Geuzenliedboek 1940-1945

Mijn handkoffer.aant.

Ik heb hier in mijn stille cel
een goede, oude metgezel;
mijn handtasch, die me zacht vertelt
waarheen ze me heeft vergezeld.

Zij bracht me in de kille cel
het plakportret van een hotel,
waarmee ze mij tot troost vertoont,
waar ik eens vroeger heb gewoond.

Mijn trouwe tasch! Ik weet het wel!
Tot hier ben jij mijn metgezel.
Jij kunt des levens zin verstaan:
altijd bereid op reis te gaan!

Wij hebben slechts één zekerheid
in 't staag verloop van levenstijd,
als einddoel van dit aardsche lot;
dat elke reis ons voert naar God!

[p. 40]

 

Als ik dit aardsche tranendal

 

straks zonder jou verlaten zal,

 

blijft iets dat stoffelijk ons verbindt:

 

ik heb dit leven zoo bemind!