Nieuw Lied-boeck genaemt den Maegdekrans Gevlochten ter eere ende tot vermaeck
(1712)–Jacobus de Ruyter–
AuteursrechtvrijStemme: Daer was een boer hy hadde witte gansen.
GY jonckheydt komt en wilt vreught beginnen
Weest nu te saemen uyt'er borst verblijdt,
Het is den rechten tijdt nu om te minnen,
Want siet den kouden winter zijn wy quijt,
De warme dagen komen ons besoecken,
Sy maecken 't kruydt en al de bloemkens groen,
Sa jonghmans wilt al met den mey verkloecken,
Volght de vogeltjens al met dit mey-saysoen,
Sy paeren, vergaeren, blijd' maeren,
Buyten de stadt elck een op sijn fatsoen.
Wilt met uw' liefken buyten gaen vermeyden,
Verlaet te saem' het hoecxken van de schouw,
Gaet met uw liefken langhs de groene weyden,
Toont jonghmans dat gy niet meer zijt soo flauw
Op dat de meyskens van u niet en klaegen,
Gelijck sy deden in den winter-tijdt,
Sy zijn beschaemt s' en durven 't u niet klaegen,
Toont even-wel eens dat gy jonghmans zijt,
Wilt fluyten, en tuyten, gaet buyten,
En weest aldaer te saemen seer verblijdt.
Want een oudt man al waer 't van hondert jaeren
Met desen mey sijn hertjen wordt noch groen,
Jae hy soud' schier met vreught noch willen paeren,
Wel wat zult gy-lied' jonge knechten doen?
| |
[pagina 167]
| |
Dus wilt te saem' met vreughden eens beginnen,
Verlaet uw' schouw' en komt al aen den dans,
Verheught u borgers, boeren en boerinnen,
Vlecht nu met vreughden al een bloeme-krans,
Gaet laete, een straete, daer 's baete,
Voor jonghmans, dochters, vrouwen ende mans.
Wilt als een herder uwe schaepen wachten,
Dat sy niet doolen van de rechte baen,
Soo wel by dage jonghmans als by nachten,
Wilt met uw' liefste lief naer buyten gaen,
Maer dochters wacht u voor die stercke kruyden,
Die staen seer jeughdigh aen den groenen kant,
Soo wel van noorden, oosten, west als zuyden,
Want daer wordt somtijdts menigh mey geplant,
Met gasten, die tasten, ten lasten
Soo komt den mey te krijgen sijn verstandt.
Gelijck ick my eens buyten gonck vermaecken,
Met mijn schoon lieveken 't was in den mey,
Van vreught begonde mijn jonck hert' te blaecken,
Als wy te saemen saeten in de wey,
Gedenckt wat vreughden dat wy t' samen voelden,
Als wy daer saeten in het groene gras,
Als wy vol vreughden ons aldaer verkoelden,
My docht dat ick in een prieeltjen was,
Wy rusten, en blusten, met lusten
Den honger, want alles was daer van pas.
Als wy daer langen tijdt hadden geseten,
Met lusten buyten in het groene dal,
Mijn Engelin en hadde niet vergeten
Een flesch' met wijn, wy maeckten blijd' geschal,
Een gebraen kiecxken hadden wy te smullen,
Daer med' soo smeirden wy fray onse dorst,
Dat was seer goedt om onsen buyck te vullen,
Wy droncken t' saemen noch den wijn-muscaet,
Vol vreughden, in deughden, 't verheughden
My, want den wijn was seer delicaet.
Wy zijn des avondts laet naer huys getreden,
Ick kust' aedieu aen haeren rooden mondt,
| |
[pagina 168]
| |
Mijn liefste lief die was seer wel te vreden,
Voor eenen soen gafs'er my twee terstondt,
Wy scheyden van malkanderen met lusten,
Vol van playsieren waeren wy te gaer,
Elck gonck naer huys om in den nacht te rusten,
Wy zijn getrouwt nu over een half jaer,
Wy songen, wy sprongen, bedwongen,
Ick was vol vreughden met mijn liefste kaer.
Wel aen jonghmans gaet met uw' lief in 't groene,
Alwaer men hoort den fieren nachtergael,
Buyten de stadt is al die vreught te doene,
De vogels singen met een soete tael,
Duyckers, koeckoecken, musschen ende spreeuwen,
Naeghtuylen, quackels en den hoeyevaer,
Graskronckels, vincken hoort-men daer oock schreeuwen,
De tortel-duyf die wordt-men oock gewaer,
Fluytieren, en swieren, sy tieren,
En roepen dickwils soent uw' liefste kaer.
Gy Jonghmans wilt uyt vryen gaen,
En wilt uw' Lief ontfermen,
In 't groene daer de boomkens staen,
En neemt s' in beyd' uw' hermen.
|
|