|
| |
Derde Handelinghe.
Ick heb met neersticheyt nae dese twee gheluystert,
Tis wonder dat elck siet en niemant is verduystert,
Elck wyser is als aer, in hooch oft laghen staet,
Elck als een Philosoph hem inden schijn ghelaet.
Veel vant alweters Volck haer beter moeyen mochten
Met hun hantering, dats' haer Broodt te winnen sochten,
Dan haer met twist en strijdt te maken ongherust,
En leven Godlijck soo met yver en met lust,
Ick acht sy souden dan gheacht worden voor wyser;
Maer nu steunt elck op't zijn, elck is hem selfs een pryser,
Elck vliecht met zijn verstandt tot God toe Hemel-hooch:
Maer denckt eens Mannen denckt, hoe dat Icarus vlooch,
Die tot zijn ongheluck quam dalen haest'lijck neder,
Icarus nu verrijst, en vliecht noch daechlijcks weder.
Daerom wacht u daer voor, te dalen soo is schant.
Wie daelter meer dan die op vliecht met waen-verstant?
De menich dunckt sich wijs, des doet hy wyse treden.
De menich hout zijn hals, al waer sy sonder leden.
De menich toont hem wijs int setten van zyn hoet.
De menich koord of kraegh, of mantel maeckt hem vroet,
De menich wil 't ghesicht en wesen houden statich,
Men kan dit al wel doen, en zijn noch mal en hatich.
Niet dat ick 't seg uyt schimp, of tot een anders spijt.
Elck houd' hem wel te vreen, d'wijlt hem een Geck verwijt.
| |
| |
En soo hem yemandt vint besoetelt met ghebreecken,
Die seggh' tot my, hebt ghy u selven wel bekeecken?
Ia malle Luy (denckt dat) besien haer selven meest,
En dencken by haer zelfs, wat ben ick een fray Gheest,
Hoe voecht my dit om 't lijf, hoe statich staen dees kleeren,
Maer noch zal aldermeest mijn wijsheydt myn vereeren.
Ghy al sult prysen my, want ghy zijt al goedt mijns,
En zegghen, dese Geck zeyt yghelijck het zijns.
Al liepmen maer lancks straet wat snoeperen of lecken,
Oft dronck' men 'tlijf vol bier, oft waermen eenen Vrecken,
Oft een verwaenden Sot, oft eenen vol hovaert,
Oft eenen Hypokrijt, dees Geck is soo van aert,
Hy zoudet hier een Mensch dus opentlijck verwyten:
Dat seghje doch van my, niet waer, tot myner spyten?
Maer ick ben wel te vreen, dat je dit van my zeyt,
Malle Luy segghen is veel tijdt wel de waerheyt.
Ghemeenlijck dooltmen zeer in onbekende hoecken,
Men doolt oock int verstaen van de subtyle Boecken,
Men doolt altijdt int gheen ons niet en is bekent,
Een vreemt Man in een Stadt weet niet waer hy hem went:
Seght sijn Man, waer ga ick best nae der Ioden Schole.
Gaet al de straet recht uyt, so moochdy gheensins dolen,
Goe Mannen my werdt dick zo 'teen of 'taer ghevraecht,
Ick wijs het Volck te recht, soo wel dat haer behaecht.
My dunckt d'aenspraeck tot my wil daachlijcks noch vermeeren,
Ghemeenlijck spreecktmen Luy, en vraechtmen Luy met eeren.
Ick heb wel eer gheweest dat ick gingh heen en weer,
Op Marckt, op Beurs, straet op, en wederom straet neer,
En niemant groete my met Woordt of hoet te lichten,
Ick was verwondert selfs, mijn Neven en mijn Nichten
En achten my gantsch niet, ick dacht wat of dit doet?
Men stuypt voor and're neer en lichter voor den hoet:
Wel zeyd' ick wat is dit? loop ick dan nu om dollen,
Weet ghy wat ick gingh doen? ick kroop in schoonder Wollen,
Ick snapte my wat op, als ick dus moy quam aen,
Terstont werdt my veel eer van yghelijck ghedaen.
En ick bevant dat nu de Luy gheen menschen kennen,
Maer dats' haer ooghen op koleur en Laken wennen;
En als my int ghemoedt een van mijn kennis quam,
Zeyd' ick hoe ist met u? hoe gaat het oude stam?
Dees klaechde my hoe zeer dat hy was uyt ghestreecken
Van eenen die zeer rijck en treff'lijck hadd' ghebleecken.
| |
| |
Ick vraechd'hem had hy oock den lof van ware deucht
Oft tuyscht' en dobbeld' hy, en dronck hem vol met vreucht?
Ick lette daer niet op, noch hadd' gheen achterdincken
Zeyd' hy, my docht 'twas Goudt al datter scheen te blincken.
Mits lacht' ick doen om hem, en sprack ghy zyt betaelt,
O Kap-geck dat ghy noch soo aen de Kap verdwaelt,
Loopt heen ghy zijt niet wijs, maer gaet wel half op schroeven,
Schoon Kap of zyden Kleedt zijn dick ghevoert met Boeven,
't Gaet met een swygert deur, so moyaert nu wat looch,
Oft met den rijcken schijn der goeden veel bedrooch,
'Ken wil gheen eerlijck Kleedt verachten noch misprysen,
Maer seg dat die het draecht hem eerlijck moet bewysen.
Ick liep te voren heen ghelijck een halve Geck,
Maer van dus moy te gaen, vant ick seer goedt dien treck
Ghelijck dees Vrysters al so wel als ick dit weten,
Waer je niet moy ghekleet, Vrysters je bleeft vergheten,
Ghy weet doch al ghelijck wel dat de Vryers mal
Zien op een handt vol goed, oft moye Kleertjens al.
Doch my leydt noch int hooft hoe Vaer ons eens vertelde,
Datter eens eenen was, die so een Wet in stelde,
Dat Dochters van het goet haers Ouders waren bloot,
Zy deelden Landt noch Zandt als d'Ouders waren doodt,
Om dies wil dat men sach doen naer een goede Vrouwe,
Met Eer en Deucht bekleedt, haer Huys en Man ghetrouwe:
En voorts verhaeld' hy noch dat voortijdts was gheschiedt,
Dat haer de Vrouwen so zeer op en pronckten niet:
Dan met een liefde kuys en zedelijcken wandel.
Ick gae, eer ick belet een treffelijcker handel.
|
|
Auteursrechtvrij