De kikker die zichzelf opblies en andere Middeleeuwse fabels

[p. 10]

De oude hond en zijn meester

Er was eens een behendige hond
die sterk was, jong en gezond.
Hij had zijn meester, als een echte vriend,
jarenlang trouw en goed gediend.
Langzaamaan werd hij echter trager,
kreeg kwaaltjes en werd mager.
Zijn sprong was niet meer zo machtig,
zijn beet niet langer krachtig.
De haas die hij vroeger te grazen nam,
sprong soepeltjes weg en ontkwam.
Zijn meester zei: ‘Vriend, je bent bejaard,
en geen knip voor je neus meer waard!’
De hond zei: ‘Ik begrijp wat u zegt,
maar vertel me, is dat terecht?
Wat heb ik niet allemaal gedaan voor u,
toen ik nog jong was en sterker dan nu?’

Wie hard heeft gewerkt in zijn jonge jaren
mag in zijn ouderdom wel wat respect vergaren.