Stichtend en vermaeklijk handboekje voor kinderen en kindervrienden

XIII. De kaeuw.

De kleene Lodewijk kwam eens met een groot vreugdegejuich nae huis, en bracht een Kaeuw mede, roepende: Vader! Vader! een kaeuw! een kaeuw!

[p. 155]

V. Hoe komt gij daer aen?

L. Ik heb die van neef Andries; deze heeft een geheel kaeuwennest uitgehaeld. één heeft hij mij gegeven, en de andere voor zich zelven gehouden; de overige zijn weggevlogen.

V. Maer wat wilt gij met dien vogel doen?

L. Ik zal aen ieder poot een belletje binden, en hem dan in de kamer laten omvliegen - he! - dat zal gaen - klink! klink! Hoor maer eens, hoe hij schreeuwt!

V. Maer Lodewijk! wie hebt gij liever, de Kaeuw - of Lotje, uw zusje?

L. Waerom vraegt vader dat?

V. Antwoord mij maer, wie gij liefst hebt?

L. Wel zeker Lotje. O! als zij maer spreken kon, zou zij, zoo wel als ik, zich met de Kaeuw vermaken.

V. Maer de Kaeuwen zijn altijd in de weer. Ze bijten aen alles, wat hen voorkomt. Men heeft voorbeelden, dat ze kleene kinderen in de oogen gebeten hebben. Nu ligt uw zusje vaek alleen in de wieg, zonder dat er iemand bij haer is.

[p. 156]

L. O! Vader! ik zal den geheelen dag op haar passen.

V. Dat kunt gij niet doen. Gij zijt immers dagelijks zes uuren in de school.

L. Dan kan de meid bij haer blijven.

V. Dit laet haer werk niet altijd toe. Soms hebbe ik gezelschap, dan moet zij mij bedienen. Als nu eens in dien tijd de kaeuw nae uw zusje vloog, en haer beet - dan zou ze wel schreiën - maer niemand zou haer hooren, en als men bij haer kwam, ware welligt één haarer oogen reeds uitgepikt ---

L. Dat verhoede God! dat wil ik niet hopen.

V. Bedenk het maer eens zelve! als uw zusje groot wierd, en klaegde: ‘Ach! ik arm meisje! ik heb maer één oog! dat is de schuld van mijnen broeder Lodewijk, met zijnen kaeuw, dien hij tegen den wil van vader in huis bracht’! hoe zoud gij dan te moede zijn?

L. Mijn arme Lotje! mijn lieve zusje! zou ik dat van een oogje beroven? neen, dat zal nooit geschieden. Liever wil ik den kaeuw voor uw oogen den kop afdraeïen!

[p. 157]

V. Dat is niet nodig. De kaeuw heeft u geen kwaed gedaen.

L. Wat zal ik 'er anders meê beginnen? Zal ik hem Andries wedergeven?

V. Dat kunt gij doen; maer zeg 'er hem bij, dat hij hem niet betrouwen moet, dat hij hem ligtlijk in zijn oog zou pikken.

Lodewyk gehoorzaemde zijnen Vader, en bracht nog in het zelfde uur, dat hij 'er met zijnen vader over gesproken had, den kauw aen zijnen neef Andries te rug. Dit stond zijnen vader zoo wel aen, dat die heimlijk een schoonen Kanarievogel voor Lodewijk kocht, en dien in zijn slaepkamertje liet hangen. Dit maekte hem tienmael meer vreugde, dan de kaeuw hem ooit zou gegeven hebben.

Maer Andries was eens bijna zeer ongelukkig geweest. Hij had den kaeuw op de hand en streelde hem, en toen beet het ondankbaere dier nae zijne oogen, en had het met zijn bek een halve duim verder geweest, had het hem in 't oog gebeten, en welligt voor altoos daer van beroofd.