Logo DBNL
Meleager en Atalante (1966)

Meleager en Atalante

(1966)–Lukas Schermer–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende


illustratie

II. Bedryf.

 
DIanaas auter druipt van stroomend offerbloed,1
 
Waar na dcHelden1 't zwyn in 'r bosch gaan ringelooren,2
 
Wyl troostelooze Alkmeen door haat en hefde woedt,3
 
Nu Atalante wordt voor haare min verkooren,4
5
Uit welk een razerny de Vorst veel onheil spelt,5
 
Schoon Meleagers arm het monster heeft gevelt.6

Tweede Bedryf.

Eerste Tooneel.
Alkmene, Dianira

 
alkmene.
 
KOm Dianira laat ons vluchten.
 
dianira.
 
Laat ons wachten
 
Mevrouw, misschien krygt hy weer andere gedachten.
 
alkmene.
 
Hoe zou ik blyven, daar men 't voorwerp van myn haat333
 
Met zo veel heuschheit eert, en daar ik word versmaat334
335
Van dien ondankb'ren, neen ik wil zyn vreugt niet breeken,335
 
Maar 't zynder tyt my naar vermogen op hem wreeken.
 
dianira.
 
Hebt gy zyn min bespeurt Prinses.
 
alkmene.
 
Ja, zoude ik niet?
 
'k Heb zelfs het aangehoort, en zwygende verspiet,338
 
Hy, uitgelaten in zyn spoorelooze minne,339
340
Aanbadthaar voor geen mensch, maar voor de Jachtgodinne,340
 
My hoonde hy, ik was een plaag in zyn gemoet.
 
Nu zoek ik wraak: o Goôn! zo gy mijn wensch voldoedt,
 
Zo hoor ik haast, dat zy verscheurt zyn door de tanden343
 
Van 't Everzwyn, dat hart en lillende ingewanden
345
Het lichaam uitgerukt vertreden zyn in 't stof.
 
Kom vluchten wy.
 
dianira.
 
Prinses, ons byzyn in het Hof
 
Is noodig, hy is u ten bruidegom gegeeven,
 
Het Kalidonsche volk, door blytschap aangedreeven,
 
Juicht langs de stadt, en roept al zegenwenschend uit,349
350
Lang leeve d'Erfprins met zyn' Vorstelyke bruit.
 
Hun' Majesteiten zelfs beminnen u, zy hoopen351
 
U saamen aan den bant des huwelyks te knoopen,
 
Eer d'avontzon weêrom in 't westen nederdaalt.
 
alkmene.
 
Kondt gy, gy zoudt my wel vertroosten, maar verhaalt354-356
355
Myn droevig nootlot vast, schoon z'alle my beminnen,355
 
Ach d'Erfprins bandt alleen Alkmene uit zyne zinnen.
 
dianira.
 
Men kan hem dwingen, zo hy weigert uwe trouw.357
 
alkmene.
 
Neen Dianira 'k haat uw voorstel; hoe? ik zou
 
My dan verbinden aan myn haater; 'k wilde eer draagen
360
De straf der Goden, en de vreeselykste plaagen
 
Van 't duistere Acheron.361
 
dianira.
 
Helaas Mevrouw, waar voert
 
De wanhoop u.362
 
alkmene.
 
Ik word noch meer en meer ontroert.
 
dianira.
 
Gy zult hem door gebeên en smeeken licht verzachten.363
 
alkmene.
 
Nooit moet dees laffe daat my komen in gedachten.
 
dianira.
365
Rampzalige Prinses ei troost u in uw lot.
 
alkmene.
 
o Wreede, ben ik dan onwaardig het genot366
 
Van uwe wedermin, zo hoor naar uwen Vader.
 
Of treft het zuchten van dien ouden u niet nader,368
 
Dan myne traanen? zo zyt gy geenzints zyn zoon,
370
Geen wettig Erfprins van de Kalidonsche kroon,
 
Die zo vermetel durft dien afgeleefden trotsen.371
 
Gy zyt in 't kille Noort geworpen op de rotsen,372372-379
 
En van een Klipbeerin met haare melk gevoet373
 
In een spelonk, die nooit de blonde Aurora groet,374-375
375
Die nooit de Zon beschynt met flaauwe morgenglanssen;
 
Maar daar Boötes blinkt aan d'onbewolkte transsen,376376-377
 
En schroomt te duiken in den zilten oceaan.377
 
Alwaar de winden, uit vier oorden vreeslyk aan-378-379
 
Gedrongen, een orkaan verheffen op de baaren.379
380
Leer Meleager van de winden eens bedaaren:
 
Op dat Alkmene eens mag de stormen van uw haat
 
Verandert zien in min, op dat uw trots gelaat
 
My aanblik met den glans van wederlievende oogen.
 
Geef dit o Venus, die, naar uw geducht vermogen,
385
Hem my doet haaten, my hem minnen, die zyn min
 
Heeft opgedraagen aan een vreemde Jagerin.386
 
Zie daar my dunkt hy komt met vriendelyker wezen,387-393387
 
Een goede balszem, om myn hartwont te geneezen:
 
O ja, ik zie hem: kom myn minnaar, laat ons gaan
390
Naar 't bloeiend mirtebos, langs dees kamillepaân,390
 
Daar 's koele lommer, daar kan ons de Zon niet steeken,391
 
Daar zullen w'ongeveinst van onze liefde spreeken,
 
Gemengt met kusjes en met duizent tederheên.
 
Maar ach! daar vlucht hy weêr. o Wreede! zyn gebeên
395
Dan machteloos? zo zal ik gaan de hel bestooken,
 
Met helsche Furiën, en opgevloekte spooken,396
 
Tot paajing van myn wraak u volgen, waar ik kan.397
 
dianira.
 
Mevrouw ...398
 
alkmene.
 
Hoe durft gy noch, o eerlooze, o Tiran
 
My treeden in 't gezicht.
 
dianira.
 
Verzamel uwe zinnen,
400
Zo veer verstrooit.400
 
alkmene.
 
Hoe my noch spreeken van te minnen!
 
ô Neen, myn wraakzucht heeft myn liefde al lang verkoelt,
 
Vertrek uit myn gezicht, eer gy myn strengheit voelt,
 
Ontaarde, ga naar uw Diaan, maar wacht haar' slagen,403
 
Licht zal z'u, spoorelooze, Akteons straf doen draagen.404
 
dianira.
405
Prinses!405
 
alkmene.
 
Ach Dianier zyt gy het, 'k word helaas
 
Geslingert door de drift van myne liefde, ik raas
 
Gelyk op Nizaas top de reien der Bacchanten.407
 
Ach ondersteun my, ik bezwyk, aan alle kanten
 
Breekt my het klamme zweet 't vermoeide lichaam uit.
 
dianira.
410
Help, help, wie nadert ons?410

Tweede Tooneel.
Eneus, Althea, Alkmene, Dianira.

 
eneus.
 
ô VOrstelyke bruit
 
Welk ongeval heeft u dus schielyk aangegreepen.411
 
alkmene.
 
Ach myne liefde geeft my doodelyke neepen.412
 
althea.
 
Wat drukt myn Nicht.413
 
alkmene.
 
Helaas, ik zie hem, van zyn paart
 
Gerukt, zyn dierbaar bloet uitstorten op der aardt.
415
Hy sterft, en na zyn doot begeer ik niet te leeven.
 
eneus.
 
Wat mymery is dit? Hy leeft Prinses,1416
 
alkmene.
 
Verheeven
 
En dappre Ridders, ei, schiet toe, gy redt hem licht.417
 
Hoe bleek besturven is dat jeuchdig aangezicht!
 
Myn lief, myn schult alleen heeft u om hals doen raaken,
420
'k Heb u gevloekt.420
 
althea.
 
Hy leeft Prinses.
 
alkmene.
 
Wie komt my naaken?
 
Zyt gy 't o bleeke schim! en rust gy niet beneên,421
 
Voor gy tot paajing van uw wraak d'ontmenschte Alkmeen422
 
Ziet nederstorten; kan ik met my zelf betaalen.1423
 
Geniet dan eeuwig rust in d'Elizeesche dalen.424
 
eneus.
425
Bedaar myn Nicht hy leeft.425
 
alkmene.
 
Ja daar de Heldenstoet
 
In 't groen Cipressebos malkaar omhelst en groet.426
 
althea.
 
o Neen; hy zal haast in verwinning herwaarts koomen.427
 
alkmene.
 
Wat stem verquikt myn ziel zo ras. Hoe, zyn het droomen?428
 
Waar ben ik? ... dat myn dienst den Vorst en Ryksvorstin
430
Zich onderwerpe.
 
eneus.
 
Ach Nicht keert uw verdwaalde zin
 
Eens weder.
 
alkmene.
 
'k Bid verlof, om myn vermoeide leden
 
Wat uit te rusten.432

Derde Tooneel.
Eneus, Althea.

 
eneus.
 
DIt 's 't begin der tegenheden:432
 
Wat duistere onweerswolk hangt over deze stadt?
 
Myn Nicht Alkmene welk een vreeze perst het nat
435
Uw' treurende oogen uit langs uwe ivoore kaaken;
 
Wat bliksem dreigt den val der koninklyke daken!436
 
'k Zie, waar 'k my wende of keer, een voorspook van verdriet.437
 
althea.
 
Myn Lief uw zwaare geest steur dog de vreugde niet438
 
Van deezen Feestdagh': laat Alkmene u niet beweegen,439
440
Haar liefde alleen is om haar bruidegom verleegen.
 
eneus.
 
Ach myn zwaarmoedigheit voorspelt een deerlyk lot,
 
Hoe sprak d'Aartswichelaar, wanneer hy driemaal tot442
 
Dianaas autaar trat, en driemaal zyne handen
 
Ten hemel heffende beschoude d'ingewanden,
445
En taaje vezelen van 't bloedende offervee,
 
De Goden geeven u op reis hun' hulpe mee,446-449446
 
Gevreesde Ridders: lang moet onze Vorst regeeren,447
 
En zyn geducht gebiet door Azië vermeeren;448
 
Maar ieder wacht' zich, want de Hemel dreigt te slaan.
450
'k Was naauw'lyks na den dienst den tempel uitgegaan,
 
(Gy weet het alles) of een nachtuil op de transsen
 
Van 't hof gezeeten hief een naar geschreeuw, de glanssen
 
Der zon verflaauden door een opgedrongen mist.453
 
't Ontroerde my, doch 'k veinsde, en, zonder dat gy 't wist,454
455
Ging voor een korten stont op myne slaapkoets leggen;455
 
De slaap bekroop mijn leên; maar ach, ik schroom 't te zeggen,
 
o Droom, o voorboo van den grootsten tegenspoet!
 
My dacht, ik zag Diaan, terwyl men 't offerbloet458
 
Uitstortte in 't midden van de Kalidonsche volken,
460
Uit d'oogen bliksemen van gramschap in de wolken.
 
De Pylbus rammelde aan haar zyde, wyl haar hant461
 
Den gulden Jachtboog zwaaide. o Kalidon! o lant462-463
 
Van myn getergde wraak, zo riep zy, wil niet waanen,
 
Dat ik zo licht verzoen door offerbloet en traanen.464
465
Gedwonge Godtsdienst heeft de minste macht op my.465
 
Uw wreev'lig hof, dat noch, van straf en plaagen vry,466-468
 
Van verre u kermen hoort in d'opgepronkte zaalen,
 
Wil 'k zonder uitstel mee zyn reuk'loosheit betaalen.
 
Uit hadt z', en, nederziende op 't zuchtend hofgezin,469
470
Doorschoot uw blanke borst, myn' lieve Koningin,470
 
Alkmene volgde uw lot, en haar bedroefde vader.
 
Dit zag ik oude man, wat droefheit trof ooit nader!472
 
En, door den schrik ontwaakt om zulk een felle straf473
 
Vloog ik al beevende van 't hooge rustbet af.
475
Rampzaalig Kalidon, wat lot staat u te treffen!
 
't Is noodeloos u zelf grootmoedig te verheffen
 
Op Meleagers arm, gy stryt nu met de Goôn.477
 
Gy zult dien jongen helt, nastreever van myn kroon
 
Met hantgeklap nu niet in zegepraal ontfangen.
480
Uw feestgejuich zal haast in droeve lykgezangen480
 
Veranderen; 't gesteente en 't waardig goutsieraat481
 
Met roufloers zyn gedekt, als d'eerzuil van uw staat482
 
Wordt in het hof gebracht van 't heiloos zwyn vertreeden.483
 
althea.
 
Zwaarmoedigheit en vrees voor zo veel tegenheeden484
485
Heeft uw gemoet ontstelt, en wekte in uwen droom
 
Dit ydel denkbeelt, 't welk is 't voorwerp van uw schroom.486
 
Myn Vorstgy moet dees waan door vreugde weêr verzetten.487
 
eneus.
 
Zou ik beletten, dat geen Godt zelf kan beletten.488
 
Wie weert d'indruksels, die, naar tyts gelegentheit,489
490
Ons brein verheugen of ontstellen? ga, bereit
 
Gy vast het feest, ik moet in weerwil my dus draagen.491
 
althea.
 
Heeft dan een yd'le droom den Ryksvorst dus verslaagen?
 
eneus.
 
Wie heeft een yd'len droom niet dikwils zien vervult.
 
althea.
 
De vrees is tweederlei, voor straf van onze schult,
495
Of voor 't verliezen van het geenen wy beminnen,
 
En krygt zy d'overhant, z'ontstelt steets onze zinnen
 
Door 't minste voorwerp, ja beneemt al onze vreucht,
 
En brengt den ouderdom door 't quellen van de jeucht.498
 
Een, die vol vrees is, denkt op duizende gevaaren,499
500
Op droomen, voog'lezang, en blinde wichelaaren,
 
Die yd'le boden zyn van leven of van doot.501
 
't Is ongegront, myn Vorst, te vreezen buiten noot.502
 
Wy hoorden even noch d'orakelprofecye,503
 
Dat op het hantgeklap der blyde borgerye
505
't Geslachte zwyn eerlang voor 's Konings voeten zou505
 
Geoffert worden.
 
eneus.
 
Ach kon uwe troost Mevrouw
 
't Denkbeelt verwinnen, 't welkdoedt1 beeven al' myn leden,
 
En meer gevoet wordt, als ik al d'omstandigheden
 
Van 't droevig voorspook moet herdenken. Is 't niet goet
510
Te vreezen? als het valt in een stantvast gemoet,510
 
't Welk, door geen kleen gerucht van enig ding bewoogen,
 
Een ongeluk voorziet met meer dan Argus oogen,512
 
En wapent zich by tyts, om 't fors te wederstaan.
 
Te zorgeloos te zyn was nimmermeer geraân:
515
De zorgeloosheit is een pest in alle staaten,
 
Roeit gantsche ryken uit en geeselt d'onderzaaten.
 
Maar vrees, gevest op rede, is nimmermeer beklaagt.517
 
althea.
 
Voor my 'k voorspel iets goets, laat vreezen, dien 't behaacht.

Vierde Tooneel.
Eneus, Althea, Licidas.

 
licidas.
 
TRiomf grootmachtig Vorst, het Boschzwyn leit verslaagen
520
Door Meleagers vuist, daar 't al de Ridders zaagen,520
 
En poogden te vergeefs naar deeze onsterf'lyke eer.521
 
eneus.
 
Is 't waarheit Licidas!
 
licidas.
 
Ik heb hem zelf de speer
 
Zien duuwen in de schoft, en 't zwyn met voeten treeden;
 
Waar op ik schielyk naar dees ryksstat quam gereeden,
525
Om u, gelukkig Vorst, dit heil te doen verstaan.
 
althea.
 
Verhaal ons, Licidas, hoe is de Jacht vergaan.
 
licidas.
 
De Helden waaren naauw twee uuren veer gekoomen,527-637527
 
Of raakten in het bosch van Faunus, dicht van boomen,528
 
En nimmer door de byl gekerft in 't heilig hout.
530
Hier spanden anderen de netten, and'ren, stout530
 
Op den aanstaanden roem, ontkoppelden de brakken,531
 
Wyl anderen het zwyn door kreupelbosch en takken532
 
Opspoorden over al, in weêrwil van 't gevaar.
 
Daar leit een duistere vallei, heel diep en naar,534
535
Wiens binnenste is begroeit met riet en wilgespruiten:
 
Hier schiet het schrikdier, als een bliksem, uit naar buiten,
 
En stuift heel vreeselyk op zynen vyant in.
 
De Jagers schreeuwen, elk steekt met een kloeken zin
 
De jachtspeer, scherp van spits, voor uit, om 't aan te randen.
540
Maar 't wilt schiet echter toe, en ryt met scherpe tanden540
 
Den buik der bassende jachtrekelen van een.541
 
Echions taaje speer, die d'eerste was, vloog heen,542
 
Doch miste, en wierdt in een ahornen stam gedreeven.
 
De tweede spiets hadt in den rug een wont gegeeven,
545
Zo zy niet was te fel geworpen uit de vuist
 
Van den Tessaliër helt Jazon, die ze juist546
 
Daar boven heen schoot. Toen riep Ampix zoon', myn dagen547
 
O Febus, hebbe ik steets ten dienste u opgedraagen,548
 
Vergun uw dienaar dan, dat zyn gevelde speer
550
Mag treffen 't woedend wilt, Apol gaf hem deeze eer,550
 
Hy trof het, doch vergeefs, vermits Diaan, vol tooren,
 
De spiets in haaren vaart hadt afgekapt alvooren,552
 
Waar door de stompe steel weêr afstiet zonder bloet.
 
Het Zwyn, hier door verhit gelyk een bliksem, woedt,554
555
Afgryselyk, het dreicht met vreeselyke blikken,
 
Snuift vuur ten neuze uit, en doedt zelf den stoutsten schrikken.556
 
Gelyk een zwaare kei, die uit een stormschut snort,557
 
Op torens, vol van volk, en wallen nederstort,
 
Zo schichtig vliecht het toe op 't heir der Jachtgenooten.559
560
Eupalamon wordt fluks ten zadel uitgestooten,560
 
Met Pelagon, beide aan den rechter drom gestelt:561
 
De jagers rukkenze1 terstont van 't bloedig velt;
 
Dus wierdt Enezimus ter aarde neergesmeeten,563
 
En schoon hy bevende 't ontvluchten wou, gebeeten564
565
De gantsche knieschyf af. En Nestor hadt misschien565
 
Den blyden uitslag van dees' zege nooit gezien,
 
Zo hy niet, smytende zyn' speer en schilt ter zyden,
 
Was op den naasten boom geklautert, daar hy 't stryden568
 
In veiligheit kon zien. Terwyl het Boschzwyn gram569
570
Door't ringelooren wet zyn tanden op den stam570
 
Eens eikenbooms, 't schiet toe op d'ed'le strytgenooten,
 
En, steunende op zyn' kracht, rukt het den dy des grooten
 
Orithias van een met zyn gescherpt gebit.573
 
Kastor en Pollux, door een braave wraak verhit,574
575
Op witte rossen, trots den Adeldom, gezeeten,575
 
En, sling'rende met kracht hun' spietsen op 't vermeeten576
 
Boschmonster, hadden 't schier getroffen, maar 't stoof heen577
 
Ter zyden af in 't wout, alwaar geen paart kon treên,
 
En 't dichte kreupelbosch weêr afstiet al de slaagen
580
Der speeren. Telamon, te driftig in het Jaagen,580
 
Valt door een wortel, die hem stuitte, neêr in 't zant,
 
En, wyl hem Peleus helpt, zet moedige Atalant582
 
Een pyl op haare pees, die, van den boog gevloogen,
 
't Woutmonster onder 't oor getroffen heeft, voor d'oogen
585
Der Jag'ren, die, beschaamt om 't dapper vrouwenwerk,
 
Malkander moedigen, en, heffende aan het zwerk
 
Een yselyk geschreeuw, in 't hondert hunne schichten
 
Verspillen, om niet voor dees Jachtheldin te zwichten.
 
Maar 't groot getal belet malkander in zyn' vaart:
590
Waar onder Anceus een Arkadiër, van aart590
 
Vermetel, moedig zwaait den zwynspriet in zyn handen,
 
Om, trots den gantschen hoop, de doot zelf aan te randen,592
 
Hy roept, nu zult gy zien, o Spitsbroers, 't onderscheit
 
Van Heldendaaden, by een vrouwedapperheit.594
595
Benyt myn roem maar niet, ik sal het Boschzwyn moorden,
 
In weerwil van Diaan: wyl hy dees dolle woorden596
 
Uitsnorkt, en, staande op zyne teenen, fluks de speer597
 
Wil werpen, smakt het Zwyn den armen stoffer neêr,598
 
En hort hem in den buik met twe geschaarde ryen599599-600
600
Baktanden, scherp van beet. 't Gedarmte hing ter zyen
 
Den wont uit, en het bloet liep neder in het stof,
 
Toen ging Perithoüs op zynen Vyant of,602
 
Maar Thezeus, wien 't gevaar zyns metgezels deedt weenen,603
 
Riep in den vollen troep van veer hem toe: waar heenen604
605
Myn vrient, dien 'k meerder, als myn eigen zelf bemin?605
 
Blyf staan, myn halve ziel, een helt van dappren zin606
 
Houdt zich wel scheutvry, en blyft echter onbesprooken.607
 
Vermeet'le kloekheit is Helt Anceus opgebrooken.
 
Dit sprak hy: maar die Prins dreef een kornoeljen schicht609
610
Met eenen koop'ren punt naar 't boschzwyn, dat hy licht,610
 
Heel fix op 't werpen, hadt ter aarde neergeschooten,611
 
Zo niet een eekeltak den schicht hadt afgestooten,1612
 
Daar na dreef Thezeus ook de jachtspeer uit zyn vuist,
 
Die, mits zy by geval het doel niet raakte, juist614
615
Een fellen jachthont door den darm aan 't aartryk hechtte.
 
Toen Meleager zich ook eindelyk oprechtte,616
 
En twee zwynspeeren van verscheide uitwerks'len dreef,617
 
Want, d'eerste, die hy naar den woutschrik smakte, bleef
 
In d'aarde steeken, maar zyne andere afgezonden
620
Met beter toeleg quam die akkerpest te wonden.
 
Zy draeide al woedende, gelyk een tol, in 't ront,621
 
En, wyl zy schuimbekt, en het bloet braakt uit den wont,622
 
Stort zy ter neder, en de dapp're Meleager,
 
Zyn kans nu ziende, sart, gelyk een edel jager
625
Het neergeworpe zwyn, zyn weergaloozen buit,
 
En wringt den jachtspriet in zyn borstelige huit.
 
Straks ryst'er een gejuich der Ridderen naar booven,627
 
Zy geeven hunne hant den lantverlosser, looven
 
Zyne overwinning, en verwonderen zich zeer
630
Om 't groote Jachtzwyn; elk doopt zyn beproefde speer630
 
Noch eenmaal in den wont. Dit 's nu die groote zegen,
 
Gelukkig Koning, door den arm uws Zoons verkreegen,
 
Helt Meleager d'eer der Helden onzer Eeuw,
 
Die, edelmoedig als een Afrikaansche Leeuw,634
635
En dapper, d'aarde schuimt van woedende gedrochten,635
 
En van Dianaas plaag u wryk1 heeft vrygevochten,
 
Hy nadert met zyn buit in zegepraal uw troon.
 
eneus.
 
Wat offer geeven w'u onsterfelyke Goôn,
 
Tot volle dankbaarheit! wat heil mag ons gebeuren!
640
Het ryk Arabië geef' nu zyne eelste geuren,
 
Om, groote Jupiter gevreesde Vader, voor641
 
Dees overwinning in uw hooge tempelkoor
 
U toe te zwaajen, dat nu honderd witte stieren
 
Uwe auters heiligen, terwyl wy zegevieren,644
645
Op deezen feestdagh, die nooit grooter is gezien.
 
althea.
 
Geluk myn Vorst, wy staan verbaast. Ach kan 't geschien,
 
Dat ons de Goden dit geluk zo spoedig geeven.
 
Wie doch beseft het heil, hetgeen wy nu beleeven!648
 
Kom gaan wy Licidas, herhaal uw rede weêr649
650
Aan Meleagers bruit, die door zyn afzyn teêr650
 
Getroffen is: hoe zal deeze ed'le maacht verquikken!651

Vyfde Tooneel.
eneus.

 
JA juich myn Lief, myn vreucht wordt noch alle oogenblikken
 
Gematicht, als 'k herdenk aan 't voorspook van 't verdriet.
 
Wy zyn door dit geluk 't aanstaande nootlot niet
655
Ontworstelt. Tegenspoet volgt steets na vreugdetyden,
 
Ons heil is al te groot, ja waardig te benyden
 
Van Hemelgoden zelfs,1 Hoe kan het dan bestaan!657
 
Daar 't alles onvolmaakt op aarde, en alles aan
 
Een staage wisselkeer der wereltlyke dingen659
660
Is onderworpen? Laat dan and're feestzang zingen;660
 
'k Hou myn' gedachten, maar bidde u, o Hemelgoon,
 
Dat g'ons uw straffe onttrekt, doch zegent van uw troon.
Einde van het tweede Bedryf.

Vorige Volgende