Het fluitketeltje en andere versjes

[p. 34]

De oren van koning Maggelhaan

Moet je horen! Moet je horen!
Koning Maggelhaan z'n oren
groeien en groeien en groeien en groeien
O, ze worden zo groot als koeien,
nee, zo groot als stoomturbines,
nee, zo groot als vliegmachines!
's Morgens vroeg aan het ontbijt
komt Marie, de keukenmeid,
om met grote sterke touwen

[p. 35]

 

die twee oren op te houwen.

 

Anders vallen ze in de boter,

 

Ach, ze worden al groter en groter,

 

groter en groter en langer en langer,

 

en de koning wordt ál banger.

 

 

 

Als hij rijdt in 'n vigilante

 

steken zijn oren aan beide kanten

 

uit de ruiten, uit de ruiten,

 

ja, zijn oren steken er buiten.

 

Naast het majesteitelijk bed

 

zijn twee kasten neergezet,

 

juist, voor ieder oor een kast,

 

o, er zit zoveel aan vast.

 

 

 

Als dat nu zo door moet gaan

 

met die koning Maggelhaan

 

is er nergens plaats meer voor,

 

alles zit al vol met oor.

 

Wie kan zich er mee bemoeien,

 

dat die oren niet meer groeien?

 

Niemand? Wel, als dat zo is

 

gaat het met die koning mis.