Waarde van Lennep

[p. 138]

Highgate, 21 september 1850

In geen geval mochten de gedichten van Van de Linde onder zijn eigen naam afgedrukt worden. De garantie van anonimiteit was voor hem uiterst belangrijk. Hij betwijfelde of zijn verzen publiceerbaar waren, en vreesde steeds dat de spotternijen zijn schuldeisers, waarmee een langlopende afbetalingsregeling getroffen was, in het verkeerde keelgat zouden schieten.

Waarde Van Lennep, Ik schrijf u deze weinige regelen om u te beletten een dwaasheid te begaan en u te bidden noch rechtstreeks noch zijdelings mijn naam te doen verschijnen in verband met de u toegezonden malligheden. Gij gevoelt van zelf dat dit mijne reputatie zou kunnen bezeeren. Ik weet noch niet recht of gij den draak met mij steekt dan of gij waarlijk voornemens zijt mijn prullen te plaatsen. Zoo dit inderdaad uw plan is, en de etiquette van uw almanak het anonyme verbiedt, plaats dan initialen G.V.D.L.M. of vertaal mijn naam in 't latijn Scr. G. Tilia (don't put ‘Tilus’,¹ by mistake), of plaats een melancholiek motto ‘Tilia levis caeditur’,² doch vooral geen namen noemen, wat ik u bidden mag.

[...]

1 Scr.: scripsit: (de genoemde) heeft het geschreven. Tilia: linde. Tilia is een vrouwelijk woord; de - niet bestaande - mannelijke pendant zou til(i)us zijn.

2 Tilia... caeditur: de kleine linde wordt geveld. Citaat uit Vergilius Georgica.