Bovenschriftuurlijke binding - een nieuw gevaar

§ 14. ‘Onfeilbaar gelden’.

Daar staan we dus weer.

‘Onfeilbaar’. Dat is ook weer zoo'n woord, waaraan men in bepaalden zin onvoorwaardelijk vast moet houden, maar dat men in een anderen zin rustig kan beschouwen als niet ter zake doende, omdat het over deze vraag loopt : of aan iemand, die gedoopt is met een aan eisch en dreiging verbonden belofte, de zaligheid toch ontgaat, zonder dat God gelogen heeft, of de kerk heeft

[p. 24]

laten liegen of - zeuren. Indien God tevoren aan ongeloovigen zoo iets GEDREIGD heeft, dan gaat zijn CONCRETE aanzegging ‘onfeilbaar’ door.

Daar staan we dus weer.

Wat beteekent ‘gelden’? Rechtskracht hebben? Dán zeggen we: die belofte GELDT IEDEREEN tot wien ze komt. Onfeilbaar. Of - beteekent het: doorstooten ván het effiCAX zijn tót het efficiENT zijn voor de bereiking van Gods oogmerk: de zaligheid der verkorenen? Dán zeggen we: onvoorwaardelijk ALLEEN voor de uitverkorenen. Daar staan we, nog eens:

Wat beteekent ‘ZIJN VOOR’? Wil dat zeggen: rechtskrachtig, en rechtsgeldig, en naar de letter den aangesproken mensch aangaan, hem onder beslag leggen, en voor alle eeuwigheid onder een nooit weg te werken rèchtsklem zetten? Dán zeggen we: ‘het is voor allemaal’. Of wil ‘zijn voor’ zeggen: ook nog de laatste vezels van het onder conditie van Twissus in uitzicht gestelde kleed der zaligheid in handen, en dat blinkende kleed om uw verheerlijkt hemellichaam krijgen? Dán zeggen we: asjeblieft, zeg het duidelijk: alleen voor de uitverkorenen.

Daar staan wij.

Een formule, die alle kanten uit kan, en die toch binden zou?

Brengt zoo'n formule iemand verder?

Wij meenen: neen.