Verzamelde werken 1944-1945

[p. 50]

4. ‘In strijd met de belijdenis’^1.

Er zijn gevallen (volkomen duidelijk) waarin de ‘gereformeerde’ kerkeraad den doop weigert aan kinderen van tegen de synodale besluiten bezwaarde ouders.

Die kerkeraden komen daardoor in strijd met artikel 34 der Ned. geloofsbelijdenis: ‘Zoo heeft Hij dan bevolen te doopen al degenen, die de Zijnen zijn.’

Een klaar bewijs, dat die kerken secte geworden zijn, door haar leerbeslissingen. Een klaar bewijs tevens dat prof. Schilder niet dreigde (!) maar nuchtere waarheid sprak, toen hij 13 december 1943 schreef: gij, synode, hebt den teerling geworpen.^2. Een klaar bewijs, ten derde, dat revisie niet meer helpt, doch dat men aanstonds de uitgestootenen vergaderen en zich bij hen voegen moet. Want hun kinderen zijn naar het doopsformulier 1892, 1942-1944 ‘de Zijnen’.

Niet langer wachten! Het doopvont heeft haast, omdat Christus haast heeft.

1. Uit: Reformatie Stemmen, 14 september 1944.

2. Zie voor Schilders brief aan de synode, d.d. 13 december 1943: Schilder, Verzamelde werken 1942-1944, pag. 136-146.