Schetsen en typen uit Suriname

[p. 88]

Humoristische schetsen.
Voorheen en thans.

Een van de beroerdste uitvindingen, die ik ken, is de viering van m'n jaardag. - Als ik het kon ging ik elk jaar tegen den tijd van mijn jarig worden op reis voor minstens een maand, en als ik terug zou zijn, was die gebeurtenis door ieder vergeten.

Eenige weken geleden moest ik 50 jaar worden en mijn vrouw vroeg op 'n avond, ‘wat ga je geven?’ Wat geven? Heb ik in de laatste dagen niet genoeg uitgegeven? ‘Ik bedoel met je jaardag’ liet mijne vrouw zich hooren. Ik ben voornemens mijn jaardag ongemerkt te laten voorbijgaan, te meer nu niemand er iets van weet. ‘Dat zal je je vergissen’ klonk het. ‘Iedereen weet dat je jarig wordt’.

Nota bene! iedereen! Ik bemerkte dat er niets aan te doen was en dat ik, daar ‘iedereen’ wist, dat ik 50 jaar zou worden, wel verplicht was om iets te ‘geven’.

Na lang wikken en wegen, werd besloten dat er geen ‘partij’ zou gegeven worden; dat men eenvoudig zou komen feliciteren, en werd er een lijst opgemaakt van wat er zooal moest aangeschaft worden. Die lijst was heel eenvoudig, 1 pond chocola, 2 doz. limonade en evenveel soda, 50 taartjes, 1 fl. Whisky en, zooals mijne vrouw het zei, ‘máár’ 5 fl. bier. Ik moet zeggen dat alles goed van stapel liep. Om 8 uur kwamen de menschen; ze verveelden zich heerlijk en om 10 uur sloot ik vensters en deuren en ging ik naar bed, op de vingers tellende dat die verjaarpartij die geen ‘partij’ was mij ƒ24.80 had gekost.

En zoo doordenkende, overdacht ik hoe alles tegenwoordig zoo duur, omslachtig en luxerieus is in vergelijking met vroeger en ik vond dat het veel beter was, toen bv. mijn 18de verjaardag moest gevierd worden.

Ik was toen een heele meneer; ik had reeds een paar examens gedaan, werkte als onderwijzer op een der voornaamste scholen, en verdiende per maand.... ƒ15.-

Daar ik elke maand voor de wasch en sommige kleine uitgaven met ƒ5.- over de brug moest, moest ik met het resteerende zegge ƒ10.- rond komen, daar ik er niet aan denken mocht, om zelfs voor zoo'n helangrijke gebeurtenis als het vieren van mijn jaardag, schulden te maken.

En dus wil ik vertellen hoe het groote wonder om met ƒ10.- een bal te geven, werd tot stand gebracht.

[p. 89]

In de eerste plaats moest gezorgd worden voor de balzaal. Ons benedenhuis was in 2 verdeeld, het voordeel was de zitkamer, terwijl de kamer daar achter als slaapvertrek mijner ouders dienst deed.

Met toestemming mijner ouders werd het bed los gemaakt en naar boven versjouwd, zoodat mijne ouders zich voor één nacht boven behelpen moesten met een kermisbede. De deur werd open gezet en daar was de balzaal, waarin makkelijk 12 tot 15 paren zich goed bewegen konden.

Wat de ververschingen betreft, is het zaak daarover wat uit te weiden, want wat is een bal zonder ververschingen.

En wat dit deel van het feest aangaat, moet gezegd worden dat er alles behalve zuinig voor was gezord.

Ik de eerste plaats was er voor mijn patroon, hij gebruikte niets anders, 1 fl bier waarvoor in dien tijd ƒ0.50 werd betaald. Als drank voor de genoodigden waren er 3 fl. likeur van verschilde soorten: Anisette, Noyeau en Vanilla, waarvoor een ƒ1.- was uitgegeven. Voor de muzikanten was er 1 fl Lediteré van goede kwaliteit bij Gom Chinees ingeslagen voor 50ct. Ook was er nog aangeschaft 1 pd. soda 25ct. 1 kwartje wijnsteenzuur, en 2 pd. broodsuiker 40ct. zoodat voor 90cts de grondstoffen in overvloed aanwezig waren voor bruis limonade.

De tegenwoordige taarten en taartjes waren niet aanwezig, maar daartegen waren er 2 blik Combination à 75ct per blik en 2 groote trommels vol met wafels, die door mijne zusters voor het bedrag van ƒ1.- waren klaargemaakt.

Wat de muziek aangaat had ik gezorgd reeds eene week van te voren Ba Njoli af te huren. Ik kreeg voor mijn ƒ3.- van 8 uur tot 12 uur de meester met zijn harmonica, 1 triangel - en een kleine tromslager - Het is hier de plaats om te zeggen, dat de muziek goed was, dat de ververschiugen overvloedig waren, dat mijn gasten zich goddelijk vermaakt hebben en over mijne royaliteit uit waren.

Om 11 uur kregen de gasten een broodje met kaas en wat zuur, voor welk deel van het program ƒ1.50 was besteed. Toen om een paar minuten over 12 door Ba Njoli het ‘lang zal je leven’ was gespeeld, als een kennisgeving dat de ‘partij’ was afgeloopen, werd de goede man van alle zijden met het verzoek bestormd, om een paar extra-nummers.

En werkelijk liet hij zich vinden. en eerst om half één gingen wij van elkander, een ieder gelukkig, zelfs verrukt.

Mijne 18de verjaardag was schitterend gevierd en had niet meer gekost dan ƒ9.90!

Wat een tijd: Wat een verschil van toen met nu... October 1944.