Christelijke religie

[p. 11]

Artikel 31.
De electione et aequitate ministrorum - over de verkiezing van ambtsdragers.

I.

Het gaat hier niet over ambtsdragers als synode- of classisleden, maar als leden van een Kerkeraad. De eersten hebben dan n.l. geen eigen ambtwaardigheid, neen, ze zitten als vertegenwoordigers van de Kerkeraad.

Hier dus:

Predikanten

Ouderlingen

Diakenen.

Aangewezen weg: electio.

Men mag het ambt wel begeren, niet zichzelf aanbieden. Vgl. de bekende tekst uit Hebr. Niemand neme zichzelf die eer aan, dan die geroepen worden. Men zegt wel eens, dat vrije verkiezing nodig is. Maar: bij instituering van een kerk, kiest de Gemeente voor de eerste keer zelf.

Maar als de Kerkeraad voor een deel aftreedt, kan die, mits door de gemeente zelf gekozen, als zij die de gemeente het best kennen, tweetallen stellen.

Cheirothesia: handoplegging.

Cheirothonia: hand. opstek. manier van stemmen -

Cheirothesia: werd vroeger veel toegepast, thans nog bij predikanten voor de eerste keer. Dit is geen overdracht van geestesautoriteit, maar een symbool hiervan, dat de H.G. in continuïteit de Gemeente regeert. Dat doet de H.G. evenwel door de H.S. Daarin ligt de continuïteit. De cheirothesia wordt ook niet toegepast bij ouderlingen en diakenen! Er zit een Rooms bijsmaakje aan.

De Electio is gebonden aan de kring, waarin ze geschiedt. Men mag alleen het ambt oefenen, binnen de kring, die je riep. Wel kunnen bepaalde afspraken worden gemaakt. Denk aan schorsing, met advies van de naburige kerkeraad.
Roeping is grens van de bevoegdheid.
De souvereiniteit van de gemeente wordt beleden, niet als technische handigheid, maar als geloofsartikel.

Potestas - dunamis - macht.

authoritas - exousia - bevoegdheid.

Toen destijds de Synode zich continueerde, nam zij Potestas, zonder authoritas te bezitten.

II.

Electio en aequalitas: dit is

1)	sterk anti Rooms.
2)	sterk anti-Lutheraans.

1)	Sterk anti-Rooms: daar keuzen door de Paus c.a. van kapelaans en pastoors: die worden ook verplaatst door de Paus als ‘vicarius Filii Dei’
2)	Sterk anti-Lutheraans. Luther heeft met zijn fijne kop en mooie scheldwoorden veel opgeruimd, maar hij was niet consequent. Er bleven: Kirchenrat - Oberkirchenrat - Oberkonsistorialrat. Dus nog hiërarchische indelingen.

Wij hebben het door hen geusurpeerde woord ‘bisschop’ losgelaten. Eigenlijk moesten wij die term ook weer hebben. Bisschop = episkopos, dus iedere opziener = bisschop. De nomenclatuur van de kerk heeft een historische ontwikkeling.

[p. 12]

Petrus is bij ons ook wel sleuteldrager: doch als primus inter pares.

Zie hiervoor de art. van Prof. P. Deddens in de Ref. ‘over't Apostolaat’.

Het ambt van een Apostel is evenwel slechts een verdwijnen ambt: voor lx bestemd. Als bewijs dient reeds, dat Christus zelf er 12 verkoos: deze vertegenwoordiging van de ker heeft symbolische betekenis.

12 Patriarchen - Oud-Israël - uit lichamelijke geboorte.

12 Apostelen- geestelijk Israël- voor het uitzaaien van de geestelijke geboorte der kerk. Ook een zendeling is geer Apostel: want de Apostelen moesten in de eerste plaats Israël waarschuwen (zie Matth. 10).

Ook zijn de Apostelen er maar één keer, omdat zij martures, getuigen zijn van Jezus Christus (vgl. 1 Joh. 1:1), hun ambt is dus: martur zijn voor de rechtbank van de wereld. ‘God is waarlijk vlees geworden: wij hebben hem gezien en getast’. Daarom moest Thomas ook bij zijn wederopname als Apostel Christus wonden betasten (De uit zijn ambt verdwaalde Thomas) ‘Dezelfde stigmata’: confessie in de locativus: niet in de vocativus: ‘Mijn Heer en mijn God’.

Johannes 17. Het Messiaanse gebed (liever dan: Hogepriesterlijk gebed) valt uiteen in 3 delen:

1e	voor zichzelf,
2e	voor de Apostelen,
3e	voor diegenen, die in hen geloven zullen.

Ook hier de Apostelen een eigen plaats. Petrus was echter geen ‘vicarius Christi’, maar al was hij primus niet eens inter pares, dan zou nog niet bewezen zijn, dat de Paus recht heeft op volger van Petrus te zijn.

Zo ook inzake de vraag: Paulus of Matthias.

Wie is Judas' opvolger? Paulus of Matthias?

Sommigen:

zeggen Matthias, o.a. de Apostelen, Christus zegt later tot Paulus door Ananias: ‘Gij zijt mij een uitverkoren vat’. Paulus zegt zelf ook Apostel te zijn. Als de Apostelen werkelijk fout zijn geweest, dan toch geweldig, dat ze voelden dat er 12 moesten zijn: ‘we zijn officieel in de plaats van de 12 patriarchen’.

Anderen:

Ja maar, was dat kiezen geen vergissing? Mag je een Apostel kiezen? Heeft ooit een Apostel zich laten kiezen door mensen? Is het feit, dat Jezus Paulus op de weg vasthoudt en verkiest geen correctie van die verkiezing? Is Paulus inderdaad no. 12? Paulus zelf beroept zich telkens op zijn Apostelschap, en pleit op zijn recht daarin (1 Cor. 15).

De man aan de Schone Poort genezen. Daaromheen draaien dan een massa hoofdstukken. Christus heeft hem steeds laten liggen. Zo betuigt Christus de wettigheid van de arbeid der Apostelen. De continuïteit van Christus op de Apostelen. Paulus zelf zegt: Maar ik heb Christus als laatste gezien (1 Cor. 15).

Allemaal bewijs, dat het ambt der Apostelen, martyres zijn, niet in overdrachtelijke zin is bedoeld.

[p. 13]

III.

Verder is de sleutelmacht geen wereldlijke macht. De zwaardentheorie van de Paus deugt niet. Deze oude droom leeft nog: steeds gezag v.d. Kerk en van de Staat verward. De titel ‘gevangene op het Vaticaan’ houdt de pretentie in: ‘Ik ben een werelds machthebber’. Eigen gezanten, postzegels, enz. net als Luxemburg en Leichtenstein.

Sleutels ≠ wereldlijke macht, maar geestelijk door het Woord. Christus maakte een gesel van touwtjes, heel wat anders dan toen gebruikelijk. Petrus hieuw Malchus het oor af en wordt bestraft. Tucht var de kerk meer dan in het O.T. In het O.T. kan iemand gestenigd worden, die berouw heeft gehad (bijv. Achan)niet met de pretentie: ‘Hij is verdoemd’.

In het N.T. formulier van de ban: ‘Hij is verdoemd’. (Petrus/Ananias en Saffira niet een proces/vonnis, maar hij bedient slechts het vonnis).

Wij kiezen niet het Pauselijke regeringsstelsel, maar het Presbyteriale, niet het Presbyterale.
Presbyteraal = presbyter = ouderling.
Presbyteriaal = presbyterium = kerkeraad.

Ambtsdragers verschillen niet in qualiteit: aequalitas.

Geen ondergeschikte ouderlingen enz. Ook geen kerken, die boven een andere staan. Geen moederkerk: maar zusterkerken.

Zo meteen vervallen: cuius regio, euis religio.