De man met wie ik het meest in het openbaar gedebatteerd heb is Johan Scheps uit Den Dolder, lid van de Tweede Kamer vanaf 1946 voor de Partij van de Arbeid. Hij was overtuigd voorstander van de doorbraak, begenadigd woordkunstenaar, een gedreven en sportief debater. Van Scheps een debat winnen was er niet bij, maar ik liet mij door zijn woordenvloed toch ook niet ondersneeuwen. Wij trokken door het hele land, hadden volle zalen. Eerst was de titel: ‘Kan een christen lid zijn van de Partij van de Arbeid?’ Op den duur werd het met ons beider instemming: ‘De christen en zijn partijpolitieke keuze.’ Mijn benadering was de navolgende:
Christendom is niet iets voor later, na dit aardse leven.
Christendom wil ingaan in deze wereld, hier en nu.
Christenen mogen het evangelie handen en voeten geven.
De bijbel bevat daarbij zeer wezenlijke gegevens.
De bijbel is weliswaar geen politiek handboek, maar zij bevat wel veel kostelijke grondstof, die om bewerking vraagt.
Mijn stelling was dan, dat je die uitwerking niet individueel, op eigen akkertje behoorde te doen, maar in de kring van gelijkgezinden; gebundeld optreden tegenover christelijk individualisme en dan binnen een organisatie die met betrekking tot de diepste levensvragen kleur bekent.
De keuze dus voor de christelijke organisatie, waar evangelie en maatschappij op elkaar betrokken worden, waarbinnen mensen die daar ‘ja’ en ‘amen’ op zeggen met elkander en - last but not least - met Hem verkeren.
Ik heb daarnaast een doodgewoon praktisch bezwaar tegen socialisten, die zetten te veel op de kaart van de overheid. Nu, wie echt bewijzen wil dat de misdaad niet lonend is, moet er een overheidsbedrijf van maken.
Op den duur kenden wij elkanders argumenten van buiten, van elke zet wist de ander de tegenzet. Het geheel kreeg veel van een van tevoren ingestudeerde vertoning. Toen zijn wij er mede gestopt.
Nauwelijks was ik in juni 1981 uit de Kamer of Scheps nodigde mij in zijn huis aan de Baarnseweg in Den Dolder. Zelf had hij bij zijn uittreden uit de nationale politiek ‘een leegte’ ervaren. Vandaar de invitatie van deze oude (81) strijdmakker. Hij was de enige!
Op 7 april 1979 vierden wij met 2400 ‘anti's’ in de Rotterdamse Doelen het eeuwfeest van onze partij. Naar aanleiding van dat eeuwfeest belegden de kiesverenigingen uit de dorpen rondom