Hazegerf
(1947)–Frans Schleiden–
Auteursrecht onbekend
[pagina 38]
| |
Der Roeëzekrans
Väor dat der vadder begon en zich bènet,
Kèëk e ins rond nao de kinger..... en zènet
lantsem zich kop, bros en sjowwer... morjengGa naar eind1) went
dan.... zich nog inge nit trek hei gebend.
't OwGa naar eind2) van der vadder heel aoëderGa naar eind3) rondum.
Andacht, die gaof os der vadder zieng sjtum.
Ginge van os kompt melève lants
dizze lebendige roeëzekrans.
't Fientje van os veel 't usjte i sjlaop.
Went da der vadder, ocherm dat erm sjaop
mit zienge hood op der kop houw gehowwe,
zoot 't te grienge....’Ga naar eind4) de heng braaf gevouwe.
Onder de litenei kregte nog knuupGa naar eind5)
patsj.... klatsj.... der Frens, der Juup en der Huub,
bis ze wir allenei bidfrons sjun zaate
en an de groeëte hillige daate.
Ummesj die wòate noeëts vergèëte.
Dat waor 't usjte der hillige sint Mèëte....
Valentien, dè me i Raore verieët.
dat me va boekpieng besjirremd wieët.
Blasius väör jidder pieng i gen haos!
nerve, besjlèèg en begoffed....Ga naar eind6) Servaos.
Sjwèère en oetsjlèègGa naar eind7) der hillige Job,
valzogGa naar eind8) die hift Cornèëlis wal op.
't Volgete vròlüj.... 'n grellige rei,
Jidder kreg och ‘'n vadder onzer’ of drei....Ga naar eind9)
hillige Sint Agnes en Agatha mit
Anna, Jacoba en Sint Margerit.
Mechtig.... dat me dat duudelich hoeët....
Barbara tège der plutsliche doeëd.
Da kompt der litste entelich draa....
dè i gen hieëmel sjteet wied aatena....
| |
[pagina 39]
| |
dè bei de miensje nog gans onbekand....
zonder 'n krankheed en zonder ee land,
gèèr e gebed, ee good werk hei gehad....
dat waor der hillige Sint ‘sjnap dè hat.’Ga naar eind10).
Ummesj de hillige zunt ieësj content,
went nao der roeëzekrans, dè wet gebend,
Jidder 't ziengt van 't gebed hat gehad!
Och zoeë der hillige Sint ‘sjnap dè hat.’
Went da der vadder zich entelich zènet,
en zich väör al de erm zieële nog bènet,
looge de kinger in ivvige row
onder gen deuisj mit der kop op der mow.
Da komt de modder, die dat 't bitste koeët,
Zukket zich 't Fientje, der Frens, der Juup droet,
braat ze noa aove en woeë ze da sjleepe
bis hun de hane des murges wir reepe.
|