De spin Sebastiaan

[p. 79]

De keizer van Sjablom

Er was ereis een keizer,
de keizer van Sjablom,
zijn haren werden grijzer
en niemand wist waarom.
Hij had toch heus geen zorgen,
hij had een fraai paleis,
hij kreeg toch ied're morgen
zijn portie noga-ijs.
En wilde hij uit rijden,
dan nam hij zijn rolls-royce.
En alle mensen zeiden:
wat heeft hij toch veel moois.
En toch was hij zo treurig,
die keizer van Sjablom,
humeurig, sikkeneurig
en niemand wist waarom.

Tot iemand durfde vragen:
wat scheelt eraan, Mijn Heer?
Toen ging die keizer klagen...
zijn kies deed hem zo'n zeer.
Hij huilde dikke tranen
en schudde met z'n kop,
maar enk'le onderdanen
die vonden er iets op.
Zij bonden met een touwtje
die kies vast aan de deur,
en gaven hem een douwtje
het was ineens gebeurd.

[p. 80]

 

De keizer werd weer beter

 

en at een zure bom.

 

En was het weer vergeten,

 

die keizer van Sjablom.