten van Calvijn;
Een Christusmonogram bij zwaarden die zich kruisten,
Een kop met knekels druipend van venijn.
Vreest niet, krast Freriks als een goed soldaat
En Drost, te fier den hiel der laars te likken,
Staat grimmig gaten in den wand te prikken
En kerft en schendt om 't Nederlandsch verraad.
En tienmaal treedt me in dezen samenhang
Van vuur en storm op stoere letterbeenen,
De naam van Moeder tegen uit de steenen -
En één schrijft Lieveling, een klein gezang.
Zoo schrijven zij met tranen, gal en bloed
En ik zie somber naar het werk dier handen;
O, Christus, weken eindelijk deze wanden
En werd de wereld wijd waarvoor Gij hebt geboet!