Tvveede Handelinghe.
Wat zeyt die Man al goets? Wat draecht hy ons al voren?
My dunckt dat ick ben doof, en dat met open ooren,
So weynich vaet ick van een reden soo ghedaen.
Ick kan my vande zaeck haest niet met al verstaen,
Zeer duyster, vreemt, verwart, zijn my alsulcke reden.
'tGhelach is ydel, want Atheen ist fleur der Steden.
Ia kost'lijck is Atheen van Tempels en Ghebouw,
Maer 'thert van desen Mensch was met swaermoed'ghen rouw
Daer over scheen beroert, alsoo dat hy ten leften,
Dan Stadts Gods-diensten en Goon sprack niet een woort ten besten.
Een Iode leeckt te zijn aen handel en aen spraeck,
Die hebben soo wat nieuws, oft aers, een vreemde saeck:
Maer Gods-dienst scheelt van d'ons in wercken en in woorden.
| |
Dan onse Gods-dienst ick hem laster spreken hoorden,
Ons Philosophen hy gheraeckt heeft aldermeest.
Maer hoe? hier is in stadt menich vernuftich Gheest,
Die Ioden plomp en slecht ghenoechsaem souden leeren.
Maer ick en hoorden hem de Ioden niet vereeren,
Haer Gods-dienst en haer doen was vol ghebreck en lack.
Wast dan van dese Goon dat dese Mensche sprack,
En was zyn Leere nieuw? O wonder vreemde dinghen!
Hier zyn Goden ghenoech, meer hoeftmer niet te bringhen!
Wy hebben Tempels veel, en elck heeft zynen Godt:
De Wijsheyt woont hier self, of Pallas die waer sot.
O jae! het is hier al wat datmen mach versinnen,
Ons Philosophen kloeck en zijn niet t'overwinnen,
Soo dat ick niemant ra t'instel van nieuwicheyt,
Want 'twert altijt van d'een of ander wederleyt.
Iae desen komt te laet, hy macht hier niet afklaren,
Ons Wysen die zijn loos, deurtrapt en wel ervaren;
Ons Platonischen zijn seer vroom in al haer zeen;
Ons levens hoochste lust leeren d'Epicureen:
Een leven streng in deucht de Stoysche ons voor-legghen,
Maer of ons leven niet gheschickt waer nae hen segghen,
Wanneer soodanich werck komt dryven uyt natuur,
Die quaet verdorven is, en hout een wesen stuur,
Sulcks segghense gheschiedt uyt nootdwangh, en versieren,
Dat de voorsien'ghe Goon dit werck also bestieren.
Sy schryven de Natuer veel quade krachten toe,
So machm' oock leven quaet, al leerens' ons int goe.
Doch moeten wy af-staen van boosheyt en die haten,
En leven vroom, soo veel Natuer ons wil toelaten.
Hoe loflijck is die Leer, waer van dees schoone Stadt,
Een hooghe wyse naem heeft over langh ghehadt.
't Is waer, elck mach hier stil met zijn Ghebroeders leven,
Is yemandts hovaerdy yet wat te hooch verheven,
Is yemants Saal oft Huys te kost'lijck ghestoffeert,
Oft is yemant int kleet niet ghenoechzaem verneert,
So zijnse som ghesint na haer kleedinghs wt wysen,
dat zy de hovaerdy verachten en misprysen.
| |
Maer and're segghen weer, hovaerdich is haer hert,
Athenen is voorwaer een Dool-hof heel verwert.
Dit was de klacht van dien, waer toe dient sulck verhalen?
Wy zijn doch menschen al, en onderworpen 'tdwalen.
Maer waer toedient 'tghewar van dees ghedeelten al?
't Waer beter eens ghesint, alsmen Gods-dienst doen sal.
Elck een spreeckt hier alsoo, en gaet zijn eyghen ganghen,
En elck blijft als ghelijmt aen zijn opiny hanghen.
Maer Iason wat raeckt ons dat elck zijn sin verkiest?
T'is jammer datmen 'tmeest soo veel om't minst verliest.
|
|
Auteursrechtvrij