Hazegerf
(1947)–Frans Schleiden–
Auteursrecht onbekendDer LectisjDer hèër lieërer vertillet i genherreberg van 't Sjtiene-Bepke, dat gans Lutterendal der lectisj zòw kriejje; mè der Hane Joeësep wòrp zich dao tègen-op: ‘gans Lutterendal?... dat zulle vèr da wel ins zieë; vèr hent allezelève lit genòg gehad hei i gen durp en wóvör noe neet’... en e sjloog mit de vuus op 'n deuisj dat de beerglázer opsjpronge en mit de köp sjòtte en e reep: ....‘en went ze 'm allemöl kriejje..... ich wil 'm neet.’ ‘Ahò!’ zaat der Hannes van 't Sjtiene-Bepke, ‘dò huurste dè eeveldige wir; mienge leeve jong, dat hingert os nit, dat mós doe weete, vèr kriejj-n-em ève good.’ Dat komp der Joeësep zieng ieër te nò, e sjtong op en reep: ‘Krit, wat 'r wilt, ich blief bei de pittròl-lamp!’ en dòmit góng e oet. Me hoeët 'm nog laache, wiej e d'r kirberigGa naar eind{problem}1) aaf gòng en der heër lieërer zaat: ‘Dè lectisj is jò waal fie, mè e bringt ós nog sjtriet onder gen luuj en da wuur 't bèeter went-e, mer dò blef.’ Dò wòad i gen durp nurges mieë uvver gekald es uvver der lectisj. 't Wòre-t-er der väör en 't, wòre-t-er der tège, en e minnig mòl hoeët me i gen herreberge hel wöad en voole verwiete nog va vreuger tieds..... mè e komt der lectisj..... dò wòr nüks aa te doeë! Inge oet de Peel komt 'm aalège, 'ne lange sjmaal. E houw sjtivvele-n-aa benò bis onder gen erm. Dè laat och der kabel. Tunnes heis- | |
[pagina 34]
| |
jet-e. 't Wòr inge dè 'm lustetGa naar eind2) en e houw i Lutterendal al sjnak völ vrung.... och der Hane Joeësep en dè vroog 'm: ‘Tunnes zaag, drinks-te-ee?’ ‘Went 't mot!’ ‘En gift dè lectisj wurkelich good lit?’  ‘Wie uvver daag!’ ‘Hè...? en is e nit gevèèrlich?’ ‘E zu taam wie 'n koo!’Ga naar eind3) ‘Mè ja?.... en kost-e völ?’ ‘E kost nüks, vèr lègen 'm dich aa ummezunds.’ ‘Ja, kiek.... wits-te..... da kunste 'm mich och aalège!’ ‘Doe kuns 'm evvel och lòte.’ ‘Nee, nee! lèèg 'm mich mer aa; vèr kaate 'ns gèèr en da kunt dat te paas. Kuns-t-em mich noe sjnak aa-lège? Ich hei 'm gèèr 't usjte.’ ‘Dat hulpt dich nüks, der sjtroom kumpt doch nit ieëder’. ‘Oh, mot dè och nog kòame?.... en wat kost dat.... lot ver zage.... per sjtond?’ ‘Dat geet per kilowatt’. ‘Wat mings-te wal, wievöl kilo dat ich nuëdig hei?’ ‘Vèr dunt dat op aafbetáling!’ ‘Dat is gemekkelich.... wits-te ich zów 'm gèèr e zu gouw meugelich han.’ Der lectisj wòad aagelaat. Dat góng mit die kels wiej gesjmieëd. Ze wirkete dükesjGa naar eind4) flòt en twei mond derno wòr durch gans Lutterendal der lectisj aagelaat. Dikke sjoer kabele lòge durch gen èëd. Dò komt der lectisj durch. Hei en dò houwe ze kling iezere keskereGa naar eind5) gezat; dò leep der lectisj bei-e-nee en drienete i rond, e zu giftig en hilsj, dats-t-et va boete kós hüëre zoeze. Dat wòre braaf gevèèrliche kerkere. 't Sjtong och d'rop gesjrève! Lants gen wèèg sjtonge de päöl mit de lampe vör de sjtraote te belüete. | |
[pagina 35]
| |
't Wòr bekand gegève, dat d'r lectisj der usjte October zòw wèëde losgelòte durch 't ganse durp. Der Hane Joeësep houw bòve gen deuisj 'n lamp vör op en aaf te trikke. Dat wòr get fiengs! E houw zieng vrung besjtild vür dèn ovvend bei der lectisj te kòame kaate. I gen nòddenoon kòmt der hèër lieërer ins bei 'm aa en zaat: ‘Aha, Joeëzep, doe has 'm dòch óch!’ ‘Wat ming-dèr da, hèër lieërer?’ ‘Doe wòrs jo der tège doew in de herreberg van 't Sjtiene-Bepke!’ ‘Ich?.... ze lève nit. Der kunt get záge! Der lectisj... dat is 't sjunste wat 't hütsegendaags uvverhoop gift in de welt. Ich wól doew bei diej gelègenigheed mer ins hüere wat der Hannes der va zaat. Dat is jò zo'ne wèèrprofieët! D'r zult zieë, dat dè 'm gòw kapot drieënt! Me mót jò links-um drieëne, nit woeër hèër lieërer?’ ‘Mè Joeësep, nee, doe mos rets-um drieëne!’ ‘Hè! òh!.... rets-um, good, dat d'r 't mich zaat! En.... wat zunt dat vör putjereGa naar eind6) hei in der gank?’ ‘Dò zunt de ziekeringe i! Kiek do zies-te ze.’ Der lieërer heel ze i gen heng en leet ze 'm zieë en sjroevvet ze wir dri, mè e sjroevvet ze nit vas en e houw heemlich sjpas dat der urme Joeësep dizzen-ovvend gee lit zów kunne kriejje. Der lieërer wòr nò heem gegange: 't ovves tège 'n oer of vunf sjtong der Joeësep mit zieng vrung boetes a gen däör te kieke of der lectisj nog nit komt. Dò.... op ins.... gans plutslich sjpronge de lampe-aa lants gen wèèg! Dò has-t-em, noe kiek.... dat is sjun. Va pastoer bis an der kirberig en dò berg-aaf en òve durch 't ganse durp. 't Hoes va kaplón is va boetes en va binnes vòl lit. Wat zal dè zich get minge.... en i gen kirk - noe kiek ins aa.... nüks wiej lit - jüs wiej 'n sjtallüet zoeë klòr! Absjeulich fie! Sjrikkelich sjun! E zu gaar op ene kirkef! Went der vadder zieëliger dat ins zeug. Mè dè wòr blink, ocherm! Noe mus 't Joepe-Gritje nog lève, wat zow 't hooste! Jonge, kómt vèr driene-m-aa. - Wie wór 't och wir. Rets of links?’ ‘Rets.’ ‘Nee links.’ ‘Aafblieve, jonge, dèr drient mich der kloemel kapot.’ ‘Da drieën zellever wents-t-et bèëter kins.’ Der Joeësep drieënet, mè 't komt gee lit: ‘Donderwèèr, | |
[pagina 36]
| |
zów ich verkieëd gedriënd ha, ich hów der kloemel va gen moer aaf.’ Der Joeësep drieënet rets en nog ins links en de andere laachete en houwe sjpas. ‘Mesjie is e nog nit rond durch gen durp, der lectisj.’ ‘Uvveral hant ze 'm, Joeësep en doe neet, kriej de pittrollamp.’  ‘Da hat der Tunnes mit zienge volle kop 'm verkieëd aagelaat. Ich zal dem get andesj lieëre. Dò how v'r us ezu op gevruid.’ Ze haolete de pittrol-lamp en kaatete wie gewend, mè der Joeësep verloer. E kos nit good mieë zieë mit die lamp. 't Sander-murgesGa naar eind7) um 'n oer of zes sjtong der Joeësep al i gen herreberg van 't Sjtiene-Bepke en wool der Tunnes sjprèëke. Dè sjleep nog: ‘Da gank op, Hannes, en da zeste, ich wüer hei en e mus sjnak kòame 't lit make.’ Der Hannes gong op, kloppet an de däör van der Tunnes zieng kàmer en besjtillet wat 'm gezaat wòr wòade. Der Tunnes hòw nog hieël völ sjlaop en reep: ‘werp dè kèël de däör oet.’ E drieënet zich i ge bid nog ins um en sjleep wir i. 't Wòr al noon verbei, doew kòmt der Tunnes gans gemütelich aafgetrampele nò der Joeësep zie hoes. Dè waor ‘oet | |
[pagina 37]
| |
rand en band’Ga naar eind8) en reep: ‘Wat haste gemakt.... dèr kint allenei nüks.’ Doew drieënet der Tunnes zich um en gong wir truk. Der Joeësep evvel gòof gòw wäöd en bakket fieng brudjere en zaat: ‘'t Is ezu nit gemingd, kóm en drink dich ee.’ Der Tunnes wòr dòvör erg geveulig, gong trük en how 't sjnak vonde en zaat: ‘Van noe aa bliefs-te mich mit de vingere van de zieëkeringe aaf! Uvverhoop dò kunst-te va doeëd blieve.’ Der Tunnes drieënet an der sjakelèèr en der lectisj sjprong aa en veel op 'n deuisj neer, wie 'n groeëte praatsj sjun blaowiesse bottermilk. ‘Dè’, zaat der Joeësep, ‘dò haste-m! Dè lectisj wilt nog gekand zieë. En.... zunt er och nog, diej 'm nit hant?’ ‘Diej oet gene endepool!’ ‘Dat zal wel, dat koeët ich mich dinke. Dat zunt ging luuj! Dò han ich gevreid. Dò weet ich va mit te sjprèëke! Ich ming der lectisj mus jidderinge han. Dat is 't sjunste wat 't gift. Me mot jo links um drieëne, wa?’ ‘Nee, rets-um Joeësep’. ‘Oh rets-um, dan is 't good.’ |