Verzamelde werken 1944-1945
(2001)–K. Schilder–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 47]
| |
3. Het spel met de revisiegedachteGa naar voetnoot1.Merkwaardig, hoe degenen, die de synode hebben geleid - wij zeggen: verleid - tot haar bekende ongoddelijke beslissingen, thans reageeren op de door deze besluiten gewekte reactie. Hebt ge bezwaren? zoo zeggen ze. O, dat begrijpen we best - zoo voegen ze dadelijk daaraan toe. Alleen maar: zoo gaan ze dan verder, ge moet nu niet dadelijk uit onze uitbanningen en uitstootingen de conclusie trekken, door te concludeeren, dat ge nu ook metterdaad uitgebannen zijt. Ge moet over drie jaren - althans bij de volgende synode - maar eens revisie vragen. En dan kunnen we wel weer verder zien. De synode heeft immers nog niets onherroepelijks gedaan? Tot zoover de synodale stem.
Nu is dit laatste argument om bij te schreien. Niets onherroepelijks gedaan? Ontzet uit het ambt? Opzegging van tractement? Afkondiging - wat heelemaal niet waar is - dat die en die broeders, die een Acte van Vrijmaking adresseerden aan den kerkeraad, hebben opgehouden lid der kerk te zijn? Een briefje schrijven aan de gemeenteleden, dat hun dominee, ouderlingen en diakenen niet langer predikant of ouderling of diaken zijn? Briefjes aan broeders, die ijverig bezig waren in jeugdwerk, evangelisatie e.d., dat ze ontslag kregen? Candidaten van den preekstoel weren? Of hen - soms met ordeverstoring die strafbaar is bij de wet - er van af jagen? Doopouders den doop weigeren? Afzettingen erkennen? En dat allemaal - niet onherroepelijk? Maar wat blijft er zoo over van de ernst der kerkelijke handelingen? De Gereformeerde Kerken hebben tegenwoordig erg veel last van sabotage. Sabotage van haar besluiten. Weet ge waar die saboteurs zitten? In de leiding der synode! En derhalve in de synode zelf! Want iemand schorsen en afzetten op grond van art. 79-80 K.O., dat is zóó ernstig, zoo ‘vreeselijk’, om een woord van prof. Grosheide te gebruiken,Ga naar voetnoot2. dat men zich tegenover God en menschen diep schamen moet, als men kort daarop verklaart: maar beste menschen, dat is toch niet onherroepelijk? Niet onherroepelijk? Maar wat blijft er zoo over van de grondgedachte, waarop de kerk al haar tuchthandelingen baseeren moet, dat nl. God in den hemel bindt, hetgeen de kerk op aarde bindt?Ga naar voetnoot3. Een kerk, die tuchtigt, moet kunnen en durven verklaren: zoo wil het de Heere; en als de getuchtigde zich niet bekeert van de in onze schorsingsbul aangewezen en bewezen zonden (alleen daarover mag het gesprek loopen) dan is deze daad een daad Gods, - en dus onherroepelijk. Want als men daaraan ook maar twijfelt, dan mag men er niet toe overgaan. | |
[pagina 48]
| |
En daarom is die heele revisie-suggestie niet anders dan opium voor het kerkvolk. Een soort van sarcasme, waarmede men - als ware het nog niet genoeg - ons beleedigt. Al nemen wij gaarne aan, dat lang niet allen die hun leiders (verleiders) naspreken, het zóó verstaan of bedoelen. Revisie? Het is maar een leus, die bedoelt de kerkleden, die over de schandelijke tuchtmisbruiken ontzet zijn, terug te houden van de hoognoodige reformatie der kerk, af te scheiden van hun uit den dienst weggejaagde broeders en alzoo deze laatsten te isoleeren. Is dat eenmaal gelukt, dan kan men weer verder zien verder schipperen, en verder desnoods het roer weer eens omwerpen. Men heeft immers al zoo vaak met zijn eigen besluiten durven spelen? (Zie K.C. van Spronsen, De waarheid luistert nauw.Ga naar voetnoot4.) Revisie? Het is maar een schijnleus. Men bespot ons daarmee in alle schijngemoedelijkheid. Want terwijl men dit schrijft - besluit men, dat juist degenen die tegen de besluiten bezwaar hebben, ‘niet mogen worden afgevaardigd naar de classis’, en vervolgens. Men heeft reeds een begin gemaakt met het kerkelijke gelijkschakelingsproces. Opzettelijk en welbewust worden bezwaarden ofschoon ze aan de beurt zijn, overgeslagen bij de afvaardiging naar de classis. Zoo b.v. in Rotterdam waar de classis anders nog eens een verstandig - d.w.z...schriftuurlijk, en dus ditmaal de synode veroordeelend - besluit zou hebben kunnen nemen! Dezelfde classis, die de synode gehoond heeft door haar gladweg te negeeren bij de schorsing van den emeritus-dienaar van Rotterdam-Delfshaven. De classis die zich dien hoon heeft laten welgevallen - alsof er nooit een GeesinkGa naar voetnoot5. daar was opgestaan in de Doleantiedagen. Dezelfde classis die eerst op het vogelaarsgefluit van enkelen is afgegaan door een bemiddelingsidee te opperen (waar de synode dadelijk een stokje voor stakGa naar voetnoot6.), en die thans zien, hoe weinig redelijke ernst bij de leiders daarachter stak! De classis, die nog nooit een uitspraak heeft durven doen over haar eigen zaken! Haar eigen rechten! Revisie? Maar de zaken zijn toch al ettelijke malen in revisie gebracht? Men heeft toch alle bezwaren afgewezen? Dezelfde rapporteurs, die reeds publiek op schromelijke fouten en onwaarheden zijn betrapt (brochure Van Spronsen) bleven immers kalmpjes hun weg vervolgen? Vinden ze brieven die hun niet aangaan, maar die ze ‘gebruiken’ kunnen, dan stellen zij die aan de orde. En legt men op hun tafel brochures neer, die hun wel degelijk aangaan, doch die | |
[pagina 49]
| |
hen tot inkeer roepen, dan doen ze net, alsof ze er geen letter van gelezen hebben. En weer rapporteeren ze - dat alle bezwaren ongegrond of onontvankelijk zijn. En op de meeste argumenten gaan ze niet in. Revisie? Maar als we in 1946 moeten terugkeeren (terwijl wij reeds uit ambt en bediening of lidmaatschap gestooten zijn), waarom dan niet ook nog eens in 1949? En in 1952? en in 1955? en in 1958? enz.? Waar is het einde? Het wordt niets anders dan de tragische situatie dergenen, die in de Hervormde Kerk bleven roepen om den ‘medischen’ weg,Ga naar voetnoot7. maar die, toen het op daden van gehoorzaamheid aankwam, hun broeders in het geloof en in de gehoorzaamheid lieten alleen staan, en zich met drogredenen beveiligden tegen het verlies van rust, van goeden naam, van pastorie en tractement... Revisie? Over een paar jaar? Bij een gelijkgeschakelde synode? In een petitie (verzoek) van te voren ontmanden en ontkrachten en ontrechten? Wij kunnen en wij mogen dien weg niet op. Want het doopvont, waarvan men onze kinderen weert, doordat men de ‘leer’ in de (vroegere) kerk ‘alhier’ heeft veranderd, en dwaselijk, en onschriftuurlijk uitgebreid, dat doopvont kan niet wachten. Geen drie jaar. En de avondmaalstafel, waarvan men uitsluit degenen die God de Heere niet uitsluit, kan niet wachten. Geen drie jaar. En geen drie maanden. En de dienst des Woords kan niet wachten. En de candidaten kunnen niet wachten. En tenslotte de gehoorzaamheid aan Christus kan geen drie jaar wachten. Er zijn nu eenmaal door het doelbewuste drijven dezer synode broeders uit hun ambt en uit de kerk gestooten, die door haar ongoddelijkheden gedwongen zijn, apart te gaan vergaderen. In de oude lijn - want zij hebben niets toegevoegd aan de bestaande formulieren van eenigheid en kerkenordening. In de oude lijn - want zij hebben niets toegevoegd aan de bestaande formulieren van eenigheid en kerkenoprdening. In de oude lijn - want zij hebben niets en niemand gebonden met boven de bestaande nog uitgaande bindingen. Zij hebben alleen maar verklaard: nu gij, tegen alle waarschuwing in, van ons een ja-woord vergt, nu moeten wij wel verklaren, dat wij niet in staat zijn, wit zwart te noemen, en dat wij niet één formule (over die kinderen) kunnen bezweren inhoud van Gods Woord te zijn, welke niet klaarlijk het bewijs in zich draagt, inhoud van Gods Woordopenbaring te zijn. Wel nu - zóó zijn deze broeders - en zusters - genoodzaakt geworden, zich te vergaderen, in den dienst van Woord en sacramenten. Op de oude, beproefde grondslagen. En nu zegt de belijdenis, dat wij schuldig zijn ons te voegen bij degenen, die God dienen willen naar Zijn Woord. Die daad van eenvoudige gehoorzaamheid, dat kiezen vóór de saamvergadering met dezulken in eenvoudige gehoorzaamheid, dat kan niet wachten. Geen drie jaar. Geen drie maanden. Derhalve: geen revisie op langen, doch reformatie op korten termijn. |
|