Hazegerf

Simon Bar Juda

Tège der ovvend, väördat ze zich mit ‘der kop en al’ in de deerevelder¹⁾ gonge sjtoppe, looge de sjuppere²⁾ nog get te klandere³⁾ bei 't vuur.

Da drienete ze zich, noe rets dan links tège de vlamme, ezu dat de hits lants gen ruk kas opkroepe bis i gen nak. Dao waore-te-r diej de boksepiepe houwe opgestrupt en 't dong 'n good, went hun ouw sjtief knäök vol jich wir werm wòate.

De jonge, die 't mitste kal veel houwe, drienete 't sjpil op en ze reepe: ‘Allo, Simon Bar Juda, noe vertil!’

1) dierenvellen;

2) herders;

3) praten;

[p. 63]

Mè dè zaat: ‘dèr zut gek, jonge; gut sjlaope.’ Mè de jonge zaate: ‘vertil nog ins va wiej ozze stamvadder Jacob op zie sjterfbid loog en wat e zaat van Issachar.’

Diej oet der sjtam van Issachar waore opgesjpronge. Zo worpe zich uvver de jonge hin en 't wòad 'n rulserei en 'n hallo es went 't gong op lève en doeëd.

Da lachete de ouwere en ze houwe meute um die veele, oet 't vuur te houwe. Ezu rollete ze uvveree uvver gen èëd.

Went 't da wir rujig wòad, zaat der Simon Bar Juda: ‘Diej versjtunt zich melève nit, diej oet der sjtam va Juda en diej van Issachar.’ E sjweg⁴⁾ dan en daat nao uvver de wäöd van Jakob, dè al sjtervend houw gezaat: ‘Ene jonge lieuw is Juda.... en Issachar....? Ene èzel is Issachar!’

Noe looge ze dao en sjleepe. Innige van 'n waore onrujig en wòate getemptieëd durch ene sjwoere droom. De owwere looge wie doeëd. Alling der Simon Bar Juda sjtong rèët op. E houw de wach. Mer doew komt och bei hem der sjlaop en e zonk gans lantsem neer in 't sjtruuë.

Mer doew op ins! Waor 't ene roop? ene sjrei? Wè sjnappet 'm bei der baad en a gen sjowwere? Kèëk e in e vuur of sjtong de zon temidde i gen naat an 't brèëne a gen himmel? E zoog roeëd en good en zilver en e hoeëd inge, dè sjprook. Die sjtum roesjet wie de moziek van e hieël fie cellospel; ‘Vervieët uch nit en zit nit bang; ich verkundig uch 'n groeëte vruid, die väör 't ganse volk zal zieë: hüj is uch der Erluuëzer gebòare i Bethlehem. Dèr zult e king dao vinge i deuk gedrieënd en liejènd in 'n krib.’

Simon Bar Juda waor va gen èëd opgetaperd. Noe zoot e op 'n knee en loesteret nao de moziek van die wäöd en e zoog wiej der ganse himmel vol van ingele waor en e hoeëd ze zinge: Gloria in excelsis Deo, et in terra pax hominibus bonae voluntatis. E zoog de ingele opsjtiege. De loeët wòad greun en gans deep blao en doew wir duuster sjwat wie de naat en de sjuppere sjtongen tègenee wie de sjaop in hunnen angs. En inge van 'n reep wie ene sjrei: ‘dat waor enen ingel!’ ‘Millioene ingele,’ reep der Simon Bar Juda, ‘waore dat’, en e sjtong dao bei de sjuppere wie ins der prophieët Isaïas houw gesjtande onger 't volk in de sjtèè en in de durper van Juda en der Gees Gods komt uvver 'm en e zong: dat is de sjtond van Juda, dat is der roem van Israël.

Doew sjlooge ze de mentel uvver hun sjowwere, ze noome botter mit en broeëd en kieës en ze leepe, ezoeë wie kinger loope, zich boete aom, uvver de velder en durch de vaore van de gewande.

4) zweep);

[p. 64]

Doew sjtonge ze in der sjtal en dao waor ieëlend en ermood. Mè ze dòasje⁵⁾ de Modder Goddes en der hillige Sint Joeëzep 't broeëd en de botter nit te gève. Ze laat-n-et gans sjtil i gen krib, dat ginge-n-et zoog. Doew reep der Simon Bar Juda: ‘Jonge op 'n knee’, en ze gonge zitte en zoeëte nao e nuj gebed, en koeëte-n-et va vruid nit vinge en ze kèëke mer nao de Modder Goddes en dat fie klee kindje in de krib. Va vruid leepe ze wir um 't hun vrouw en kinger te vertille. En noe sjtong der Simon Bar Juda 't allerlitste dao nog mer alling in ene hook tège de moer. E volt wiej der wink zoezet durch de daak en lants gen moere nao der nordkant hin. Doew zaat-e bei zich zelf: Ich zal nao heem gòa en rit hòale väör de daak en väör de ritse van de moere.

E gong zonder get te zage en i gedanke oet.

't Waor 'n vraat sjnieë gevalle. Der wink sjnèët 'm kaod lants gen oeëre en uvver zie gezich. Zienge lange volle baad winget op en e greiët deep durch gene sjnieë. E waor hei doezend maol gegange bei daag en uvver naat en wos der wèèg blink-e-weg. Doch wiej hè 'n sjtond houw gegange, komt in zien zieël ene angs. De krefte waore weg oet erm en bee en e volt, dat e neerzonk i gene sjnieë. Doew sjreiët der Simon Bar Juda wie e kink in de naat en doew volt e wiej 'm inge ophoof en zieng bee wòate opgetrokke va gen èëd en e wòad gedrage uvver de velder en de gewande va Bethlehem. En wiej e bei de sjaop waor, zoog e wir ene gloed en e lich a gen himmel. Wir wòad de loeët greun en donkel blao en sjwat, en e wos, dat e durch ene ingel gedrage waor wòade. E sjamet zich. Ummesj e houw Ozze Hergod wille helpe tège der wink en de kouw van de naat en Ozze Hergod zelf houw 'm ene ingel gesjikt op zienge wèèg van der sjtal nao heem.

Doew zaat-e an de angere: ‘Wat mingt dèr, jonge? De ermood is mer sjien en dat Kindje is der Hèër van himmel en èëd!’

Va doew aa gonge ze gidder murge in alle hergodsvrugde, ezu wiej de luuj gunt nao gen mees, nao de krib en ze komte daova truk mit ene glans en 'n vruid in hun zieël, väöl sjunder es 't sjunste op de welt.

5) durfden.