Verzamelde werken 1940-1941

[p. 241]

35. Afgeloopen^1.

Van den tijd der oprichting af^2. heb ik ‘Credo’ thuis gezonden gekregen, zonder het aan te vragen; misschien wel als ruilnummer.

Ik heb me bijna doorloopend aan de schrijfwijze (schrijven en niet-schrijven) van dit orgaan gestooten.

Maar deze week ging de deur dicht.

Ik las daar zoo iets, als dat het op twist aansturen is, als ik voor de jongelingen spreek over geloof en mystiek!^3. Nota bene, alsof we zouden moeten zwijgen als 't prof. Hepp belieft, en alsof zijn ‘argumenten’ 't laatste woord beteekenden.

Maar ik las iets dat nog erger is. Als ondergeteekende nu maar eens inzake dat John Knox-gevalletje (dat prof. Hepp, wat de argumenten betreft, ook al verkeerd geleid heeft) ongelijk wilde bekennen, dan zou er een wolkje als eens mans hand voor de kerken opkomen!

Stel u voor: dat zegt de man, die ettelijke beschuldigingen zich zag ontvallen, en nooit iets terugnam, die een gesprek erover vermeed, die zelf de kerken opjoeg met brochures! Die broeder moet een ander aanwijzen als den man, die de onrust brengt? En dat om de eenvoudige reden, dat hij inzake Knox beter las dan prof. Hepp?

Ik heb deze week na dit zinnetje de uitgeefster van ‘Credo’ bericht,^4. dat ik het blad niet meer wensch te ontvangen. Zulk geschrijf is slecht.

1. Uit: De Reformatie, 5 april 1940.

2. Het eerste nummer van Credo verscheen op 1 oktober 1937.

3. Zie: Credo, 29 maart 1940. Vgl. pag. 235.

4. Uitgeversmij. J.H. Kok NV te Kampen.