Stichtend en vermaeklijk handboekje voor kinderen en kindervrienden
(1792)–C.G. Salzmann– Auteursrechtvrij
[pagina 118]
| |
ken heeft! Het is een geheele bobbel geworden! Als ik 'er maer niet van sterve! V. Wees maer te vreden; gij zult daer van niet sterven. J. Maer vader! ik dacht toch niet, dat de goede God de muggen gemaekt had. Liever zou ik denken, dat de duivel die gemaekt heeft. V. En waerom toch? - de duivel heeft niets geschapen. J. Denk eens, vader! daer lag ik gister avond te bedde, en 'er kwamen twee, en nog eens twee muggen, die mij geduurig om de ooren gonsden. Dat ging al ti-ti-ti. Daerna staken ze mij, zoo dat ik noch bidden, noch ook slapen kon. V. Hoe zijn die muggen in uw slaepkamer gekomen? J. Zij zullen 'er ongetwijfeld ingevlogen zijn. V. Hoe konden zij daer in vliegen? J. Ja, het vengster is open geweest. Gij hebt het mij zelve bevolen, dat ik het alle morgens moest open maken. V. Dat hebbe ik u bevolen. Maer ik hebbe u ook gezegd, dat gij het des mid- | |
[pagina 119]
| |
dags moest toedoen. Hebt gij dat ook gedaen? J. Dat had ik vergeten. V. Hoe zou dan de goede God daer voor zorgen, dat u de muggen niet ontrusten? Gij hebt 'er zelve de schuld van, omdat gij mij niet gehoorzaemd hebt. Zie, Jakob! de goede God meent het wel met u; de avondlucht is niet gezond, gelijk ik u meermaelen gezegd hebbe. Opdat gij nu in het toekomende uw slaepkamer voor de avondlucht toesluiten, en u wachten zoud voor verkoudheit en andere kwaede toevallen, konden deze muggen dienen, om u aen die zorg te doen denken. J. Maer de muggen konnen toch bij dag ook wel op mijn kamer komen. V. Niet ligt. Zij vliegen slechts omtrent den avond. J. Maer vader! als 'er nu ook een vengster aen onzen tuin was, dan zou ik het alle avonden toemaken, opdat 'er geen muggen konden inkomen. V. Dat gaet niet aen, Jakob! dat zou een vengster moeten wezen zoo groot als de geheele tuin; - dat kan niet geschieden. Als gij wilt, dat u geheel geene muggen | |
[pagina 120]
| |
steeken zullen, blijf dan op een ander tijd op uw kamer, en sluit die tegen den avond wel toe. J. Maer, vader! wat heeft toch de lieve God daer aen, dat Hij mij laet steeken? Mij dunkt, Hij moest alle muggen dooden. V. Wilt gij dan ook alle zwaluwen zien sterven? J. O! neen! die arme diertjes! - die doen geen mensch kwaed! V. Wat eeten zij dan? J Ik gelove van boonen en boekweit, - want daer van leven ook mijne duiven. V. Neen, zij hebben veel te naeuwe keeltjes, daer kan geen boekweit, en veel minder konnen 'er boonen door. Zij eeten vliegen en muggen. Let 'er maer op, als gij tegen den avond zoo geheele zwermen muggen ziet, hoe 'er de zwaluwen door henen vliegen en de muggen opsnappen. J. O Ja, dat heb ik zelve gezien. Gisteren waren 'er wel twee- drie- ja wel vierhonderd zwaluwen, - dat ging al tiri tiri-tiri, en ze vlogen door de muggen heen. V. Als gij dan alle de muggen doodde, moesten de arme zwaluwen van honger sterven. | |
[pagina 121]
| |
J. O! Neen! laten dan de muggen leven, op dat de zwaluwen leven. Maer, vader! de lieve God moet wel kleene vingeren hebben, dat Hij de muggen maken kon V. De lieve God heeft geene vingeren. J. Hoe kan Hij dan iets maken? V. Heeft de wind ook vingeren? J. Ik hebbe dien altans nooit gezien. V. En evenwel beweegt hij de boomen, ja rukt de daken weg. J. Is de goede God dan ook als de wind? V. Neen, zeker niet. Maer God kan even zoo wel zonder vingeren muggen maken, als de wind de boomen omrukt en de daken doet asvallen. J. Dat begrijpe ik niet, vaderlief! V. Nu, als gij grooter wordt, zult gij het wel beter begrijpen. Gae nu maer te bedde, en dank God voor het goede, dat Hij u van daeg geschonken heeft. J. Ik wensche u een aengenaeme nachtrust. V. Hoe? -- waerom gaet gij nog niet? - waerom krabbelt gij zoo aen de ooren? J. Ik gelove, dat de muggen weêr komen. | |
[pagina 122]
| |
V. Wel nu, als zij dan komen, denk dan aen 't geen wij gepraet hebben, en bid dan in overeenkomst daer mee! ‘O lieve God! - Gij zijt een waerlijk goede God, - gij zorgt ook voor de zwaluwen, en hebt de muggen gemaekt, - gij zorgt ook voor de muggen, en hebt haer geleerd, heur voedsel te zoeken. - Ach! denk toch ook om mij, arm knaepje! en zorg voor mij! Amen.’ |
|