Waarde van Lennep

Londen, 5 januari 1836

Met het Engels had Van de Linde na korte tijd geen moeite meer. Zijn bewondering voor de Engelse literatuur bracht hem in een opgewonden stemming. Hij was vooral onder de indruk van Shakespeare en de Engelse romantische dichters, zoals Byron, Wordsworth en Coleridge.

[p. 97]

[...]

Ik lees Byron Sterne etc. met even veel pleizier (want om van moeyelijkheid te spreken ware dwaasheid) als mijne eigen brieven (!!!) en Shakespeare versta ik beter dan de meeste Engelschen. De eenige moeyelijkheid der Engelsche Autheurs is gelegen in localiteiten die geen Engelsche meester abroad al is hij een Engelschman kan expliceeren. Shakespeare blijft altijd moeyelijk, doch even moeyelijk voor een native als voor een foreigner. Ik heb hem thans eens met Dowton en eens met Dukes¹ gelezen, en hij is mijn Almanak, mijn Huisbijbel mijn Companion mijn everything geworden. Ik heb mij nochtands verwonderd en Dukes mijne verwondering medegedeeld, hoe gij zoo wel zijt geslaagd in uwe vertaling van Burns. Dukes verzekerde mij dat indien hij niet drie jaren te Glasgow had gestudeerd hij buiten staat zou zijn den dichter fairly te verstaan. Ik verstond naauwlijks twee regels van de tien. Naderhand zag ik echter dat een little vocabulary aan het einde der editie was geplaatst. Van der Heim raadt mij aan een Engelsch werk, a novel for instance, te vertalen. Ik verlang niets beter, want behalve dat het wellicht eenig voordeel zou aanbrengen heb ik leêgen tijd in overvloed. Wat denkt gij van Charles Lamb,² een zijner Essays bijv. Schrijf mij eens hoe gij onderstelt dat een dergelijke brochure in Holland zou ontfangen worden en of een schets van het Engelsch tooneel, een Essay op Shakespeare etc. bevallen zou. Het is jammer dat vele zijner werken wederom zoo locaal zijn; aan zijne poetry denk ik natuurlijk niet. Doch u zou ik aanraden u bekend te maken met zijne verzen en bovenal met Wordsworth's poetry, die ik met rapturous³ delight heb gelezen. Een zijner verzen (ik geloof het heet the village-beggar)⁴ heeft mij bijna gek van opgetogenheid gemaakt. Wat denkt gij van deze schoone re-

1 Dowton en Dukes waren beiden onderwijzer aan de school van Van de Linde.

2 Charles Lamb was vooral als essayist in Engeland bekend. In 1835 waren zijn verzamelde prozawerken uitgekomen.

3 Rapturous: meeslepend.

4 ‘The village-beggar’ komt in het verzameld werk van Wordsworth niet voor. Van de Linde bedoelde waarschijnlijk ‘The old Cumberland beggar’.

[p. 98]

gels uit een van Coleridge's laatste verzen (gij weet hij is onlangs overleden).⁵

[...]

Goede God wat een eminent poet zou ik zijn indien ik slechts verzen kon maken, but never mind ik ben thans een eminent Schoolmaster.

[...]

5 Van Samuel Taylor Coleridge, die in 1834 gestorven was, haalde Van de Linde op deze plaats een groot fragment uit ‘Youth and Age’ aan.