Over de auteur
E.C.F.A. Schillebeeckx (Antwerpen, 1914) studeerde filosofie en theologie bij de Vlaamse en Franse dominicanen en aan diverse instituten in Parijs. Direct na de Tweede Wereldoorlog ging hij doceren aan de dominicaanse theologie-opleiding te Leuven en kreeg een belangrijke plaats in de kerkelijke vernieuwing aldaar. In 1958 werd hij naar Nederland geroepen al hoogleraar dogmatiek en geschiedenis van de theologie aan de katholieke universiteit te Nijmegen wat hij zou blijven tot zijn emeritaat in 1983. Ook hier ging hij gelden als een van de belangrijkste vernieuwingsgezinde katholieke theologen die kerk, geloof en theologie in directere relatie wilden brengen met de eigentijdse cultuur. Daarvoor nam hij onder meer in 1961 het initiatief tot het Tijdschrift voor Theologie.
Tijdens het Tweede Vaticaans Concilie was Schillebeeckx adviseur van de Nederlandse bisschoppen. Met Y. Congar, K. Rahner en H. Küng, was hij in 1965 betrokken bij de oprichting van het internationale theologische tijdschrift Concilium.
Naast een groot aantal eredocoraten, onder meer aan de Leuvense universiteit, ontving hij in 1982 de Erasmusprijs voor Europese cultuur.
In 1974 verscheen Schillebeeckx' grote studie ‘Jezus, het verhaal van een levende’. Hierin onderzocht hij wat er over de figuur van Jezus van Nazaret historisch te achterhalen viel en probeerde hij hem voor hedendaagse mensen te portretteren als gelooftwaardige belichaming en ‘heil van Godswege’. De wijze waarop het boek technisch-exegetische en systematisch-theologische discussies met elkaar verbond, vestigde definitief Schillebeeckx' naam als een van de grote katholieke theologen van deze tijd.
Zijn theologische verkenning van Jezus' betekenis vervolgde hij in ‘Gerechtigheid en liefde’ (1977) en ‘Mensen als verhaal van God’ (1989). Blijvende betrokkenheid bij de kerkelijke vernieuwing uitte hij in een groot aantal artikelen en in zijn studie ‘Pleidooi voor mensen in de kerk’ (1985).
Auteursrechtelijk beschermd