Piër va Hanne

[p. 10]

Voor väör de geete.

Op der heiknip sjtong voor. Mer 't waor roeëd verbrand van de zon. Doew zaat 't Piërke: ‘Ich goan nò g'n sjtraot.’ Dao woeënete zieng breur: d'r Klös, d'r Sjeng en d'r Frens. Drei eeveldige: diej waore nit getrowd.

Wiej 't Piërke gong, daate: ze hent hui. Went ze 't mer gève....! Der Klös hat zie vit vieë verkòad. Wat zowwe ze mit al dat hui? 't Zunt de sjlimste nit, de jonge. ‘Kom mer i’ zulle ze zage, ‘kom mer i’, doe kuns hui han.

't Piërke zal n vertille van de gitjere. Me zow zage, wiej ze plaatjs hent i g'n'e stal. Ze kroepe onde de ouw durch, lège zich op 'r went ze sjlupt en temtereer-n 'r daag en naat.

Went ich noe mer hui ka krieje!

't Piërke geet de pòat i onde i g'n sjtraot. ‘Hallo.’ Ze zulle wel a ge werk zië. Diej sjravele wiej erm luuj. ‘Hallo.’ D'r Klös is i g'ne kosjtal.

't Piërke zet: Ich han mich 'n geet gegowwe. Ze hat drei girmkere. D'r Klös kiekt nò 't wèèr. Da zet e:...‘woeë 't ganse durp mit laacht....’ En da: wat voorste ze?.... onnuuëzele minsj... Noe laacht d'r Klös. E kriet zich de sjup en wirkt durch. Vraog da mer hui, went inge-n ezu kalt en laacht.

't Piërke sjteet nog dao. Noe kumt der Sjeng oet g'ne pedsjtal en dè rupt: ‘Aha.... dat is fie en dao has te och ozze geetekoopman.... kom in!’

't Piërke is roeëd wòade va sjemde, mer e lit zich nuuks aagòa en geet i. E geet a g'n deusj zitte en kriet zich de siedoeng, nit väör te lèze, mer um rujig te kunne dinke en dreume. Lang gelè, doew waor e hej kink i g'n hoes. En hei hej motte blieve. Da wuur 't good gewest. Mer noe is 't nit good. E hadt getrowd. En dat is verkieëd. Doew houw d'r Klös 'm gezaat: Doe mos weete, was te dees. Doe has 't hej good. Doe kuns bei os blieve. Ich wanschouw dich. Dat medje makt dich gek. 't Wet dich ruië. Mè dao waor in dèn tied nuuks aa te dòa. 't Piërke leep nao 't Marieke en doezend däöne hage heie-n 'm nit tège kunne houwe en e trowwet 'm.

[p. 11]

En wiej de hochsied waor gehowwe wàode bei 't Marieke i ge veldje, waore der Klös, der Sjeng en d'r Frens op 't fes. Tège hunne zin! Väör han genog te doà. Ze houwe-n 't murgens al ene konjak motte drinke. 't Noones houwe ze gèëte en i g'n nòdenoon houwe ze vlaam gehad mit öf en proemme en kroesjèle en ludderkes vlaam. Ze gonge tege 'n oer of zes nao heem. Ze moste gòa milke. Daonao zoote ze bei-ee a g'n deuisj en waore meu en sjwegte. Ezu meu waore ze lang nit gewest, och nit i g'ne òstied went ze wirke van 't murgens veer bis 't ovves tieën. Ze zoote dao nò de hochsied, ezu wiej de kròa i g'ne wingter zitte op g'n tek. Da zitte de kròa nèvenee en haof-bevròare van de kouw en sjèël van d'r honger. Ze hent zich urges op ene mestum get bloeëd gesjard en dat vrèëte. Daonao zitte ze mit kremp i g'ne maag en kniepe ze de owwe toe, ze zitte mit hun bloeëte veut in d'r sjnieë, dè vas gevròare-n-is an de tek. Hunne maag is sjwoer wiej ene sjtee. Da krieje ze kremp i ge lief en rikke ze d'r inge poeët nao d'r andere oet der bevròare sjneë uvver d'r tak heen väör zich oet.

Ezu houwe de jonge dao gezèëte, wiej ze 't ovves um zes oer truk waore koame va de hochsied.

‘Mak de däör toe, 't trikt.’

D'r Frens houw de däör toe geworpe. 't Waor 'n es went ze krank wuure gewest en ze sjoederete van de kouw.

‘Wat hent ze us gevoord?’

Ze zunt nit väöl gewend, de jonge. Ze ëëte broeëd en sjpek en sjpek en broeëd, ene gebakken èërpel en get moos. Dat is ummer 't eegeste. Aove hingt 't sjpek an d'r balk. Da kriet d'r Klös zich 't broeëdmits en da rikt e mit de twei heng nao 't sjpek en da sjniet e en wringt e 't mits d'r durch. Dao liet 't. Dat is sjpek. Dat is waar. Da wits te wats 't is. Mè noe: ‘wat hent ze us gevoord?’

‘Mak de däör toe, 't trikt.’

Ze houwe in d'r gouwe gemolke en 't vieë gevoeëd en waore d'r inge nao de'r ander, zonder get te zage, nao ge bid gegange. Ze waore ermzillig en meu. Mè i g'n naat waor d'r Klös opgestande. E waor nò g'ne kollef i gegange. Dao sjtong d'r mond aate ge bakkes

[p. 12]

groeët en rond en blank wie va koeëper gesjoerd. Der Sjeng waor 'm nao kaome en nao d'r Sjeng komt d'r Frens. Ze houwe motte laache va ieëlend. Doew houwe ze zich get kaffe opgesjot, sjwat wiej de naat en heet wiej vuur. Dat houw 'n good gedòa. Daonao houwe ze gòa wirke ..... 't nats urn drei oer. Ezu waor t'n gegange wiej ze de hochsied houwe gevierd van d'r Piër en 't Marieke. Ze houwe dat nit vergèëte.

Noe zoote ze i g'n hoes en houw dè zich 'n geet gegowwe. Dè hat 't wied braat. Noe mus d'r vadder nog lève.

't Piërke sjprook nit uvver 't huj. E zaat: ‘noe mot ich gòa.’ E sjtong op en gong bis an de däör. Mèr e koeët ezu nit voet gòa en zaat: ‘Allà dan en hòt uch good’. Mer wiej e de klink vas houw, veel 'm i, dat e nog get zage moeët en e zaat: ‘Hòs mot inge-n a g'n doop kòame. 't Is dienge toer Klös, doe zuls mich dat doch zieëker nit weegere.’ Doew zaat d'r Klös: ‘Blief nog get.... en wiej is 't? Has te och get väör de geete. Doe kuus get huj han. 't Is ieëlend dit jaor. De weie zunt roeëd verbrand Ich han nog al get van de binnede.’

E paar daag daonao voeëd 't Pieërke i. D'r Mirkes Frens houw 'm d'r ponny geliënd en noe voeëd e i. Wiej ene groeëte boer. E klatsjet mit de sjmik en da hoeëd 't Marieke 'm kòame.

Wiej ene groeëte boer.

E houw 't vauwere motte voetbreëke e e houw truukop-huu durch der aalpool motte hèèrvare. E voeëd durch d'r aalpool väör lants g'ne sjpronk väör de hoesdäör durch, truuk-op-huu en e zoot 't wègeltje tège de öäverdin op.

‘Huu! Morjuuts!’ E houw de kaar ezu fosj truuk gezat, dat de belk van de leememoer krakete. 't Marieke zoot op der beied en 't kèëk en laachet.

‘Wie ene groeëte boer!’

Noe sjtong 't Piërke aove op 't wègeltje en e worp 't hui nò g'ne äöverdin op, nò g'ne beied i. Mè vròluuj zunt vròluuj. Wat wilt me dao a dòa! Doew is 't ongeluk gepassieët. Ene sjrei en 't waor gesjit. De belk waore nuuks gewend en brooke en de äöverdin veel i. Ze hent

[p. 13]

geroope en gesjreid. Ze hent 't hui voetgebermd en de belk uvvergebròake. Mit akse sjlooge ze ze kapot en vonte 't Marieke en laat-n 'm op ene mestum op 't hui. 't Laog wiej doeëd. Ze hent 'm nò ge bid i braat. Ze reepe-n 'm, mè 't gaof gee antwòad. Doew is d'r Mirkes Frens nò pastoer geloope en nò d'r dokter en nò de jonge i gèn sjtraot. Pastoer kompt sjnak, och d'r hèër dokter kompt. De jonge waore a ge werk. Der Klös waor op-ene beied. Der Mirkes Frens reep:

‘Klös!’

‘Wat is 't?’

‘Bei 't Piërke is de äöverdin i' gevalle! En 't Marieke mit!’

‘Is 't doeëd?’

‘Ich weet 't nit.’

‘Onnuuëzel luuj!’

Doew is d'r Mirkes Frens nò g'ne kosjtal i gegange en hat 't an der Sjeng gezaat, mè dè zaat: ‘Ich weet 't al, ich han 't dich huure roope.’

Doew is e i g'n hoes 't an der Frens gòà vertille, dè mit d'r brul op de siedoeng zoot te lèze en dè kreg zich d'r brul va g'n naas en kèëk-'m aa en zoot zich d'r brul wir op en loos en zaat: Allewiel mot inge väör-zichtig zieë.

Ich lèès de siedoeng alle daag va väör bis aate en van aate bis väör. Ich kan dich daova vertille. Nuuks wiej ongelukke, get andesj wie dat, was doe vertils. Hej: dao sjteet van inge, dè onde ene vrachauto is kòame.... ram doeëd. - Wits-te.... ezun äöverdin! Dat zunt eeke-belk mesjie.... hè? Vuure is bèëter. Diej beuge. Hent ze och i g'n koel. Ich kin dat. Eeke dat beugt nit, dat brikt. Doew këëk e de vinster oet, nò 't wèèr en e gapet en zaat: Ich gòan mich get èëte. Ich han noch ginge kaffe. gedronke.

Doew gong de Mirkes Frens, mè wiej de klokke loewete, donge de jonge de patsj aaf en bènete zich. Ze zate: ‘Is dat väör ene doeë? Gank ins Frens en da dees te wats te kuns en woeë vèr behulpzaam kunne zieë, dao paks te aa en da zes te: de komplemente en ezoeë.’

Der Frens gong en wiej e dao komt gong der hèër dok-

[p. 14]

ter väör 'm 't erfke op. A ge vouwere sjtong 't Piërke. E razelet wiej e rit en sjoederet wiej ene tak.

‘Is ze doeëd?’

‘Nee, de wiesvrouw is dao. Vadder onzer, onze Vader.’

E sjot zich, 't Piërke, es went 't vroor. E laat zich uvver 't vouwere en hong dao wiej ene loemel. D'r Frens sjtong nève-n-m en vlooket. Der Frens dè ze-lève nit vlokt, dè vlooket noet.

‘Millioene’ zaat e. E wool 't Piërke mood gève en noe vlooket-e en zaat: ‘millioene, milliaar,’ zaat e. E wos nit wat e zage zow en zaat: ‘Has te 't hui voetgebermd?’

‘'t Hui?’

‘In der geetesjtal?’

‘De geete....!’ 't Piërke houw in al de ieëlend de geete vergèëte. Mit ene sjprunk waor e uvver d'r mestum. E rèët d'r geetesjtal op. ‘Goddank.’ De belk waore nit durchgebroake. De geet laog mit d'r kop onder ene balk.

Ze hoove. De belk krakete. Ze rèëte de geete d'r onder oet. De urm deere blèèkete van angs. Doew zaat d'r Frens: ‘Kom ich nèèm ze mit. Da zunt ze verzurgd. Went alles good is, bring ich ze dich truk.’ En noe gong d'r Frens dao mit de geete. E waor vroeë, dat e get kos dòa. E houw va doezende ongelukke gelèze. Hej waor ee, dat e mitmaket. In de siedoeng zunt ze nit ezu erg. Dao sjtunt ze mer besjrève. Mè hej is 't èënsj. E gong mit de geete, en d'r Klös en d'r Sjeng sjtonge a g'n pòat en diej zaate: Da komt mer i allenei.... komt i en ze leete de gitjere de pòat i kòame en 't erfke op en dònge ze nò g'ne sjtal i. Ummesj, went d'r vadder zilliger nog lèvet, dan heie-n och ezu gedòa en gezaat: komt i, komt mer in allenei.

Der hèër dokter waor bei 't Marieke.

Der hèër dokter is kompabel, wit 'r. Dat is ene minsj! Bezondesj went 't zich geet op lève en doeëd. En hej gong 't zich op lève en doeëd. 't Gong ezoeë: 't Kink wòad gebòare, gezond en waal en 't waor e junkske en d'r dokter zaat: Piërke.... ‘morjuuts’ en e sjloog 'm op 'n sjowwer en zaat: ‘noe is alles good.’ 't Piërke sjtong dao en wiej d'r hèër dokter 'm op 'n sjowwer houw

[p. 15]

gehowwe, waor e i g'n knee gezonke. Mer e waor sjnak opgestande. E houw get i g'n kèèl en e green en zaat: Marië joeëzep, hèër dokter. Doew komt pastoer en dè zaat: wat is hej? en wiej ze 'm alles vertild howwe, gong dè mit d'r hèër dokter nao heem. 't Piërke sjtong alling a g'n däör, op ene mestum, en kèèk nao d'r beied en nao d'r sjtal en nao 't hoes en nao de loeët. E zoog dat alles nog 't zelvige waor en dat e nuuks houw verlòare. E houw nog alles: de vrouw en ezoeë.... en de klinge en dè geete, goddank. E houw nog alles en e danket ozze Hergod, dè 'm wer get rieker houw gemakt, waal op 'n raar maneer - lot ver zage - mè toch rieker mit dè klinge en wiej e i komt en de wiesvrouw zaat: et uch get, zaat e: da zal ich mich mer get èëte. Mèr e vergoot te èëte en zoot mer an de piep te trikke en te dinke, wiej gauw get koamen is en wiej gauw me alles verleeze kan, de vrouw en de kinger en 't hoes en d'r beied en de geete. Doew oot 't Piërke zich e sjtuk broeëd en get sjpek en 'n botteram mit zeem. E oot e zoeë mer en i gedanke, zonder te wete wat e doog.