Verzameld werk. Deel 2. Het boek ik. De andere namen. De derde persoon
(1978)–Bert Schierbeek–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 126 (116)]
| |
[pagina 127 (117)]
| |
...ik was in die dagen veel voodoo van het woord en verloren in een priesterschap mij het IK te groot en zou de schaduwen uit de ogen slaan van velen en de muren slopen van wie mij de naam noemden die het hart gekweld hadden om een traag verdriet van traagheidsangst... o great coolnesses dangled out of the wind of my heart... the coolness of mind and the coolness of hatred... de taal van het koren had mijn mond moeten vullen... ik ben het koren de korrel de halm die sterft om het leven te behouden... maak mij de akker van het woord en de ploeg van het hart en zij stonden voor mij de blote hel van hun hart in hun handen... subliem van verzoeking in de woestijnen pracht van de dode ogen... men mij en ik moeten wel het minotauren woord hebben en addertongen die de gong van de ziel luiden... ze kwamen niet uit... ze kwamen niet over... de duistere val van het woordloze woord hing over ogen en handen en het vlees der klinkers sloeg de doornen tot ver in het overmoede oor... keien en het gebroken lijf en de schimmel die graast in de kolom van dit overoude lijf... o vie secrète ik werk en wacht om de dood uit het graf van dit leven te delven... o when word came through en alle landingen het glijvlucht verloop hadden en de baan der bomen die staan in de navel der aarde... de gele navel die ons achthoekig drenkt en mij de Mozes is van vuur uit steen... mij de moeder is de voogoot van het geen en over de al mij te veel aan de vergemijmakkeluk het de goden stinken!  ALL EN
ALLE GODEN STINKEN! EGO INK
DENST
ALLE GODEN LIGGEN IN DE GROTE VOOGOOT TE STINKEN!
zij zei... ik lig te stinken in dit lijf van mij en jij hebt gestudeerd want ik kan het niet zeggen je kent me de alles je weet me de vleugellam want mijn ogen hadden altijd de leader van de band op het haar in Knocke de Bruxxelles en Antwerpen en in de rozen van Middelburg... de lange Jan is mij nooit te veel geweest ik luister mijn leven lang naar het klokken... ik was wel een grote klok en je hebt een grote klok zei hij die de hamer had o mij Marie Magdalena... ze was een hoer he? de hoer van roezen rozen melancho- | |
[pagina 128 (118)]
| |
lie... god ik wist mij niets en ook niet dat ik naast haar zou staan aan het kruis... het kruis van velen is het kruis van hem zei zij mij de soete vrouwe de wijve van smart... je zult het ook hebben in je ogen zeiden haar handen aan allen en mij... want allen was mij toen veel in de vege me monis van mijn lijf... het stond er stijf is hij en de velen in de dans op zij door de muren welde het mij door de gordijnen en het balkon van klei dat het hart uit Middelburg vulde... Vive Jeanne! Jeanne d'Amour! luidden de klokken... rossetuine sprak hij mij in het bloed en van øre øre de ØRE... dat mij noors klonk en blond van zijn haar in de zaak Lancôme poudre de riz groen zijn ogen en purperpupil als hij alles in zijn handen had want hij heeft mij geheel in zijn handen gehad geheel en alles van mij zelf ik was vreliezen en nooit mij de bang maar toen hij mij hield was het al mij te groot o you will shut the door for me in Englisch hij vroeg het en 't was te veel gauw door dan nee en me de deur Open de meer van de groot zeg... en er zult geen genaten zijn o my Mary Maria... niets van zich horen alleen nog Lancôme de ri en eeuwen... gebeden heb ik in Sint Gudele au bon Marché en Gare du Nord... de muren gebeden om hem de ri te zien maar hij was weg niet te vinden niet nergens in noorwegen en hij was geen noor zeiden ze maar in mij was hij de noor had hij mij de noor gebrand... Karin! Karin! Karenina schreeuwde ik langs de treinen en zag de locomootieven in mij opstomen... locomotieven konden mij de dood niet doen... enkele stoombaden mevrouw en kininepillen en moederkoorn... if you are asked, he whispered, say that you are blood type AB... en de kikkers weten alles... je stuurt urine naar de kikkers, ze drinken het op en worden geel... ze worden geel als er wat komt... bloodtype AB... ze waren helemaal gal geel en hadden het zuur van mij... je bent zuur zei de zuster waar is hij... WAAR IS HIJ? bidden tot god en de moeder inmmaculata... laat mij de sleutels dragen... ze draagt de sleutels van de hemel om mij de klok te openen en achteruit te zetten... en o de tuinen van middelburg de walcherse walgtuinen van de ogen mijn ouders ze waren er achter voor ik het wist... ze spraken de vrees van Magda mij Marialena de Bollman die het te goed heb- | |
[pagina 129 (119)]
| |
ben en groot zijn in de stad een staat in de stad bouwen en fietsen en gros op de markt en de dumping mijn vader zijn zak was te groot hij had een breuk in zijn zakkement en 't komt van de centen zeiden de kleinen... hij zou me wel helpen... de schande betalen met de boeten van rekende handen en the snowwhite lilies in winter de lancôme de Bruxxelles de Vendôme des invalides in mijn hart en geen palais de Justice dans cet silence terrible de Dieu qui rit et rit dans son ciel brûlant... o Siegneur brûlez mes cervelles... ach meine Magda you know I wiel neffer forget you... even sigaren halen, liefste... even sigaren halen... hij bleef weg et mon coeur sanglant de son enfant croissant in my belly... your belly is so white that I think I should be ashamed now... en die zich verloren wanen op deze wereld! Who? Wie? Why? Jimmy? John? Lorain? Van de ene fuif in de andere en wijn en Lorain in de dakgoot met de pan vol aardappels and a chill of terror over zijn hoofd langs de dakgoot ga ik, wil ik... soep over zijn hoofd, de borden stuk op zijn hoofd de glazen stuk de flessen stuk, bloed langs zijn wangen en dansen dansen dansen twintig meter boven de straat zijn armen o his poor legs too in de lucht grijpen grijpen... hou vast ons verhoor ons, verhoor in ons de vloek de waanzin van creatuur zijn genees ons de ziekte geef ons de dons van doofzijn en het stom van debiel zijn en geen kracht om daad doen for we dont believe anything! Een glas water een stukje aardappel er in, een beetje zout, wat wijn een stukje spiegel voor het godvervloekte in en het zelfgeraak en drinken dit al... IK DRINK HET AL SCHREEUWDE HIJ enviel neer langs mijn benen... o ik hou van je, ik hou van je om je ogen om het geen en te veel in je ogen om de ogen je zelf om alles je zelf om het haar boven de iris en de kuip van je mond de melancholie van haren om een blank voorhoofd... ik hou zo vendômieters veel van je... ik drink het uit jou uit alles wat je van jou hebt... en fijn de pijn... fijn is de pijn van smart... ik zou hebben kunnen zijn de Christus... | |
[pagina 130 (120)]
| |
de Gezalfde ik zal hangen in de goten van het kruis en de voogoo mij de dooli en zover ik hélicopters in mijn hart heb zal ik vliegen langs al je huid O Rozalie toute rozalie ce corps NOOIT DOOD! de klei in Walcheren is zonder stem o zwarte kinderen en de rozen der tuinen bloeien vergissingen in roll my combers beneath my belly und mich tröstet die hoffnung de lach van de schaamte bloot... DIE NIET STERFT ZAL NIET LEVEN mummel mompelt de misotane diep in de handen mijn hart... ik wist dat ze me zouden dood maken... klei kent de genade niet en de dijken zijn alles het hek van de dam is de dernier cri en de cri de coeur VAMENOS! VAMENOS!;;;::: en nog wat pillen, en nog wat spuiten de hemel boven het moeras... nog wat olie nog een wonder nog wat braken, nog wat pijn, nog wat ellende een klein oorlogje, een groot oorlogje een conflict, een flikker... en 't zou zo mooi zijn, hij zou zo mooi zijn en ik ook... je wordt dikker kind... je krijgt een dik kind een noor op bere poten, een duizendpoot van een slechte kerel... het grote kwaad van de boze droom wordt vlees... VERHEF U UIT DE KRUIK VAN HET WOORD TOT U TE WATER GAAT VERHEF U UIT DE KUIL VAN HET HART OM HET KALF VAN DE HUID TE DEMPEN VERHEF U EN WEES GEHEEL BEWOOND al is het ik je mijn lieve ik er niet meer je zult wel in het grote GEEN komen te staan en vogels lijmen om tot het dame geraken te vinden... GROTE GEEN ZWIJGT NOOIT noren zijn mensen met fjorden en eeuwige sneeuwvelden en skien de sterren in om wijn te oogsten via de polen van een schriel noorderlicht... de liefde is niet groot in die lui, zei zij. ik heb ook eens een noor gehad en hij zei: ik heb je gehad, ga heen! hemsterhuiden zijn het en die ogen zo blauw en klaar! ELECTRIC HOTFEET, CAVE!!! ik heb ze zien komen
ik heb ze zien gaan
| |
[pagina 131 (121)]
| |
A mighty show, my dears!
Hotstok en hitstik me de kik je me veel an pul me het kleed van de geego uit om het giggie dump en dom me vrouw zijn te letten... CAVE! CAVE! and don't call them Lizards... more a so saying Modern Man ze hebben me de naam genoemd ik weet het Karin o Haarup de echo brult na op de pijnbank... OPEREREN MAAR DOKTER!... toen hebben ze er het mes in gezet: de dokter, mijn ouders, mijn zuster, ja allen en iedereen hebben het mes in me gezet... VERHEF U EN WEES GEHEEL BEWOOND!... ik was al helemaal bewoond, ik was al meer dan mezelf, ik bewoog in mij al meer dan ik bewegen kon... ik was geheel bewogen en het mes sneed de beweging uit OM DE HUID TE DEMPEN... gij hoort het koren te zijn en het zaad en de drachtige halm want Brino heeft Brinos gebaard... ze braken me open, jullie hebben me allemaal open gebroken! jullie hebben me vastgebonden en opengebroken! larven insectensprinkhanden 't zal altijd meer zijn! VIVE LES MORPHINISTES! leve die het woord de morphine strijken en het de opium roken en de illusie stoken van het graan tot jenever! Breng uw vrouw in Extase dans La Paix les Deux Poules Rouges dans les Moulins Noirs... het Sterretje en de Bittere Druif, het Zeemansmehuisgodverdomme en de kracht van het zwarte water en de tegels der goten en het zink der daken en het uitzicht in krotten de vaal me het geil uit me nek en jonge je heet me de hot van je pik in me poes en graunen langs de weg met de schuiftrompetten vol kraaiengeluk en ravenzwarte haren over een oog vol nevelvlekken van ik zou het kunnen weten en diep in mij weet ik het meer van het alles maar nog verder weg vreten de larven de insecten van het mes mij ontleed me door de vaten van innerlijk secreet leven... zeker de brug half open om enkel de pijp van een schip door te laten en de rook te vangen in het net van systemenlustriolen... de viool bespeelt uw oor, liefste en het grote oog staart uit de dode muren van Nanking over Tomsk tot Baltimore... o more! MORE! MORE!!! met de laatste post wordt iedereen nog net overgezet naar het betere einde... de overkant is geheel zonder | |
[pagina 132 (122)]
| |
goten... dat is een geluk... wees blij met de overkant van het geluk... monniken en nonnen zijn verder in mij gaan wonen... ze hadden de cel van het hart nauwkeurig omklemd en ik bad NOTRE PERE QUI EST AUX CIEUX neem het allemaal au serieux... neem mij... neem mijn mij beide handen, neem mijn lijf maculata en was mijn handen en was de handen van de larven en laat ze me schoon vreten en laat mij de dood in en laat de rosse tuin van rozen verdorren van onder de navel en boven de knieen en wikkel mij in de doeken der onontkoombaarheid en wentel het licht van mijn ogen in duisternis oo Therèse THERESE!!! heilige zuster van genade... TOEN KWAM MIJN ZUSTER TUSSEN DEZE MUREN!!!
zij was zwart en de cel was wit
Zwarte non, zei ze! Larf, zei ik als een witte larf in een witte jas heb je me open gevreten, zei ik! we hebben je gered en kom ik red je weer Propria Cures, mijn liefste het was een Procrustesbed... het uitsnijden van armen en benen en het preken van woorden de liefde de eeuwige de noorse de bossen het ruisen me zee in het bloed en het zoenoffer een wereld... GEEN WERELD OM IN TE LEVEN, lieve zuster, zwarte zuster... Waar is Van Dijk, je man? Hij is nu mijn tweede man en ook Van Dijk Waar doet ie nou in? Agentschappen, liefste. Agentschappen is tegenwoordig goed zegt deze Van Dijk... die andere zei: 't Is geen wereld om agentschappen te openen als de hele wereld dicht zit... Dat zei de andere Van Dijk! Deze Van Dijk vindt deze wereld van nu een typische wereld om Agentschappen te openen... Hij zegt nu de hele wereld open ligt kun je met Agentschappen alles... nu alles voor verzekeringen open ligt is het Agentschapswezen het wezen van alles... Hij verzekert iedereen! Hij verzekerde mij: Haal haar uit dat klooster en ze wordt weer gezond! Iedereen gaat langzamerhand alles weer | |
[pagina 133 (123)]
| |
vergeten en waarom zij niet, zei hij! Ik zeg, ik weet het zo net nog niet! Maar ik ben suggestiebel... gisteren nog hebben we weer een sceance gehad... ook een soort kerk liefste... de tafels dansten dat het een lust was... Oom Daan kwam door en zei: Ga naar die Maggy en haal haar terug ze krabt muren kaal, vreet kikkers en staat tot de knieen in het water... het heilige water oom Daan vroegen we?... en beter niet antwoordde hij, maar ik heb je gewaarschuwd... Ze was stil en ik zei: Ik ben Maria Magdalena de Immaculata al van uit de schoonheidsmiddelen, maar de Zeeuwse klei wassen we nooit af. Het klontert door ons geweten... we hebben een geweten lieve zuster Jij ook? Geheel uteraal mijn liefste, wij hebben alles geleegd en kunnen rustig vollopen met wat zich voordoet... Je bent een lieve meid, zei mijn zuster Van Dijk Laat je man Van Dijk de liefde verzekeren die jij voor hem voelt. Wij zitten zo dicht, liefste, zo hartstikke dicht met die dijken... en de duinen zijn bij het laatste offensief gewoon weggespoeld net als de fietsen engros van Pa... die geheel verfietste dijk... Zie je dit kruis? A losing race with death, my dear! Voor jullie tenminste! Moordenaars leven na de moord enkel nog in schijn! Heb je ook al een kindje liefste? Zo'n leuk klein krullebolletje? Of heeft Van Dijk het gewone groenedijksegras op zijn hoofd. Geen photo? Ach nee! Nog maar pas... Nee ik heb enkel kou in mijn hoofd, een grote kou. ...'k Heb al heel wat lakens verbruikt... heel wat... the Blue Superman box me hoede chapeau rouge van verweg, héél verweg, ook al wou ik het niet, lieve zuster, ik was het voor ik het wist, ze hadden de vingers zo en ik het kou van die stad, die koude stenen van het huis en dat behang van ook van rozen geloof ik maar niet zo rood, ze hielden het meest van me als ik helemaal rood was en ook wel die stiften je weet wel van kissproof onder de navel... ik zal je hagel zijn floot hij langs zijn tanden, toch zal ik niet vergeten wat wij hadden daar aan de zee bij Knocke helemaal in Bikini en alles er uit maar ook het hart niet alleen maar van de trommels want ik hou van goede muziek maar de jongens waren zo vrolijk als de zee zelf en ook de romantiek van 's avonds zonder Bikini zelfs in het | |
[pagina 134 (124)]
| |
lichtende water helemaal opgaan kind, helemaal opgaan... jij weet dat zo niet, je had Van Dijk Eén al en je was een en al weg op weg naar Indië, de kakkerlakken lopen nog door je ogen kind... maar wij gingen geheel op in dat witte licht en waren licht toen was ik licht kind, want ik heb het altijd zo willen zijn meer Garbo dan Dietrich hoewel mijn benen het niet zo waren je weet wel een beetje X... ze vonden ze mooi... nu zijn ze krom aan alle kanten en is het een wonder dat ze er nog waren,... geen goot en van vijf hoog naar beneden zonder pardon op straat... god zo licht... HET ZOU VOLKOMEN LICHT WORDEN OP DEZE GRAUWE DAGEN, fluisterde de stem des Heren, niet waar wat weten wij als kind over al deze heren... en Paradise je weet wel, ook nog met goeie benen... ik was lang niet gek... maar goed op straat zonder pantalon... we hadden nog niet die hele kleine shits... het was wel volkomen stil, wil je geloven ik had me verdoofd trouwens, het mag niet meer hahahahahahaha wat WEET DE MENS VAN DE MENS/// WAT!!! Baltimore is ie nou en vee gouw wij maar niet te nu me te veel van de geeve da vie mij ook wel te doen drie à vier me de vijf van kaballa ik heb hem eens gehoorde de LAUTSE UIT ZIJN STEM EN HET EEUWEN ME RUIS DAAR DE GELE ZEE DOOR VAN MAU NU DE PEKING VE TIJ GE DE STROMING DOOR niet me waar hè WOWOETEMI ook van Shanghai ging te veel de goot in van TSING MAI NOU MI DE BAAAH nietwaar HEElieve wij niet het eeuwige van het water dat maar stroomt al zouden wij meer willen dan wij kunnen we hebben de grenzen ook in het eeuwige getrokken al is het geheel atomic over de navel en de overschoenen van God passen ons al lang niet meer ik als vrouw had het kunnen weten maar wat is dat met de melacholie in volkomen blauw van de ogen en nog njooit het geheel echte gehad van de citronen o blüh' mie de bebop van het hopswater te oor uit ook van de prikkels en de verzen van alle dichters niet had ik gehoord wel veel later het oude vrouws blauw uit Rome van het branden de Paus zou van gewone trijp zijn en zijn schoenen uittrekken op de heilige stoel om te schennen niet waar deze wereld waarin alles van GOD DE VADER ZOU STROMEN en zo niet god dan de goden rabnindaharath me tremor... | |
[pagina 135 (125)]
| |
hooris o hooris me 't café an de bar in en uit en ook de straat heeft zijn eigen harde stenen... NIET DE KAMERS ALLEEN!!!
NIET ALLEEN DE KAMERS?
NEE? nee kind de lakens van dit leven hebben volkomen TE VUIL GERAAKT... erger dan de keizerssnee weetje! Dit wat jullie deden was de HARAKIRI IN HET HART VAN EEN LEVEND KIND VAN DRIEMAANDEN EN VAN NOG NAUWELIJKS OVER TWINTIGJAREN EEN VROUW VAN NIET WETEN... omdat jullie rotzooi van je rotziel de schone goot wilde en zonder het vuil meende DIT EN DAT VAN HET VERGETEN WIL IK NIET KWIJT AL/// ja al... al zouden wij het ALLAHHALEMEJUAZOGROOT WILLEN!... want 't was nog geen oorlog zeiden ze
want ze zouden zeiden ze me de oorlog niet zeiden ze
want het bloed me goor mij hoor toch niet hier
want het chirurgoozogrote mes zou me de wereld bloed
zeiden ze geen oorlog.
Wij WINNEN DE VREDE VOOR U ALLEN!!!! de schreeuw van alle kinderen heb ik in mij gehoord toen ik sprong van de goot vijf hoog op de stenen... lieve stenen, verschrikkelijke liever me vader stenen en me moeder ook de goot uitboren... recht op stonden de straten in mij met alle huizen en gangen en de zeven bedden die doorzakken iedere nacht ondanks de HAND VAN GOD DIE 'T AL ZOU HOUDEN... een ordinair bed kind, een klabakken bed en geen klamboe omdat er geen MOSQUITOS waren... hahahah dit me de wereld mij great fine aan en lucky strike in de oren en de band o NEVER SOLITUDE IN THE EYES OF A GALL MORE THAN BEAUMONDE IN HAAR HART JE HUNKER DE RAAK MAAR... 
het WOord
wErdT
EK
LEIN
o nee!
grO o nee!!!
Of......
en de HAnDen te...............!
| |
[pagina 136 (126)]
| |
christelflein n'est ce pas
wij zouden het wel dat van het elfe hebbe
wij waren toen nog geheel het blauw en de rozen
OOK TOEN IK VIEL LIEVE ZUSTER. niet waar men valt niet zo maar zegt het logisch in ons en er was natuurlijk iets dat mij afzette, al was er al alles van mij afgezet want ook ik HAD DE HANDEN! je weet het alle riemen kapot en nog lachen met een mes in mijn lijf godverdomme! En nou mag ik de verzachting niet niet de morphine heel weinig om het niet te voelen ACHTING KAN MEN NIET HEBBEN VOOR DE BARBIERS... ze kunnen het figaro krijgen het enige blad dat ik las pour les scandales ma chère... aan je eigen heb je nooit genoeg en paris soir pour loulou des Elyséés et les bananes rondes qui clochent de l'amour de miséricorde de charité de de de... o Miséricorde Seigneur car mon coeur est si triste
MIJN HART HEB IK ALTIJD OP HET STRAND VAN MIJN HANDEN
EN IK WIL MIJN HART ALTIJD HET STRAND VAN MIJN HANDEN
HEBBEN
WANT IK ZOU WEL HET OOG VAN DE ZEE OVER HET HART VAN
MIJN HAND WILLEN HEBBEN
WANT IK ZOU HET ZOUT VAN GELUK VAN ZEE EN OEVER DE
STRANDEN OVER MIJN GROTE HANDEN WILLEN HEBBEN
O en NOOIT ZO GEWOON MAAR BLEEK ZIJN
EN NOOit alLEEN van de centen
wij waren allen te veel van de centen... al die pooiers om het pokeren van een hart te veel is niet zo erg maar te weinig dat hadden ze allemaal... k'heb een zwart meisje gezien met meer van de handen in haar ogen waar het nooit stil was en toch een meer waar de zeilen bol stonden zonder overkanten méér te verraden dan ze er waren... ZE WAREN ER VELE... maar zij deed maar gewoon moeras en had het toch want zij wist verweg, zo zei zij, in zich dat van het blanke, de grote openplaats te midden van al deze bomen en het wak in al dit ijs en zij liep zij schreed te midden van auto's en trams over grote verlaten zonnige vlakten en zij at het brood uit de riolen en | |
[pagina 137 (127)]
| |
zij wist zich zelf zeker en meer zuiver dan men van de schoonmaak... zij was groot geheel en zwart en onaantastbaar... weet je zo te zijn en zo had ik kunnen zijn of niet o de onzekerheid van alles van je zelf... de ander kan niet bestaan... maar zij scheen altijd de ander te zijn... zo zijn er niet veel en de ogen trokken iets samen soms op je huid waar je meende pijn te voelen en het ging weg en er liepen denk ik vreemde dingen over het lichaam want ik heb het meegemaakt dat haar ogen spits werden als vergiftige pijlen en schoten naar de onderhuidse beesten... en als ik vroeg wist zij niets zij was eigenlijk niet meer dan haar huid... zij had een mooie huid, maar het was dat leven van handen op water en ogen in zand om woestijnen oasen te maken in het land van stenen stenen stenen... WIJ MOETEN ONZE HANDEN OASE VAN DE ZIEL HEBBEN, zei zij eens niet de Voorhuid }
 een nieuw mens
niet de Besnijdenis }
een nieuw mens
zij had geen enkel litteken weet je... ik zit er vol mee, maar ik hoor zeggen soms diep in mij dat alles eeuwig is en niet alleen zal vergroeien maar NIEUW ZIJN! de demonen cynismen zouden moeten de vogel worden en de demon de haat uitzingen en geen clinismen car c'est la mort de l'irréparable me de rotting het bos van het bloed uit en een bad van gazig goedgoed voor de onsterfelijke dingen te weven zo dat de Visser kan komen en het duister niet zal zien... want wij zijn te duister in onze huizen, wij zijn nog niet van het brood uit het licht en eten nog de planken geboden en hebben nooit de deuren open voor wie van de dood naar binnen wil... WANT MEN MOET ZICH EERST DE DOOD ZIJN want men moet zich wel de keel van alles slijpen om ook het OOG meer te krijgen voor wij geheel en al zwart van het steen zijn... ER IS AL HOUT GENOEG OP DEZE WERELD!!! to make it worse, my dear, there were two of them grinding along in the darkness... ah oui je sais maintenant ce n'est que de poudre de rire dans tes mains si sales... ik weet het nog niet lieve zuster of niet | |
[pagina 138 (128)]
| |
alles wat jij mij hier denkt en met je ogen ook wel zwart wilt komen halen, jullie komen alleen maar om te halen, ik kan jullie wel geheel wegzien van alles wat in mijn hart is want er zijn meerdere en grote gaten in gevallen... niet van de schanden..., nee maar door het boren van spijkers in levende mensen dat ik heb zien doen midden opstraat... er wordt veel geweend onder dit lachen
dit is de stad waarin ik woon
dit zijn de stenen die ik loop
het zijn mijn ogen die mij geen dingen binnen laten zonder te
zeggen zij zijn van wie ik niet zie dat ik het ben...
die mij niet zeggen dat zij allen ik mij zelf wel ben in hun
ogen en dat zij niet de harde hand zullen hebben om de ga-
zoeve te doden die in mij zingt...
onze stad is een groot zwijgen in voeten zonder eind
onze stad is eindeloos in mij van het hart de harde straat en
de steen die niet meer gekeerd wil zijn
dat is onze stad in mijn hart
DAT BEN JIJ IN MIJN HART
dat is Brussel Barcelona Limoges en Bordeaux
dat is Knocke Lyon Middelburg en Lancôme de ri
dat zijn alle kilometers in mijn hart dat het bloed moet betalen
dat is meer dan mijn mond kan dragen van de wonden die
liefde de haat en het mes zullen zingen door de bomen van
mijn geheel equatoriaal zwarte lach...
(and why should'nt we laugh, asked misses Smith?)
ja why? Lieve zuster van Van Dijk wij o vergeet ons en mij vergeet mij de liebhaber maidenface FOR NEVER A WORD want je weet wat ik deed en wat het was van de vis en de oester van Janus... zie je Janus WIST al is't van heel vroeger toen de zon nog door de heg opging: de winter zit diep in mijn bloed en mij hebben te veel de vinger willen tellen van o hééérlijk is dit van je waar ik kom en van god woont boven naar de mensen beneden en hoe lager hoe meer het stroomt... door de keel is ook niet alles, lieve... o hééérlijk dit lage maar verschrikkelijk eigenlijk en niet te volgen en de stenen zag ik van de stalling tot 12 uur geopend... ik weet nog ik dacht het | |
[pagina 139 (129)]
| |
wordt nog wel gehaald... alles wordt tenslotte wel van de straat gehouden wat er niet hoort... de verschrikking zie je en wat er aan messen uit de stenen steekt... nee door de keel is niet alles... alles vanwege het hart dat verboden is uit te gaan en nooit de magdalena der lanen mag zijn en ook de heg moet mijden en ze stroomde mij de armen van ginds door het lijf, zij rukten mij de maan uit mijn ogen de verduisterde die te veel dronk... wij stonden vaak samen in het water en dan bad ik wat ik zeg... ik bad altijd ik heb het nooit nagelaten waarom zou ik... O SEIGNEUR PARDONNEZ MOI MAAR DE SPRINGVLOED IS OVERAL en het niet kunnen zwemmen en het GROTE OOG STOND IN MENIGE NAVEL totaal melomedramatisch... ik kon niet zwemmen en de spinnewebben liefde in dit hart... het wilde wel wandelen het zou voortdurend van en uit mij dit vel willen lopen en waar het kon werd het gedaan ik weet nog aan de zee en later veel verder nog ging ik van geen genade van Neander tot Heidelberg en nu mijn god de homo recens mij de OMATER AUXILIA... de vesper in de ochtend uit en wel te verstaan als toen meer was geweest dan dat ENEN ALLEEN... dicte me o dicte veritatem ma soeur, car nous autres christes sont si tristes, car la tristesse est si de ce monde sans roses... ik had toch altijd de roos willen zijn en ijdel was ik ook, maar ook roos... EQUILIBRE MA SOEUR, mais toujours c'était l'équilugubre en de wijvingers waarschuwden niet en waren ook niet vriendelijk van come back to me ze zeiden die sache ist schief gegangen en lachten und alle türe zu hängt in allen wändern des jugendlebens zum traufiel trocken... nu moet ik voortdurend de sleutels dragen die niet passen, liefste... o liefste ik ben geheel rood van binnen van liefde mijn liefste en kom mij het rood uit de huid halen en maak mij het zwart van mijn hart naar buiten want de sleutels passen niet van het geluk dat open wil ik zou toch altijd de opene willen zijn o mij de openbaring te zingen van wie of Johannus het niet te begrijpen dat is zo maar toch te open zijn en mij de voeten rood van dit woord laten zijn en de haren het hart en niet alleen een zak met bloed van binnen en hoorn op het oog... waarom niet de shiftkey of heavens for a normal come back en ik zal het lithurgum dei me deo de sursum ma | |
[pagina 140 (130)]
| |
corda zijn al heeft het meer zwart me geraakt in mijn huid morfino blacktie en het cordobablauw van de zee zou ik willen en de schelp die maar zich laat spoelen en schoon wordt als het schoonste op aarde... laat mij de zee gaan liggen, laat de zee zich in mij gaan leggen... laat ik mij geheel over de zee en het blauw van het mij schelp zijn leggen en een grote genade zijn voor mijn familie... ook voor jou lieve zuster want ik ken dat zwart onder je ogen en die moeheid in de wangen en handen en dat slap in de huid... je wilt je nog altijd laten bewonen hé en niet door je zelf... WEES U ZELF MEER DAN DE ANDER IN U... des mots my dear, just des mots, je le sais... je sais TOUT, ma petite... aussi une poule hé?... ze doen je de dood aan, mij ook, maar nu is het uit... ik ben het ALal GEWEEST EN MIJ!... ik loop nu mijzelf geheel vooruit en uit dit lichaam want ik ben niet meer la plus belle la rebelle est morte... want zij zeiden zie: HIJ IS DE ERFGENAAM KOM LATEN WIJ HEM DODEN EN ZIJ SMETEN HEM DE HOF UIT! Vergeet het! Vergeet mij het allemaal
(je moet vergeten kind zei hij)
Gooi de lethe mij het net over de haren en de daden zijn weg en laat mij de levende dood zijn onder u allen
(zonder dat kom je niet uit kind, zei hij)
En gooi mij er uit gij allen gelijken van het gelijk lacht aan onze kant de andere dan gij van wie wij het weet je het van dat in het kruipdier ons oor hebben
(laat de ander, luister niet, kind zei hij)
Hij had de genade wel in zijn ogen en zijn vingers waren wel hard ook en hij zou wel gewild hebben maar ik ben zo stuk zie je, ik ben mij zo geheel stuk geworden...
(nooit stukwerk lieve, zei hij en lachte een god in de bomen)
Hij zou mij ook wel het goud van de regen willen zijn geloof ik, maar ik kan hem niet mij geven want ik ben niet meer, lieve... ik ben geheel van het andere geworden....
(je moet uit het andere leven, lieve en geen antwoorden willen... zo is het goed)
| |
[pagina 141 (131)]
| |
Hij was mij wel de eerste mens die ik ontmoette en niets van de dingen buiten zijn handen vooruit wilde weten want hij was de geruste (het gaat allemaal over, lieve fluisterde hij mij de tranen weg... om te lachen, lieve)
O LETHE VERGEET MIJ DE MINNAAR MAIDENFACE
(c'est dans ce contraste que réside tous tes charmes)
LAAT MIJ SIGNATUUR ZIJN VAN DE OPDRACHT VAN ALLEN AAN ALLEN
LAAT MIJ HET EEN EN GEEN VERGETEN EN DE BOOT ZWEM MIJ BELOFTE ZIJN
(geen ogen onder de nagels kinderen, altijd de nagels schoon maken!)
ik zal de dode kinderen niet vergeten
ik weet dat zij wonen in mij deze stad ook wonen zij en de sneeuw van hun gezichten is al lang gesmolten, maar wat er is blijven kloppen woont in mij is mij mijn huid en de zeven vingers van mijn hand die het weten van veel hebben want zij zijn gebroken geweest toen ik in de grote val een gat viel in het hoofd van God
EEN REISGIDS BEN IK KINDEREN Want:
IK heb nu in mij het rytme van de zeven vogelen
de vlucht der zonnen aviatrix mijn tong bespringen
de wateren mij nu orinoco bevloeien tot een veld van wegen
de winden mij de handwijzers waaien richtingen van overal
de harde stenen mij een geraamte stampen voor ieder een
de zeven vogelen vliegen voort met de keel van mijn stem
(vergeten wij het animale niet, lieve zuster... je bent een larf!) je bent een AHA-erlebnis in mijn Umwelt van Uexküll geheel Pekinees van Neander tot Heidelberg en nu mijn god de home recens mij de das wil doen van dit fijner gebouwde schondagewesen... schön | |
[pagina 142 (132)]
| |
schön en ach want het misverstand treedt schrijlings naar voren uit de ogen en oren van... O DE ZEVEN VOGELEN VLIEGEN VOORT IK MOET MIJN HANDEN ZOEKEN, LIEVE ZUSTER, ZIJ HEBBEN HET ERREUR IN HUN VINGERS... Wij kunnen onze handen niet meer geloven, lieve... een gekapt woud vol wilde beesten en wat nu? Is er nog iemand die het WOORD heeft? La Plus Belle? VIRGINEER MIJ TERUG HEER! VIOLEER MIJ DE STEEN UIT MIJN HUID! maak mij de megale stem van uw radiofoon en geef mij de handen vrij van phobieën om de zomer in te laten en de rode boom van genade die ons de apokale deuren opent... IK BEN IN DIT BAR GEBED GEHEEL ALLEEN
wij zijn in onze gebeden altijd alleen
MET DE TROTS VAN DE BERG IN DE KEEL
nu de deur opengaat ook zonder de sleutels
nu ik mijn handen heb afgelegd
nu ik... zij waren mij hoer geworden!
nu ik mijn voeten heb verdaan
nu...
IK WEET DAT IK U ALLEN ZAL VERSTAAN niet bang zijn want ik zie jullie allemaal veel beter IK GA OP! IK WORD ONTVANGEN ik ben ontvangen ik ontvang... (... en om haar die de verbijstering gewerd en opging zult gij mij allen gedenken...) |
|
