Waarde van Lennep

Londen, 3 februari 1835

Langer dan een jaar duurde de hopeloze toestand in Engeland nu. Van de Linde was ten einde raad. De plannen voor Kaap de Goede Hoop waren mislukt, omdat men daar ook al van zijn geval op de hoogte bleek te zijn gesteld. Alleen Oost-Indië bleef nog over, als hij tenminste geen toneelspeler wilde worden, een beroep dat niet paste voor een goede burger.

[...]

Zoo alles mislukt moet ik u nogmaals ernstig verzoeken u voor mij ten aanzien van de Oost te interesseren, dit toch zal u zoo moeyelijk of althans niet onmogelijk zijn, en het is immers alsdan mijn laatste uitzicht. Gij zult toch niet van mij vorderen dat ik in den Amsterdamschen Schouwburg à 60 cents dood ligge voor Jeane, die het zoo dikwijls gratis voor mij heeft gedaan; dat ik soupere met houten chinasappelen en bordpapieren runderhazen, of de rol van Phaëton¹ vervulle als alles met levendige personen moet gaan, doch indien ook deze drinkbeker niet aan mij voorbij kan gaan, dan wil ik hem nog liever op de Erwtenmarkt dan het Leidscheplein² ledigen, en hoe zwaar het mij moge vallen, in mijn lot berusten.

[...]

1 De rol van Phaëton: lees: de rol van een dode.

2 Op het Leidseplein stond ook toen de Stadsschouwburg waarin drama's in het Nederlands opgevoerd werden. Van Lennep was commissaris van de Stadsschouwburg. Aan de Erwtenmarkt (nu Amstel ter hoogte van de Kleine Komedie) bevond zich het Théâtre français, waarin veel Franse stukken en Italiaanse opera's ten gehore werden gebracht. Beide theaters beleefden in de jaren dertig een terugval.