|
| |
Afscheydt-liedt, tusschen een schipper, en sijn vrou en kinderen, op 't Texel aan strant. Stem: Wilhelmus van Nassouwe.
ICk moet my gaen bereyden,
Kom hier mijn waerde kroost,
Mijn Lief wy moeten scheyden
Het Wintje waeyt Noord-oost,
De Loots die wil gaen varen
Nae Boordt toe metter spoet:
En schept een goeden moet.
| |
| |
Hoe! wilt ghy mijn begeven,
O neen! mijn lief, mijn leven;
Helaes! wat droever smarte,
Ach! ach! ick weet geen raet.
De rou slaet my om 't harte,
Mijn troost, mijn toeverlaet.
Schept moed mijn welbeminde,
Godt sal my door sijn winden,
Weer brengen in u schoot:
Met zeegen rijck beladen,
Dies bidt ick, laet u raden:
En staeck u swaer gepeys.
Och neen! dat mach niet baaten;
Dus praetter gantsch niet van.
Hoe! soudt ick u verlaten:
Ghy sult van my niet scheyden:
Wy sullen met ons beyden,
Mijn Engel, 't moet soo weesen,
Ick bid ghy my eens kust:
| |
| |
Wilt maer op Godt betrouwen;
Hy sal ons door sijn handt
Weer brengen hier te Landt.
Ghy sult my so niet stillen,
Zout ghy my hier wel willen
Ziet hier u spruyten staen.
'k Verlaet u niet mijn leeven:
Ghy sult niet van my gaen.
Wat mooght ghy my bedroeven:
Komt kust my voort met vlijt;
Tsae wacker wilt niet toeven,
Want siet, het is hoogh tijt;
De Loots-schuyt leyt te wachten;
Komt gaet met my nae strant:
En wilt u druck versachten,
Indien 't dan soo moet wesen,
Komt hier, mijn Bruydegom,
Mijn ziel, mijn uytgelesen,
Kom kind'ren kust u Vader,
Godt brengh ons weer te gader;
Vaert wel, tot weersiens dan,
| |
| |
Komt schoone, laet ons treden,
Nae strant, schept moet, voorwaer
Godt sal ons t'saem in vreden,
Siet daer ons Vlagge streven,
De Wint en 't Ty is goet,
De Loots sal 'k aen u geven
Een Brief: hout goede moet.
Voor klippen, zandt en strandt;
Voor Turcken en Barbaren,
En brengh u wel te Landt:
Voor 't bulderen en kraecken
Zullen ons beede wmaecken,
Tot Godt den Schepper snel.
Daer komt het Schip aen drijven,
de Zeylen die staen kant,
Ick kan niet langer blijven,
Van Boordt sal ick u geven,
(Kust my voor 't laest een reys)
Drie schooten nae het leven,
Wel moet het dan soo zijn,
Hadieu mijn hert in vreede,
| |
| |
Hadieu mijn lief, vaert wel.
Soo treurt de Tortelduyf in 't Wout,
Als ick, die sie mijn Ega vlieden,
Al op een swart getaeckelt Hout:
Maer Godts wil moet in all's geschieden.
|
|
Auteursrechtvrij