Piër va Hanne

[p. 82]

De litste sjlacht.

De zon sjtrèëk lants d'r tòan van 't kastieël en de adelige saldaote en hillige in 't glaas-i-loeëd in de vinster wòate wakker en kregte wir mood. Der hillige Sint Georg sjprong mit zieë pèëd de loeët i en 'nne sjtroom roeëd blood komt oet der zak van de sjlang, diej mit de lants wòad doeëd gesjtòake.

'n Hillige adelige jongfer, de hillige Sint Gertruud, lachet tège de muus diej lants häöre sjtaaf kompte opgekroepe.

'Nne bussjep i vol ornaat sjtong te prèdige, mit 't kruuts i g'n loeët, väör saldaote va graove, baronne en jonkere te pèëd. En in 'n ander vinster kompte de vissje wir aove, woeë Franciscus väör sjtong te lache en te kristeliere.

Och der hèër graof woad wakker. Noe wiej de zon sjèën waod-e wir jonk. A g'n moer hong e harnas en 'nne helm gans kompleet, boks, rok en kap va sjtaol. Diej dong e zich aa. Wiej 1000 jaor gelè zieng väöruddesj dat houwe gedòa. E dong zich de sjèènplate-n-um.

Wat zaog e? Komt dao ene geharnasde saldaot op 'm aa? E sjnappet zich der sèbelster en sjwong en sjloog... En sjloog der groeëte antieke sjpeegel kapot. Mè wens te eemaol in 't vuur van der sjtried bis, mos te wiejer. Dao is geen ophouwe-n-aa. En dao reep 'n sjtim, wiej oet e graaf. 'n Sjtim mesjie 1000 jaor aod.... diej reep.... of waor hèë 't zelver dè reep: ‘Arnold, Max, Karel, Bernard, Theodor, Lucas, Johan, Caspar, Isidor, draan!’ E e sjloog um zich heen:

Paaf de ouw koffere lamp.

Paaf.... twei antieke ketseluuëtere.

Paaf.... 'n eekehoote kas mit wienglazer, diej lang nao rinkelete, wiej 'nne roeëzekrans.

Paaf.... dao kompt der Bastiaan, mer 't waor lants!

Paaf.... nog ins.... 't waor wir lants. Der Bastiaan, dè mit de bee alle-ze-lève de koos houw verdind, koeët noe oeterwèèg. Wiej 'n wil kat sjprong e väör der graof, sjwong en sjloog, bis dat der Bastiaan 'm sjnappet. Doew sjwong der Bastiaan mit der hèër graof, nao links en nao

[p. 83]

rets en durch de däör.... en de trappe-n-aaf. Dao veel e.... paaf.... wiej 'nne kèëtel, dè vilt en wiej 'n ton diej krakt, veer, vunf meter deep mit der kop op de blauwsjtinge trèè. Aove in 't däörgesjpan sjtong der Bastiaan mit de heng en de haore pielrèët op. E sjtong mer 'n owwenblik en sjprong de trappe-n-aaf en reep: Hèër graof.... mè dè goof geen antwòad mieë. Dè bloos mit de vol bakke nog ins durch der helm heen en waor sjtil en doeëd. E sjtröltje blood komt 'm oet der mond en dat druppelt op 't harnas neer.

De luuj hent ze-lève nit gewost, dat der Bastiaan 'm de trappe houw aafgesjwonge, waal vonge ze 't fie van der hèër graof, dat e ezu - ich zal mer zage - mit alles aa waor gesjtorve, wiej ene richtige graof owwertiedsj. Ze hent 'm och ezu op der sjoof gelaat mit zienge sèbelster en der roeëzekrans.

Pastoer waor sjnak op 't kastieël en wiej e gebend houw en ezoeë, zaat e an de luuj: ‘Dat is der litste van 't hoeëgadelig hoes va Lutterendal. Diej hent alle-ze-lève väöl väör der gloof en de kirk gedòa. Der mot 'm sjun begrave.’

De luuj kèëke pastoer aa en wiej e sjprook winkete ze ummer ‘jao’ en ze zate: ‘Jao hèër, dat zulle ver dòa.’

Ze begonne mit te loewe. Ieësj e paar sjlèèg.... en da vol-oet, wiej 't zich behuuët.... dat ze 't huure nao alle zieje en zage: ‘Wat is i Lutterendal? Mesjie get mit der graof?’

‘Get mit der graof?’

‘Jao.’

‘Is e....?’

‘Jao, ozze graof is doeëd.’

Loewe jonge.... draan!

Went ezu get is, ich zal mer zage, e begreffenis van 'nne graof of ezoeë, da wet i g'n durp ginge sjlaag mieë gedòa.

‘'t Zunt al adelige kòame op 't kastieël.’

‘Has te ze gezieë?’

‘Jao.’

‘En generèèls. Vèr zulle-n-us motte sjtieppe mit de

[p. 84]

sjutterei. Dao zulle ze 'ns get zieë.’

't Waore-t-er ezu gaar, diej leepe mit vlaamplate durch g'n durp, es went kirmes wuur gewest.

‘Dao is wir 'nne krans aa kòame, get wiej e karerat, ezu groeët.’

‘Marië Joeëzep.’

Dat gift e begreffenis, ezu fie, wiej Lutterendal nog gee houw mitgemakt. 't Waor dan och 't fiengste wèèr väör begrave te wèëde. Op de sjwatte beuke väör 't kastieël looge - dè murge - groeëte plakke zilvere zon en de kasjteiebeum op d'r plei väör g'n kirk houwe de ketse-n-aa.

't Waor sjwat van de luuj. De jonge van de harmenei komte mit de koffere instremente en diej van de sjutterei mit de roeë sjtreepe lants de bokse.

Pastoer houw 'nne gansen hoop geesliche väör zich gòa, wiej-e-'n aafhòalet. 'Nne koerjong komt nog aateraa geloope mit der wiewatesjkèëtel en d'r kwaas.

‘Geef ach.... 't geweer!’

Dao koeëte ze ins hèèn kiekke. Ze pakkete zich de kis op 'n sjowwer en drooge ze. 't Harnas in de kis rammelet en greiet mit.

Alles sjtaats en sjtäödig: generèèls, baronne, graove allemaol van de famielige, va wied-e-weg, oet Frankriek en ezoeë.

Alles fie en sjtäödig.

Pastoer hat 't bonnet sjeef op der kop sjtòa. E kiekt uvver der brul en de koerkap hingt 'm wiej gewend, sjeef uvver de linker sjowwer heen!

Och fie en sjtäödig!

Ezu wòad der; hèër graof begrav. Dat waor der litste van 't adelich hoes: der hèër graof Arnold, Max, Karel, Bernard, Theodor, Lucas, Johan, Caspar, Isidor va Lutterendal.

En wiej ze bei 't Sjtienebepke bei ee zoote nao der dins, de jonge van de sjutterei en d'r gezank, komt dao d'r Bastiaan i. 't Waod sjtil en ze donge de kappe-n-aaf.

Alles sjweg en der Bastiaan mit der hoeëgen hood i g'n heng, zaat: ‘Namens de adelige famielige dank ich

[p. 85]

uch allemaol.... en dat d'r ee zot drinke op de gezondheed van der hèër graof zilliger.... Sjtienebepke.... och 'n sigaar, woat?....’ E betalet en e gong.

Ze zate: ‘Dè left nit lang mieë....’

Ezu erbermlich zaog e zich oet. Dè zelvigen daag is der Bastiaan oet Lutterendal vertrokke en ze hent 'm zelève nit mieë dao truk gezieë.