Nieuw Lied-boeck genaemt den Maegdekrans Gevlochten ter eere ende tot vermaeck
(1712)–Jacobus de Ruyter–
AuteursrechtvrijOp de wyse: Soo 't begint.
Jonghman.
DAgh mijn liefste veldt-goddin
Luystert naer mijn trouwe min,
Ach mijn liefste! wilt wat wachten,
En hoort eens mijn minne-klachten,
Ick kom' u vallen te voet,
Siet eens wat de liefde doet,
Aen-siet doch mijn trouwigheydt,
Die ick aen u kom' betoogen,
'K ben tot uwen dienst bereydt,
Gy en zult niet zijn bedroogen,
'K soeck u maer in eerbaerheydt.
Dochter.
Ach minnaer! en klaeght niet meer,
Ick ben noch te jonck en teer,
Want 'k ben noch maer sesthien jaeren,
'K en wil seker noch niet paeren,
Daerom naer uw' bedde gaet,
En my hier met vreden laet,
| |
[pagina 135]
| |
Of gaet heden met'er spoedt
Een ander om trouwe vragen,
Die veel rijcker is van goedt,
En wilt daer uw' droefheydt klagen,
En oock haer vallen te voet.
Jonghman.
Princesse weest wel gemoedt,
'K en vraeg' naer geen gelt of goedt
'K ben tot u met liefd' ontsteken,
In u vind' ick geen gebreken,
Helpt uw' dienaer uyt 't geween,
'K bemin u en anders geen,
'K kom' u kiesen voor mijn vrouw,
Om t' saemen in vreught te leven,
Wilt my helpen uyt den rouw,
Ach! wilt my het jae-woordt geven,
En soo schencken uwe trouw.
Dochter.
Gy seght dat gy my bemint,
Maer daerom geen gratie wint,
Gy soeckt my maer te bedriegen,
Met uw' vleyery en liegen,
Gaet wech met uw' valschen mondt,
En bedriegelijcken grondt,
Gaet vry naer een lichte dant',
En bluscht daer uw' minne-voncken,
Want ick hebb' te veel verstandt,
Om van u te zijn verdroncken,
Steeckt dan vry uw' schuyt van kant
Jonghman.
Och mijn lief uw soet gelaet
Dat my als den blixem slaet,
Komt my quetsen sonder wonden,
Uws gelijcx is niet gevonden,
Onder g'heel het hemel-rijck,
Noyt te vinden uws gelijck,
En uw' witte borstjens rondt,
Oock uw' wel-gemaeckte handen,
En daer by uw rooden mondt
Roode lipkens, witte tanden
Doen my sterven g'heel gesondt.
| |
[pagina 136]
| |
Dochter.
Jonghman uw' woorden soet,
Maer 'k en kenn' niet uw gemoedt,
Gy komt misschien droevigh quelen,
Om mijn maeghde-bloem' te stelen,
En dan draegen uwen rom,
En noyt komen wederom,
Want daer wordt soo menigh maeght,
Haer maeghdom en eer' ontnomen,
Die het dan te laet beklaeght,
En dan moet sy selve komen,
Den jonghman om trouwe vraeght.
Jonghman.
Meynt gy dat mijn liefste kaer,
Dat ick u soud' brengen daer,
'K wil u trouwen lief in eeren,
'K bidd' u dan wilt consenteeren,
Wilt my schencken uwe trouw,
Om te leven als een vrouw,
Ach mijn lief! maeckt u bereedt,
Wilt mijn trouw en eedt ontfangen,
'K wenschte dat den duyvel wreedt,
My terstondt hier quam te vangen,
Soo ick u doen het minste leedt.
Dochter.
Sa jonghman maeckt u bereydt,
Ick sien uw' getrouwigheydt,
Ick schenck u mijn eer' en trouwe,
'K wil gaen wesen uwe vrouwe,
Komt laet my ontfangen hier,
Nu een kusken van playsier,
Komt mijn lief, sprack hy terstondt,
Laet m' uw' pulst van degen voelen,
En u kussen voor den mondt,
Dan gonck hy haer brandt verkoelen,
Maeckten t' saem' een vast verbondt.
Mint, versint, begint met Godt,
Die wilt krygen een goedt lot,
Want den houwelijcken staet,
'T al-te-mael te boven gaet.
|
|