De spin Sebastiaan

[p. 130]

Carolien het kalf

Carolien, het kalf, was een heel gek kalf,
een heel gek kalf was Carolien.
Zij woonde in de wei, dat beviel haar maar half,
want zij wilde de wereld zien.
Zij hunkerde echt naar een stierengevecht,
naar 'n stierengevecht in Madrid.
Zij klaagde en zei: 't Is zo jammer van mij,
dat ik hier in dat weiland zit.
Zij sprak tot haar moe (dat was Coba, de Koe)
Ik heb er genoeg van, mama!
Ik ga met een auto naar Spanje toe,
tot ziens en de groeten aan pa.
En zij stak met een zucht haar poot in de lucht
en lifte naar Spanje, Olee!

Na een heel lange rit kwam zij aan in Madrid.
Het was daar een herrie, zeg! Neeééé!
Er was een Arena met volk eromheen,
en in 't midden een bóm van een stier.
En de Toreador stond er juist vlak voor
met zijn mantel en met zijn rapier.
Het kalf Carolien kon het heel goed zien,
want zij zat vlak vooraan voor haar geld.
Na een uur was de stier zo dood als een pier
en de Toreador was een held.
Er werd heel hard gegild, Carolien werd wild
en stormde haar loge uit,
en ze riep: O, meneer, mag ik ook eens een keer?
En de Toreador zei: Vooruit!

[p. 131]

 

Het volk riep: Ach, kom en ze lachten zich krom,

 

zo'n kalf van een maand of twee.

 

Heb je ooit iets gezien als dat kalf Carolien?

 

En de Toreador lachte mee.

 

 

 

Maar het kalf Carolien liet de mensen eens zien

 

wat een kalf zo allemaal kán.

 

Zij sprong op zijn neus en hij tuimelde heus

 

in het zand, die zielige man.

 

Het werd een lawaai en een zakdoekgezwaai,

 

Carolien kreeg een lauwerenkrans

 

van een man, die bezield een toespraak hield

 

in het Spaans en ook in het Frans.

 

Dit was het verhaal, echt gebeurd, allemaal,

 

van het gekke kalf Carolien.

 

Zij bleef in Madrid, waar zij altijd nog zit.

 

Je kunt haar daar elke dag zien.