Verzamelde werken 1944-1945
(2001)–K. Schilder–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 262]
| |
56. Weer twee synodeleden onder de ‘scheurmakers’Ga naar voetnoot1.Volgens berichten in de pers hebben ds. VeltmanGa naar voetnoot2. van Den Bosch en ds. MeesterGa naar voetnoot3. van Brouwershaven, elk resp. primus- en secundus-synodelid, gepreekt in een vrijgemaakte kerk. Wat dat beteekent, hebben we reeds opgemerkt, toen we spraken over ds. A. Scheele van Kapelle-Biezelinge.Ga naar voetnoot4. We zien maar weer uit naar de gevolgen. Het synodale prestige daalt intusschen met den dag. We verkneuteren ons daarover niet. We verblijden ons daarover wèl. Want we zijn dankbaar, als hetgeen geen zedelijk gezag meer hééft, daarvoor ook geen ‘erkenning’ vindt. Het is de eenige weg waarlangs de waarheid kan marcheeren. En uiteindelijk de vrede. De ‘synode’ wordt alleen maar in stand gehouden door den wil der ‘synodocraten’. Niet meer door hun geloof, hun liefde, hun de besluiten met dank accepteerend en voor ‘bekroning met Gods zegen voor den troon dragend’ gebed. We vroegen al eens: waarom heeft men alleen maar na de schorsing van Schilder een ‘bidbrief’ gezonden met verzoek: bidt dat de Heere met Zijn goddelijken zegen die schorsing bekrone? Als dat diepe overtuiging was, moest er dan geen gebedsure zijn ter smeeking om bekroningen van àl die schorsingen? Ze hebben toch geen van alle propagandistische, maar immers wel alle dezelfde geestelijke waarde? Als ze die nl. in de ééne van zooeven hebben? Overigens herhalen we: er zijn er, die tienmalen meer doen dan wij meenden te moeten verrichten, en aan wie niets overkomt. Een synodale dominee zei onlangs aan een zieke ('t was in M.): ‘och, we blijven maar waar we zijn; 't is niets anders dan een machtsstrijd’. Dat was erger anti-synodaal woord, dan wij ons permitteerden. |
|