Verzamelde werken 1944-1945

[p. 473]

105. Het fantasie-tje^1.

Ds. J.M. Spier schrijft in ‘Geref. Kb.’ (synodocratisch):

Daartegenover staat, dat niemand van de nu vrijgemaakten door eenige kerkelijke instantie geschorst of afgezet is vanwege ketterij, maar vanwege de zonden van kerkverscheuring. Wat ons verdeelt is primair geen belijdenisverschil, doch - als we 't zoo mogen noemen - een ethisch verschil, een zonde op zedelijk gebied, een niet handelen in eerbied voor en uit liefde tot de kerk des HEEREN, het lichaam van Christus. Om kwestietjes, die zeker niet centraal zijn, maakt men ijskoud de kerk kapot. Dat is erg, heel erg.

Hoe men toch kan fantaseeren! Als men ja of neen moet zeggen op de vraag, of men belooft niets te zullen leeren dat niet ten volle in overeenstemming is met uitspraak zoo en zoo, en men wordt om het neen weggezonden, dan is dat toch een wegzenden om de leer? Die bindend verklaard is? En dan als Gods Woord is aangediend? De redeneering van ds. Spier is roomsch. De paus zegt ook: ik beslis; wie dus mijn leer-decreten verwerpt, die maakt zich schuldig aan gezagsmiskenning. Art. 7 der belijdenis moedigt tot ‘kerkscheuring’ aan - als ds. Spier gelijk heeft.^2.

En dan die ‘kwestietjes’. Is preekverbod, afzetting een klein kwestie-tje? Moest ‘cand.’ zoo of zoo koekebakker worden? En ondergeteekende handelsreiziger? Of moesten ze weigeren in staking te gaan tegenover hun zender? Zeker, het is heel erg, dat ds. Spier den kansel van Christus sluit voor trouwe profeten. Het is hem tot zonde, anders niet.

1. Uit: De Reformatie, 22 december 1945.

2. In artikel 7 van de Nederlandse geloofsbelijdenis staat onder meer: ‘Men mag ook gener mensen schriften, hoe heilig zij geweest zijn, gelijk stellen met de goddelijke schriften, noch de gewoonte met de waarheid Gods (want de waarheid is boven alles), noch de grote menigte, noch de oudheid, noch de successie van tijden of personen, noch de conciliën, decreten of besluiten’.