In Holland staat mijn huis

(1955)–Annie M.G. Schmidt– rechtenstatus



[pagina 55]
Verhaaltjes Als je drie jaar bent is het slapen gaan een ingewikkeld procédé dat uren in beslag neemt. Daar is allereerst de vraag: Wat moet er allemaal mee? Het fietsje, dat spreekt vanzelf. En een autootje en nog een autootje en de kruiwagen. En het oude spoorboekje want daar staat ergens een heel klein autobusje in. Wanneer mijn zoontje eindelijk in bed ligt, de haren van zijn kruin recht overeind en met vuurrode wangen boven zijn streep-pyama, is het gezin totaal uitgeput. Maar hij nog niet. Nou moet je haaltje tellen, zegt hij. En je moet hier zitten. Goed. Waar moet ik van vertellen? Van een bossing. Nee, niet van een botsing deze keer. Het is waar, hij luistert het liefst naar verhalen over botsingen tussen twee auto's of twee treinen, maar ik vind het zo weinig positief om hem uitsluitend met verkeersongevallen te voeden. Als ik jarig ben, tel je dan van een bossing? Afgesproken, maar nou tel ik van een prinsesje. Hij gaat achterover liggen, zich verkneukelend. Er was een prinsesje en die speelde in de tuin. Met de bal. Met de bal van oom Koos? Met de bal van oom Koos. En toen? Toen was ze ineens de bal kwijt. En ze zocht overal. Ze zocht tussen de bloemetjes en achter de heg. En onder de bomen.
[pagina 56]
En in de sneeuw... vult hij aan. In de sneeuw, o ja. Weg was de bal. Maar er was in die tuin een put. En er kwam een kikker uit die put en die kikker zei: Dag prinsesje. Dag kikker, zei het prinsesje. Ben je bijgeval je bal kwijt? vroeg de kikker. Jawel, zei het prinsesje. Nou, zei de kikker. Ik heb hem. In de put. Wat krijg ik van je als ik hem teruggeef? Dan krijg je mijn poes, zei het prinsesje. Je poes? vroeg de kikker. Ha ha, wat moet ik nou met een poes? Een poes in de put. Ha ha! We lachen allebei een kwartier om het voorstel van de prinses. En toen? Nou, zei het prinsesje, dan krijg je mijn kruiwagentje en mijn brandweerauto en mijn spoorboekje. Nee, zei de kikker. Daar vin ik niks an. Dan krijg je mijn potje, zei de prinses. Potje? riep de kikker. Wat moet ik met een potje? Om een plasje op te doen, zei het prinsesje. Ha ha riep de kikker. Ik doe nooit plasjes. Wat wil je dan? vroeg het prinsesje. Ik wil in je bedje slapen, zei de kikker. Bah, zei de prinses. Ik wil niet in een bedje slapen met een vieze kikker. Goed, dan krijg je ook je bal niet terug, zei de kikker. Nou vooruit dan maar, zei het prinsesje. Toen nam het prinsesje de bal en ze liep er heel hard mee naar huis en ze sloeg de deur achter zich dicht en ze ging boterhammetjes eten met haar vader en moeder en toen werd er heel hard op de deur geklopt. En wie stond daar op de stoep? Sinterklaas... zegt mijn zoontje, heet van opwinding.
[pagina 57]
Nee, domme jongen. De kikker! En de kikker zei: dat meisje heeft beloofd dat ik in haar bedje mag slapen. Wel, zei de koning als ze het beloofd heeft moet het ook maar en toen trouwden ze en de kikker veranderde in een prins... Maar hij luistert niet meer. Hij ligt met een vraag op de lippen: Doen kikkers geen plasjes? Nee, kikkers doen geen plasjes. Doen lammetjes plasjes? Ja, lammetjes wel. Doen monteurs ook plasjes? Monteurs ook. En nu moet je gaan slapen. Zijn hoofdje ligt heel zoet en rose op het kussentje en zijn oogjes zijn donker van de slaap. Ik doe zacht de deur dicht en ga weg. Even later hoor ik hem zingen, want hij zingt zichzelf altijd in slaap: Zie de maan schijnt door de bomen, makkes met u wild gestaak... zingt hij. En daarna: O denneboom, o denneboom hoe staat het met u takken. Hij heeft nu eenmaal Sinterklaas- en Kerstliederen geleerd, hij zal er wel mee doorgaan tot Juni. En dan ineens, heel hard: mama! Als ik kom aansnellen, zegt hij: Er is een tijger. Waar? Daar. Hij wijst naar het voeteneind. Hoesj! Weg tijger, zeg ik. En hij vraagt alleen nog: Als ik ziek ben de vorige dag tel je dan van een bossing? Ja, zeg ik. En met die belofte slaapt hij in.

Vorige Volgende

Verhaaltjes