De spin Sebastiaan

[p. 85]

De olifant die woord hield

Boven in een boom in Afrika zat de vogel Wok. Hij zat daar op een groot nest en in dat nest lag een groot, gespikkeld ei. Daar moest een kleine vogel Wok uitkomen, maar hij kwam er niet uit. Het duurde zo lang, oei, wat duurde dat lang.

De vogel Wok zat maar te broeden en verveelde zich. Ze telde van een tot tien, en toen terug van tien tot een, dat is moeilijk voor een vogel Wok, en ze vertelde zich zelf verhaaltjes en ze zong een liedje, een echt Wokke-liedje, en nog kwam het ei niet uit. En toen ze daar zeven weken en zeven dagen had gezeten, zei ze: Nou is het genoeg geweest. Ik wil een eindje om. Er kwamen 'n paar leeuwen voorbij, die in de buurt woonden, en vogel Wok riep: Hee jongens, wil een van jullie niet eens een poos op mijn ei zitten?

Niks hoor, zeiden de leeuwen, blijf jij daar maar zitten, dank je lekker!

Vogel Wok zuchtte en bleef maar weer zitten zingen tot er op zekere dag een olifant voorbijkwam.

Het was 'n erg goedige olifant en toen vogel Wok hem vroeg, of hij niet een poosje op het ei wou zitten, zei hij: Denk je, dat ik dat kan? Denk je dat die boom het houden zal en zou het ei niet breken?

Welnee, zei vogel Wok. We zetten een stutje onder de boom en als je nu een beetje voorzichtig gaat zitten, dan blijft dat ei wel heel.

Nu goed dan, zei de olifant. Er werd een stutje onder de boom gezet, hij hees zich met moeite naar boven en daar zat de olifant boven in de boom, boven op het

[p. 86]

nest met het Wokke-ei. Vogel Wok sloeg haar vleugels uit en zei: tabee!

Maar ze kwam nog eventjes terugvliegen en riep: Zul je op het ei blijven zitten, beloof je me, dat je zult blijven zitten, tot ik terug ben? Ik ga alleen even een eindje om.

Ik beloof het, zei de olifant, en weg vloog vogel Wok.

Daar zat hij nu en het duurde erg lang. Het begon te regenen en te waaien, maar hij had beloofd te zullen blijven zitten, dus hij bleef zitten.

Het hield op met regenen en de zon ging schijnen zo fel, dat de arme olifant het erg heet kreeg en verlangde naar een koel bad in de rivier. Maar hij had beloofd te zullen blijven zitten en dus...

Toen de olifant daar ook zeven dagen gezeten had kwamen er drie jagers aan. Ze hadden geweren bij zich en riepen: Kijk, een olifant, schieten, jongens!

Ze legden hun geweren al aan, maar een van de jagers zei: Nee, wacht eens even. Deze olifant zit in een boom, dat is toch wel een beetje gek. Dit is een heel bijzondere olifant, we zullen hem niet doodschieten. We gaan hem vangen.

Met lieve woordjes en met klontjes probeerden ze de olifant uit de boom te lokken, maar de olifant deed het niet! Hij had beloofd te zullen blijven zitten.

Eindelijk hakten de jagers de boom om en de olifant werd met boom en al op een wagen gehesen en met boom en al op een groot schip gezet. En het schip voer over de zee voor weken en weken en de olifant bleef op zijn nest zitten, want hij had beloofd er niet af te komen.

Toen het schip in Europa aankwam werd de olifant met boom en al op de kade gehesen met grote takels en naar de diergaarde gebracht. Daar zat hij nu en

[p. 87]

iedereen kwam naar hem kijken, want zo iets was nog nooit vertoond, een olifant op een boom, een olifant die op een ei zat te broeden.

Op een goeie dag kwam er een grote vogel aanvliegen uit het zuiden. Het was vogel Wok. Zij was een eindje omgevlogen, maar het was een groot eind geworden. Het had een beetje te lang geduurd, en opeens had zij zich herinnerd, dat er ergens nog een ei lag met een olifant erop.

Ze was gaan zoeken en zoeken door heel Afrika en toen het ei in Afrika niet meer was, was ze gaan zoeken, zoeken in heel Europa en eindelijk had ze de dier-

[p. 88]

gaarde gevonden met de boom en het nest en het ei en de olifant erbovenop.

Dank je wel, olifant, zei vogel Wok. Je bent heel braaf en trouw geweest, nu zal ik wel weer eens een poosje op mijn ei zitten.

Maar die goeiige olifant, die nu al maanden en maanden op het ei had gezeten, werd opeens erg woedend.

Nee, zei hij, nu is het mijn ei geworden. Ik ga er niet meer af. Vogel Wok begon heel hard te schreeuwen en ruzie te maken, maar wat zij ook zei, de olifant trok er zich niets van aan en bleef zitten.

En daar opeens, terwijl ze bezig waren ruzie te maken, klonk er een groot gekraak in het nest.

De olifant ging van schrik rechtop zitten, en jawel hoor, het ei kwam uit.

En wat kwam eruit? Geen vogeltje Wok, maar... een heel klein, héél lief olifantje. Met vleugeltjes. Zie je wel, zei de olifant. Zie je wel, dat het mijn ei is geworden?

De oppasser kwam erbij en de directeur van de diergaarde en de burgemeester. Ze kwamen kijken naar het vreemde dier, dat uit het ei was gekomen: een olifantje met vleugels.

Maar iedereen was het erover eens, dat de olifant zó trouw op het nest had gezeten, dat het zijn ei was geworden en dat hij nu zijn vrijheid terug moest hebben in Afrika.

Hij werd op een schip gezet met zijn kleine olifantje en voer terug naar Afrika, waar hij nu nog blij en gelukkig leeft.

De vogel Wok heeft een nieuw ei gelegd en nu past zij goed op, gaat nooit meer een eindje om en wacht heel geduldig tot er een echt vogeltje Wok uit zal komen.

[p. 89]