De Kerk. Deel 1 (Verzamelde werken afdeling III)

[p. 294]

Ds Hilbers en ‘De Wekker’.^*)

Indertijd heeft ‘De Wekker’ (redacteur S. te A.) getracht, tussen ‘De Heraut’ en ‘De Reformatie’ een tegenstelling te helpen creëren inzake de kerk, en de pluriformiteit, en de vraag, of het aantal ‘ware kerken’ te vermeerderen viel naar het welgevallen des ogenbliks. ‘De Wekker’ vond toen, dat er toch maar heel wat ware kerken waren; ik merkte op, dat dat blad het nu wel zo zei, naar de gelegenheid des ogenbliks, maar dat het blad zelf, en de Apeldoornse school, en de curator Hilbers het allerminst heus ernstig zó bedoelden.

Thans schrijft in de ‘Chr. Geref. Kerkbode van Groningen en omstreken’ Ds A.H. Hilbers, curator van Apeldoorn, in een aankondiging van Dr B. Wielenga's boekje over ‘De Reformatie van '34’:

Dat H. de Cock van de Herv. Kerk zich afscheidde, omdat zij naar Art. 28 en 29 de valse Kerk was, is door de Doleantie-mannen nooit aanvaard, maar toch de enige confessionele grond voor afscheiding. De Geref. Belijdenis kent niet een, of twee, of drie methodes van kerkreformatie, maar slechts één, n.l. die der Afscheiding, om daardoor weder te keren tot de zuivere kerk.
Maar hier voelt men, dat de schrijver verkeert in een Gereformeerde Kerk met twee stromingen: n.l. die der Afscheiding en Doleantie. Beide wil men volle rechten toekennen, ofschoon dit niet gaat.

Een poosje later wordt gezegd, dat de ‘Christelijke Gereformeerden’

het beginsel der Afscheiding als het enig juiste beoordelen naar de Geref. Belijdenis.

Ik zeg natuurlijk volstrekt niet, dat ik het met dezen schrijver eens ben. Ik zeg alleen maar, dat dit de oude Chr. Geref. klanken zijn, en dat ‘De Wekker’ daarmee in strijd kwam, zonder dat serieus te willen volhouden.

*) De Ref., 20 oktober 1933, 14e jrg. no. 3, bl. 22 (Persschouw).