De hillige vaggen durp

[p. 19]

Heemwieë

DER Macheel loog in 't Sjpitaal. E loog dò igge bid sjwoer wiej ene blok. Zieng bee waore wiej beum en wente op wool, moste twei zustere kòame vör¹⁾ 'm te helpe. Da loog e wir alling en kèëke nò de wiesse moere en veelenem de owwe toe.

De jonge vaggen durp kompte en zate: ‘Kunste nog zieëte²⁾, Macheel?’

Da lachete en zate: ‘jonge!... went ich nog ins zieëte kus.’ ‘Macheel’ zate ze, ‘'t kòan, dat muste zieë, dit jaor. Dat gift get, went vèr gunt zieëte.’

Der Macheel sjtong bekand vör 't zieëte. An 't zieëte kint me der richtige boer. Wè ginge boer is, brikt der usjte daag al in-ee. Went ze zieëte, sjtoppe ze zich de piep en da zage ze: ‘allo, noe ju’ en da hòale ze oet en sjlunt ze en 't kòan vilt op de zieët, wiej 'n sjnèè broeëd op 'n hand, fie gèèl en riep. ‘'t Zieëte is ene sjlaag, mes sjpreie ene sjlodder,’ zage de luuj. Mè wè der sjlaag nit kint, dè sjleet zich zelver laam en krank.

Der Macheel deet de owwe toe en ziet de velder mit 't kòan en der terref.

‘Zuster, wet ich nog ins good?... ezu dat ich nog ins zieëte kan?

‘Zieëte...? o jao!’

Da kumpt ene glans op zie gezich en zette: ‘zuster, went ich nog ins good wet, da zul dèr ins get zieë.’ De zuster laacht, ze wit nit watte³⁾ zage wilt.

E däört 't noe nog nit te zage, zuster, mè sjpieëder wente good is, da bringte uch bloome, ganse bokitte, nit van diej dao, diej dèr hat. Diej ruuke te fosj Diej pakke mich bei der aom. Diej kinne vèr neet. Heem lants ge veld, sjtunt ze: de blao kòanbloom en de klaproes. Of ze ruuke? 't Ganse veld ruukt en 't hat bloome in de grave⁴⁾ lants g'n wèëg... Ich weet nit wiej ze heisje. In der kroetwisj zunt ze och. Zuster..., ich sjterf hei, lot mich goa.

De daag zunt lank, in 't sjpitaal. De daag hent ginge aavank en geen ing. Ze doere wiej 'n ivvigheed. Wiej sjpieë is 't? veer oer? Is 't murge of is 't ovvend? Wat is 't zuster? Is 't middernaat? Wat is 't murge? Zondig? E is sjnak wir alles vergèëte. ‘Zuster, ich goan op en aaf. Ich bi lieët in der kop en meu. Geft mich get, dat ich ka sjlaope en alles vergèëte... Went ich sjlaop bin ich gezond. Da bin ich heem. Da jaag ich op der voes durch de binnede⁵⁾ en klum ich in de beum. Ich èët kieësje van de tek: hedelfienger en loene en kling welsjkere⁶⁾ mit de haffele⁷⁾. Zus-

1) om.

2) zichten.

3) wat hij.

4) berm.

5) beemden.

6) soorten kersen.

7) han den vol.

[p. 20]

ter... ich zieën 't durp en der tòan van de kirk, 't loewt, de mis is oet... jonge ich bin hei... ‘Macheel... dao is der Macheel...!’

De traone loopen 'm lants gen bakken aaf en e kriesjt wiej e kink.

‘Urme kèël!’ de zuster weisjt 'm uvver 't gezich en rieët 'm op en lèt 'm good.

Urme kèël.

Dáo kaome de jonge wir! ‘Jonge!’

Wat hat dèr dao! 'n aor van 't kòan en 'n blao bloom?

Ich ruuk de gewande. Ich wèt bèëter. Ich kaom zieëte.

Der dokter zet: Dèr boere hat e gesjtil wiej de eeke. 't Blood roesjt uch durch de aore en't deet wondere. Doe wes wir good.

‘Hèër dokter!’ E laacht en kriesjt. E hat ene glans en 'n traon in de owwe.

Hèër dokter!

Och der hèër dokter, zal ins get zieë, wente wir good is....

‘Ja hèër dokter! da zul'dèr ins get zieë!’

Mè 't doeret nog monde! E sjtong al ins op en gong op krukke, twei, drei meter, nit mieë. Da waore vroeë vör wir i ge bid te lieje.

Doe zaat der dokter: ‘doe kins nò heem goa!’

‘Nò heem?... hèër dokter?’

‘Doe kuns heem igge bid lieje of in ene sjtool en da weste⁸⁾ landsem wir good.’

‘Landsem... hèër dokter?’

Jong luuj hent ginge tied. Ze hent ginge tied te verleeze. Ze hent gee gedold. Ze wirke en lache en lope en gunt. Ze roope en hanteere. Ze zunt jonk. 't Jonk lève is kosbaar... gidder sjtond en gidder daag.

Landsem?... wente heem is, geet dat in ee, twei, drei, gidder daag get mieë.

Ze kompten 'm hòae en hooven 'm op de dokkar. ‘Landsem hève... oppasse... landsem en vörzichtig... zoeë, zoeë is 't good.’ God, wat geet 'n dokkar landsem! ‘Allè broeng, ju...’ der broeng leep.

‘Halt nee’, 't sjtoekt. Da mer landsem.

E laat zich mit der kop aateweer⁹⁾. Wat isse¹⁰⁾ ellendig en meu. ‘'t Geet nog te flot! nog landsemer! nit ezu flot!’

Iggene zaomer zunt de durpe sjtil. Is dat van de zon, diej op de dake brent of is 't van der sjtub op de wèëg, dè dich der aom benimt, went autos verbei sjtoeve en ganse wolke uvver de hage en uvver de hoezer drieve. Of is 't van 't werk? Woe zunt de luuj? 't Zondes iggen kirk zitte ze bei-ee, kop a kop. Twei... drei-

8) wordt ge.

9) tegen de achter-kant.

10) is hij.

[p. 21]

honderd. Woe kòame ze van dan? Mè woe zunt ze in de wèëk? Iggen durp is 't in de wèëk, wiej in e kloster. De mansluuj zunt igge veld of in de weie, hei inge en dao inge. Hei twei en wied aove twei. Noe zunt ze in de karoeëte. Ze sjtunt gebaoge en hakke. Ze wirke sjwiegentère in de brènende zon.

't Kan i ne kloster ezu sjtil nit zieë. In e kloster gunt de munneke durch de Beng en lants de gewelve sjpelt der sjatte mit de zon. Oet der klosterkollef vleege de mussje no der refter i en urges oet ene gank klinkt e moziek van oet 'n kapel wied e-weg. Hei i Lutterendal zunt ging luuj - de sjtraote zingele van de zon wiej inge dè zingelt van de pieng. De väögel vleege dao aove, kraos en mussje uvver de beum. Wat zow e kloster bei e durp.

Der Macheel komp mit groeëte owwe nò gen durp i. E hauw gedaat: Went ich kaom, da zieën ich ze: der Barthelomei van Idakke mit de sjäöp, der Mong van Lieëne va Sjildershäövelke, 't Marieke va Aussems Antje, der Frens va der Klös vaggene Teupet, dè va Hukkekier en 't Thriske...! Ze kòame de sjtraot aaf of gunt de gats i... de bokse kapot, al lachentère. Ze roope: ‘Macheel... der Macheel...’ En ich roop: ‘Ah Mong... dag Marieke... Hallo Frens...’ en tègen 't Thriske?

Ze vore mit de dokkar durch gen durp. Woeë zunt ze? Wat is 't sjtil iggen durp, nog sjtiller wiej in 't sjpitaal. In 't sjpitaal gong der daag mit 'n sjtriep zonnelit en sjèëm¹¹⁾ landsem lants gen moer nao aove en wir aaf en hoeët me de oer tikke en sjlòa. Urges sjloog 'n däör toe en dao kallete luuj... Mè hei? Woe zunt ze?

Vèr zunt heem!... Nit kriesje!

‘Dog mer landsem, jong, dog mer landsem. Waat, ich help dich... Guillaume kom ins hei...’ Der knèët pakket 'm, wiej e kink en droog 'm nòggen hoes i... 't Truudje hauw ene groeëte sjtool gereedgemakt, vol mit kusses.

Truudje... Truudje... 't Truudje is laam gebòare. 't Is laam in de linge. Mè wente ezu kus gòa wiej zie zuster!

Dao waor broeëd en sjink. Dao waore kottelette en woeësj en kaffe en vlaam.

‘Mè kink, wat haste gereed gemakt.’

‘Itste¹²⁾ nuuks?’

‘Nee lot mich ieësj get ruste.’

Dao is de forneus! Dao hingt 't kruuts! Dat is 't sjaap! Dao kumt der hond!

Eweg blieve, Ajax, noe zieste ins dat erm deer. Sjtil! Ajax, sjtil jong. Nee, nee, kiek mich dat urm deer ins aa...

Der Ajax waor nit te hauwe. E sjprong en leep en van de ner-

11) schaduw.

12) eet je.

[p. 22]

veuzigheed makete ene natte sjtriep uvver gen èëd. Doe joge ze 'm oet, der hoof op, mè ze laachete.

Der Macheel dronk ene sjloek kaffe en oot zich e botteremke, vör genog te doa.¹³⁾

Ze howwe gedaat: wente hei is, da zalle¹⁴⁾ vertille. Mè e vertaot nuuks.

E wos nit watte vertille zow!

Kinste nog nit gòa?

Jowaal.

E probeeret, sjtong op en zaat: kiek en e zoot zich sjnak wir neer. E sjamet zich, ummesj e koeët nit.

Ezu gonge de daag verbei en der Macheel blef zitte in dè sjtool. Dao hei inge motte kòame - lot ver zage dè va Hukkekier - en dè hei motte zage: Mè jong, biste dao...? kèël, doe has dich gemakt. Ze komte... es went ze bang wure gewest. Ze sjtonge dao mit e leed in de owwe en sjwegte: Da zate ze: vèr zunt oppe Kirbrichsveld an 't wirke. Vèr hent de karoeëte ring....

Ze zote och op de bank aater gene deuisj en rokete de piep. Da gonge ze wir... en zate: ‘wat ich zage wool... der Huub van Bet hat 't pèëd verkòat... Dat is och 't bitste. E hat doch gee werk väör 't pèëd...’ en da gonge ze.

Mè 't An va Kempenèèrske Klöske kompt en sjloog de heng in ee en reep en krèësj en zaat: ‘der Macheel, ocherm... Bis doe dat, jong?’ en 't sjot mit der kop en wrong de heng en doe kréësj de vrouw Groonesjild en 't Trudje krèësj mit en der Macheel waor bleek en krank... ze maketen 'm krank en bleek, went ze krèësje.

Pastoer kompt och en sjtong midden iggen hoes. E blef sjtòa en kèëk zich der Macheel 'n owweblik an... en zaat:... doe bis doch nog ene kèël... doe bis nog der owwe!... dat?... dat genust!... En dan uvver e paar wèëke, da kumste mich noggen kirk, nit op 't oksaal huuësjte... dat is te fosj... en da kumste och ins op de pasterei... da kalle ver ins te hoop en roke ver¹⁵⁾ os ing.

‘Der mot ins dikker kòame, hèër pastoer’ zaat de madam.

En e kompt, twei drei kieër, in de wèëk.

Ins doe zaat de vrouw Groonesjild: ‘vèr laote de jonkheed kòame... en da bakke vèr get.’

Woe de jonkheed kumpt, wet gelaacht en gejusterd¹⁶⁾ en gedanst en gezonge.

't Zondes zowwe ze kòame. 't Vriedes begoste ze vlaam te bakke oppene äövesjten hoof. Da ruukt 't gans hoes nao de hiffe en 't mèèl en de milk en de sjpies en dat alles bikt bei-ee en wet der fiengste vlaam en der bitste räöek, demste¹⁷⁾ dich dinke kuns,

13) om hen content te stellen.

14) zal hij.

15) rooken wij.

16) lawaai gemaakt.

17) dien gij.

[p. 23]

ezu get wiej went 't kirmes is en 't gans durp ruukt nò sjpies en vlaam.

't Zondes kompte ze! Komt mer i! De jonge en de medjere kompte. An 't usjte zote de medjere in ene hook alling te giechele en te lache va nerveuzigheed, mè de jonge reepe: wat is dat gedòa? wat zunt dat vör maneere. Da wedde ze roeëd en geneere ze zich nog mieë bis dat de jonge zage: allè, hop, dao wet gedanst... moziek... ene dans.

En noe dansete ze: der Frans vaggene Teupet mit 't Lieske va Truukesbetje, der Joep va Hansklöske mit 't Fientje va Sjtienekriske en de andere alleneu. Dat is ezoeë. Andesj... alledaags zowwe ze nit gèèr zage... Lieske... doe bis 't miengt... mè noe... noe däöre de jonge. 't Is jò mer vör ene dans. Mè de owwere weete bèëter en die kieke en lache en sjpieëder zulle ze zage: die twei hent zich lieëre kinne, doe op 'n äövesjten hoof, ze hent doew te hoop gedanst.

En dao zuuste mich get. Iggen wèëk oppen klompe, zow me dat nit an 'n zage. Noe hent de medjere de zondesjuntjeren aa en diej oet de sjtèè kinne nit galanter zieë. Die oet de sjtèè zunt asseranter. De medjere hei oppen durp wèëde roeëd en sjame zich e winneke, went ze danse... Dat is wiej mit de bloome. In de sjtèè sjtunt de bloome ate de vinstere en bleunen e paar daag en wedde vaal en blieve ezu bis dat ze sjterve. Mè hei... dao 't Lieske... en 't Truudje... en 't Fientje ze zunt wiej klaproeze igge veld.... Kiek ze ins aa. Zunt die vaal? Ze zunt wie klaproeëze igge veld.... Woe klaproeëze zunt, laacht e gans sjtuk kòan.

Allè... jonge, allè medjere, moziek. Dò wet gedanst.

't Is nit kòame... 't Thriske! Dat kan och neet. Dat paast zich neet. En toch hej 't motte kòame! In dizze val, in die umsjteng¹⁸⁾ hei ginge get dao i gezieë. Went 't wuur kòame dan hei 't gedòa wiej de andere, 't hei mit gelaacht en gedanst,... nee... nit gedanst! 't Hei¹⁹⁾ motte zitte hei nèvenem bei der grammophoon.

Der Macheel volt, datte troerig wòad. Wat heien 't Thriske motte zage? Wie heien 'm motte truste. De jonge en de medjere hent 'm huuj e plezeer wille dòa, mè ze hent 'm troerig gemakt. E vergit der grammophoon op te drieëne en went ze dan sjtunt te kalle, de jonge en de medjere en 't landsem sjtil wet, hei en dao, zage ze: dèr mot uch get èëte, dèr kint nit loeter danse... Ze gunt in 't kèmerke en zitte zich aggen deuisj. Dao wet nit väöl mieë gekald. Ene inkele kalt nog ins en laacht. Ze èëte sjink en wòasj, broeëd en vlaam en kook.

Dan is 't gedòa! Gidderinge vult; 't is gedòa. Ze motte gòa. Ze lache nog ins en roope: dag Macheel, godden aovend alle-

18) omstandigheid.

19) hier.

[p. 24]

maol en gunt de naat i, nò heem. 't Waor sjpassig! 't Waor sjun. Ze hent zich verammezeert. ‘Mè der Macheel... dat is ene erme kèël, ene kruppel, mesjie vör zie gans lève: 'n Sjand van ezunne jong!’

't Anderdas, 't tasternao²⁰⁾ pakket der Macheel zich der sjtek. E pakket 'm vas mit de ganse voes en rieëtet zich op en gong. E gong 't hoes oet, nòggen weien i. Dao sjèèn de zon. Dò looge plekke lit in der sjèèm onder de beum. Aggen himmel waore wolke, groeët en wies en fie en de loeët waor blao en alles reep en lachet, Macheel reep 't ‘Macheel!’ 't Reep: ‘doe wes bèëter, 't geet, doe kins gòa!’ en e gong. Ene verlòare minsj? Wat is ene verfare minsj? Dat is ene minsj, dè zich hange lit. E gong lants de freutbeum en nompt ze bei hunne naam: doebbel philippe, zaate: sèrmeie, bungerkes, bel de boskoop, roeë renette, hedelfinger, welsjkere. Ze honge vol mit pèère, mit eppel en kieësje. E gong nog wiejer bis onden iggen wei. Dao àove tège de hugde woeënet 't Thriske. Zieng bros gong op en aaf. Noe heie kunne roope: Thriske!... Mè 't waor nit nuuedig. 't Thriske hauw aggen deuisj gesjtande en nòggen vinster oetgekèëke. En dao waor ginge dè 'm hei kunne howwe.

‘Der Macheel’.

Wiej e lemke waor 't kòame... de weien aaf... ‘hop’ uvver ene draod. - flot durch 'n haag.

Thriske!

Macheel!

Dao passieët nuuks toevellig in de welt. Alles wet verordenieëd. Wè how dat ezu geregeld... dat ze zich troffe? Waor 't mesjie de Modder-Goddes iggen kirk?... de Ummerwèrende Hulfe. 't Thriske hat zich väöl gebend. Mè de Modder Goddes is ummer dezelfde. Häör owwe zunt ummer ève troerig en sjtil. 't Lit van de ketse en van de murges zon wurpt ene glans op häör gezich, wiej 'n sjtil en langverwade vruid.

Zei... hat alles ezu verordenieëd.

‘Macheel!’

‘Thriske’.

't Thriske waor iggen kirk kaome, - minnigmaol - àone zich wiewater te nème; 't hauw ezugaar vergèëte väör 't Alderhilligste te kneie. Ezu waor 't kòame; 't Hauw gerazeld van angs... eminnigmaol, doe in die daag, wiej der Macheel doeëd-krank in 't sjpitaal hauw gelège. Dat waore wèëke, diej wiej monde en monde, diej wiej jaore doerete. Diej vaggene äövesjten hoof waore troerig durch gen durp gegange, Mè 't Thriske hauw zieng troerigheed motte

20) 't anderdaagd, den dag der na.

[p. 25]

verberge. Mè zie hats reep en 't hats krèësj: Macheel! Hergod iggen himmel! Modder-Goddes. 't Hauw nit däöre²¹⁾ no 't sjpitaal gòa. Wat zowwe ze zage. Ze heie gezaat: dat lupt 'm nao... Mè noe... noe kompt 't uvver hage en sjtruuk.

Macheel!

't Sjtong dao in 't lit van de murgeszon.

Wat is 't?, Waoväör griens te?

Doew sjtonge ze dao allebei en och der Macheel hauw de traone iggen owwe. 't Waor te väöl gewest en 't hauw te lang gedoerd.

Wat is 't? Zag 't mich!

Ich waor ezu bang.

‘Bang?’ ...E kos dat wòad benao nit oet krieje... Ummesj, och hèë waor bang gewest. ‘Mè noe kink, noe is alles wir good. Noe wet 't bèëter. Ich kom e Zondig noggen kirk en nao dich...’

Doe zaat 't: ich täör nit e-weg. Ze weete nit, woe ich bin, ich gòan. En 't leep der berg aaf, de del i en der berg op en 't winket en 't waor eweg aate de haag en kompt nog ins oet en winket nog ins en waor e-weg.

Noe gong der Macheel landsem, lants gidder boom: dè drugt te winnig... hei kumpt ene andere ...dè is good, dè is fie, dizze hat kanker... Ezu planete²²⁾ vör sjpieëder, wente mit 't Thriske... op 'n äövesjten hoof zow zieë... hèë mit 't Thriske.

't Wèèr sjloog um en dat waor sjrikkelich in dèn tied. 't Hat wèëke in 't jaor, da maog 't nit rène. 't Wèèr waor wiej ene kranke minsj. Went me krank is, da brikt inge der sjweet oet, me is nit good en da gift der maag truk, wat 'm hingert.

Dao loog 'n drukkende wermde sjwoer op de loeët. Noe kompte van aate d'r beuisj sjwatte donderwolken op. Ze kompte hoeëg noggen loeët i, uvver de berg en worpe zlch i sjoore uvver g'n durp. Da roesjt der rèèn in 't kòan en der terf en de aore hange gebaoge onde der laas van de netsde²³⁾. De roeë dake en de witte huuskere wedde geweisje en lants g'n wèèg lupt 't water in gutsje²⁴⁾ der berg aaf nòggen dillen i., en durch d'r sjlond nogge veld. De boere diej an 't kieësje plukke waore, sjtonge hoeëg op de leiere in de beum. Ze heelenet oet. Wat zow 'n sjoel rèèn Ze sjtonge besjutst tège der sjlaagrèèn en heelenet-oet, bis 't water 'n lants gen oeëre nòggen haos i leep en ze natte veut krepte aove in de beum. 't Is sjnak gedòa, zate ze. Ze wadete tège der sjtam van der boom. Mè 't water kompt lants d'r sjtam aaf en de boere leepe vör 't wèèr van der inge boom nao der andere en 't joog 'n nò heem. 't Waor e sjrikkelich wèèr. Mè noe en dan komp de zon oet en de jonge waore wir in de beum. De kleier plekkete 'n

21) durven.

22) plannen maken.

23) nattigheid.

24) stroomt.

[p. 26]

agge lief. Mè ze zunt get gewend. Ze hent ginge tied vur nao heem te gòa. Ze wirke in akkòad en der Groonesjild wilt kieësje zieë. Murge is 't te spieë en hange de kieësje gebasjte van der rèèn op de beum. Gebasjte kieësje zunt nuuks wéëd.

Plukke jonge!

Der Frens vaggene Teupet, der Joep va Haneklöske, der Mong va Lieëne va Sjildershäövelke, der Barthelemei van Idakke, dè andesj mit de sjäöp oetgeet, ze plòate alleneu in de weie van der Groonesjild. E betalt der hugste pries. Da witste waste has.

Der Frens begint te zinge. Mè e bringt 't nit wied. E rupt get tège der Mong en laacht. Ze laache alleneu. Mè dan is 't wir sjtil en plukke ze sjwiegentère oet de natte tek.

Dao sjient de zon. 't Wèèr ka wie 't wilt. Noe koame de väögel, mèële en sjprao mit ganse sjwerm wiej 'n wolk. Ze werpe zich wiej verhungerd in de beum. Onde sjteet ene jong mit karbidbusse en sjuut, sjlèèg wiej e kanon. Innige sjprao vleegen op, mè da valle ze wir uvver de beum, wiej went de welt vergung.

Plukke jonge!

Der Groonesjild hat ene nujje knèèt vör vas gemit²⁵⁾: der Guilijom! En is nit van 't flotste. Mè wat wilt me dòa? Me zet: Guillijom, gank zitte, da geete zitte. Der Guillijom mus karoeëte hakke en hui gòa kieëre.

‘Nee, Groonesjild, dat geet nit.’

Dao haste rèët bei, Guillijom, dat kinste neet.

‘Da gank tuit noggen hui.’

Noe sjteet der Groonesjild in de karoeëte en hakt. E-n-is twei en zessig en sjteet gebaoge in de karoeëte. Dat is werk vör jong luuj en der Macheel is nog nuuks wèëd.

Mè noe sjient de zon en 't is wir werm. Aove kòame donderköp. Ze kòame flot, wiej gedrève van der wink hoeëg durch gen loeët.

Plukke, jonge!

Ze sjnappe de kieësje mit haffele en werpe ze in der kiebel²⁶⁾.

Dao geet ene blits lants gen loeët en bève de beum van der dondersjlaag.

Ophuure!

Ze gunt nò heem. Ginge dè lupt. Ze zunt meu. Kieësje plukke is andesj 't amuzanste wat 't hat. Ze zunt mit twei, drei in inge boom en da wet vertild: va jonge en medjere, va keu en pèëd, van 't kòan en der terf. Noe gunt ze nò heem. De kleier zunt nat bis oppen hoet en ze ruuke wiej der sjtank va rot loof i auw hage of onder de beum in ene vosje beuisj²⁷⁾.

De Guillijom geet och nò heem. E hat gee hui kunne make. Ezu mit dè rèèn wet 't mis. E hat vergefs gewirkt.

25) een knecht aangenomen en voor vast.

26) plukkorf.

27) vochtig.

[p. 27]

Och der Groonesjild kumpt nò heem. E hat 't onkroed losgehakt. Murge wist²⁸⁾ 't wir ève good. Alling bei druug wèèr geet 't onkroed kapot.. E wurpt de hak onder ge sjop i en zet gee wòad. E is mistrustig. Mè went ze aggen deuisj zitte de ganse famielige en bène en èëte, dan is 't wir good. 't Geluk van ene boer geet op en aaf en 't bitste watte hat is hei: bei zieng famielige, heem bei de vrouw en de kinger, der Macheel en 't Truudje.

Dao kòame ander daag en der barometer geet op.

't Wèèr wòad good, wiej de jonge an de cascognes begoste. 't Sjpatseerete nog get wolke op en aaf, mè dat waore de litste, en diej maketen 't wèèr keul en frisj, en dat is 't bitste wèèr vör de kieësje. De jonge lachete in de beum, drei wèëke lank. Dao waor wal der inge of der andere, dè zaat: 't kumpt rèèn, mè ze laachete en plukkete. Ze plukkete en zonge in de beum. De kurfkere wòate vol en gongen e-weg, ganse kare, bäödig vol en de boere verdeenete geld.

Ozze Herregod lit de boere sjravele, monde en monde lank. Da sjleete²⁹⁾ de velder mit rèèn en hagel, mè went 't drop aa kumpt, da litte³⁰⁾ zieë, dat de beum nit vergefs hent gebloeëd. Ozze Herregod hat ging vruid an 't kapotsjlòa va velder en weie. Noe kunne ze 't zieë!

Wie 't wèèr good waor, holp der Macheel mit. E waor dao, verzat de kurfkere, sjref alles op en holp mit.

En de jonge reepe: Macheel... sjpieëder... wenste... doe wits wal... wenste os nuuëdig has, da zestet mer....

28) groeit.

29) slaat hij.

30) laat hij.