Verzamelde werken 1944-1945

[p. 213]

38. Vrouwenpolderiaansche wijsheid^1.

Ondanks de ‘drijfjacht’ van dr. Hommes (censureerende, alsof hij kerkeraad, en commandeerende als of hij paus van Walcheren is) heeft de kerk van Vrouwenpolder, in plaats van dr. Hommes' ongevraagde ‘adviezen’ te volgen uit eigen oogen gezien en zich vrijgemaakt.^2.

Uit den door den kerkeraad aan de gemeente geschreven brief citeeren wij het volgende:

In de eerste notulen onzer vrijgemaakte kerk (4 april 1887) lezen wij, dat op zijn vorige vergadering de kerkeraad een gemotiveerd besluit had genomen tot losmaking der kerk uit het verband; tevens dat de gemeente daarna is samengeroepen om gehoord te worden. Was de kerkeraad daarmee onwettig geworden? Hadden de broeders ambtsdragers door dat besluit hun ambt verloren? De tegenstanders zeiden natuurlijk van ja, en het classicaal bestuur trachtte het den kerkeraad heel moeilijk te maken. Maar onze vaderen wisten wel beter. Zij (...) wisten (...) dat het kerkverband de kerk niet tot kerk maakte; dat het kerkverband de plaatselijke kerk of de leden niet mocht dwingen tegen Gods Woord in te gaan, en dat de meerdere vergaderingen hun bevoegdheden niet mochten overschrijden door de rechten van de plaatselijke kerk aan te tasten.

Vrouwenpolder's kerkeraad deed met deze herinnering nuttig werk. De huidige excommunicanten mogen nòg zoo vaak de fijne puntjes camoufleeren, geen water van de zee wischt het anti-kuyperiaansche en anti-rutgeriaansche ‘hervormde’ kerk-begrip-merkteeken van hun voorhoofd. Ook niet, als ze net precies niet vertellen, waar het op aankomt, n.l. dat men bij de synodocraten den één er uitjaagt, en den ander, die precies hetzelfde doet, niet. Allemaal vanwege een van God vervloekte utiliteitspolitiek.

1. Uit: De Reformatie, 10 augustus 1945.

2. De Vrijmaking te Vrouwenpolder vond plaats op 21 juni 1945.