Verzameld werk. Deel 2. Het boek ik. De andere namen. De derde persoon (1978)

Verzameld werk. Deel 2. Het boek ik. De andere namen. De derde persoon

(1978)–Bert Schierbeek– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



[pagina 275 (93)]
X in Amerika gaat het anders zei de man zo zei ik in Amerika huur je een huis op papier een huis dat er niet is, vroeg ik ja, zei hij zo je krijgt een papier voor je oog als in de kassa van een schouwburg een man wijst en zegt: dit wordt gebouwd, zoveel woningen in dit blok en zoveel in dat, de hokjes die vrij zijn daaruit kunt u kiezen en ik koos, zei de man een hoekhuis goed dat kan dat is leeg u kunt nu nog kiezen de kleur van uw badkamer ik koos groen en hij zei dat het goed was en ik ging, zei de man, naar de plaats waar de huizen gebouwd zouden worden om de omgeving te zien en de natuur die mijn huis zou omringen en ik uit de ramen zou kunnen zien en ik zag dat het mooi een landschap was aan de rand van de stad heuvelachtig en bebost ik tref het dacht ik en ik trof het zei de man verder want ik hoorde plotseling een groot geluid van brommende motoren die naderden en ik zag hoe vijf enorme rode gevaarten de weg opkwamen bulldozers geheten en ik zag hoe de muilen één voor één geopend werden binnen één seconde in mijn blik en hoe in het aanzwellend geluid eerst de bomen vielen en vervolgens de schoffel over de aarde beet als een beest een mechanisch beest zonder genade en hoe het land vlak werd zag ik en dit binnen de enkele uren van een verbazingwekkende verstijving in mij zelf een ijselijke dood en vreugde om dit doen van menselijke vindingen die de aarde ook wel de moeder geheten de dwang aandeden en de mechanische korven waarin bomen, wortels, verschrikte dieren en zand gestort werden ieder in zijn stalen korf en de korven reden heen op wielen en de monsters ook en ik stond alleen in een vlakte een hart in een woestijn hier komt mijn huis, dacht ik en hier kwam mijn huis en die van vele anderen die ik niet kende na drie maanden woonden wij allen waar de bomen hadden gestaan er en kwam na vier maanden binnen alle huizen een brief in die brief stond: U kunt kiezen tussen twee pijnbomen of vier heesters ik koos twee pijnbomen een week later keek ik uit mijn raam de straat af mijn vrouw baadde de kinderen in het groene bad
[pagina 276 (94)]
het was vroeg in de ochtend ik keek uit het raam en ik hoorde naderen de motoren als toen ik stond in dat heuvellandschap waar ik een huis droomde en ik zag grote auto's komen in lange file en de eerste bleef staan bij het eerste voortuintje wierp een draaiende slurf de grond in en boorde twee gaten en reed verder en kwam voor mijn voortuin staan en deed hetzelfde en de tweede wagen volgde met pijnbomen en een stelsel van mechanisch ingewikkelde haken plantte de bomen in de gaten en reed naar mijn voortuin en deed daar hetzelfde en de volgende auto spoot met modder de gaten om de boom dicht reed door naar mijn voortuin en deed daar hetzelfde er waren ook nog mensen die heesters besteld hadden en ik stond voor het raam en zag mijn pijnbomen en de kinderen kwamen de kamer binnen en zij zagen de pijnbomen en mijn vrouw zag de pijnbomen en zei: dat is ook vlug en de kinderen keken naar de bomen en hun ogen waren groot en streelden de bomen met hun bewondering de autos waren al weg en ik zag de bewondering en ik wist dat het landschap terug was de kinderen de bomen, zei ik en lachte en de auto's hoorde ik niet meer die waren al weg pijnbomen zo bouwen wij huizen, zei mijn vriend die Amerika liefheeft vol gemakken ieder zijn eigen badkamer in zijn eigen kleur met zijn eigen bomen die hij zelf koos uit de pijnbomen of heesters en hij zei vreugde over zijn lippen en ik zag Mondriaan staan schilderend zijn boogie-woogie ik zag een grote levende abstractie een essentie van gelijkende lijnen een vreugde een hartstocht een verdriet het bouwen van huizen in Amerika een boogie-woogie van wondere bewegingen een eindeloze paring van mens en machine
[pagina 277 (95)]
van de moeder van stof in de handen van ook ongeveer mensen omdat illusie en realiteit voor dit jonge volk niet gescheiden zijn mogen wij niet spreken van hypocrisie, lees ik de united nations boogie-woogie alle mythen van alle tijden waarom Amerika spreekt tot mijn ik waarom Rusland spreekt tot mijn ik omdat de moedertrein van alles in mij de wissel neemt een eindeloze schoot vol huizen deze grote godin staat in de nabuurlanden bekend als Sibylle, Magna Mater, Akdestis, Dindymene, Berecynthia en Pessinuntis en naast haar Attis over wiens ontmanning men klaagt en die gedood werd de moeder aller dingen is groot en wreed zij vreet de kinderen die zij baart zo goed als zij hen voedt maar die zij spaart sieren haar op en geven hun ogen als spiegels ook eieren om te eten en eunuchen om de was te doen de man speelt mooie tamboerijnen op haar huid en de huid glanst een lach een duister boek dat zij leest in de spiegel de dreigende koorts van een nazomer binnen een heiligdom zonderling deze kathedralen zuchtte een moeder in Chartres er ging iets uit haar zelf staan een woekering van zuilen en ramen en kleuren en een vermoeden dat mij angstig maakt, zei de moeder bid en val op je knieën en laat het priesterdom voor wat het is de moederoverste glimlachte zij zag de jongens spelen en gooien met zand en zij keek vooruit en zij zei zacht met duidelijke stem en vreemde glimlach dat Freud zei dat jongetjes die met zandgooien het zaad kwistig en zorgeloos zaaien dit zei de moederoverste in een klooster ergens in Brabant dit mysterie heeft een eerbare kant: de kastratie werd afgeschaft de moeder die vormeloos vormen maakt
[pagina 278 (96)]

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

titels

De andere namen