Nieuw Lied-boeck genaemt den Maegdekrans Gevlochten ter eere ende tot vermaeck

Nieuw geestelijck liedeken ofte deughdelijck oeffeninge van het eeuwigh geluck ofte ongeluck der ziele in het eynde van ons leven.

Op de wyse: Van de Spaenschen ruyter.

O Alder-liefsten Heer,
Wy weten dit en meer,
Die heeft ontfangen 't leven,
Onder de sonne stranck,
Moet hem eens ter doodt begeven,
Hebben een onderganck.

De sonn' ervaerentheydt,

Bewijst met klaer bescheydt,
Als sy 's morgens gaet rijsen,
Uyt den oosten verstaet,
Komt aen ons de doodt bewijsen,
In 't westen onder gaet.

Ick vergelijck den mensch,

Hier by naer wil en wensch,
Wanneer hy wordt geboren,
Schijnt als een sonne klaer,
En als den tijdt is verloren,
Sterft hy met pijne swaer.

Want als den tijdt passeert,

Noyt wederom en keert
Tot den avondt wy komen,
Dat is tot den sterf-dagh,
Dan worden wy wech-genomen
Van de doodt met beklagh.

[p. 67]

 

Wy moeten door de doot

 

In onse moeders schoot,

 

Dat is, in d' aerde rusten,

 

Daer wy van g'komen zijn,

 

In de weireldt vol wel-lusten,

 

Sy baert niet als fenijn.

 

 

 

Die sterven wilt met Godt,

 

Onderhoudt sijn gebodt,

 

Dat hy ons heeft gegeven,

 

Gy zult met hem hier naer,

 

Eeuwelijck in vrede leven

 

Onthoudt dit allegaer.

 

 

 

Ach menschen schudt en beeft,

 

Al die in sonden leeft,

 

En alsoo komt te sterven,

 

Zullen Godts soet aenschijn

 

Eeuwelijck moeten derven,

 

Leven in d' helsche pijn.

 

 

 

Daerom leeft altijdt wel,

 

En leeft naer Godts bevel,

 

'T en zal u niet verdrieten,

 

Gy zult het eeuwigh goedt

 

Al voor uwen loon genieten,

 

Daerom valt Godt te voet.

 

 

 

Want 't is g'heel vast en klaer,

 

Dat-men hier en hier naer,

 

Geen vreught en kan verwerven,

 

Daerom die eens met Godt

 

Het hemel-rijck wilt be-erven,

 

Die lev' naer sijn gebodt.

 

 

 

Veel hebben geldt en goedt,

 

In grooten overvloedt,

 

Noch zijn-se hier maer slaeven,

 

Sy worden met hun geldt

 

Somtijdts diep in d'hel begraeven,

 

Voor eeuwich daer gequelt.

 

 

 

Deelt doch den armen med',

[p. 68]

 

Die leven wilt in vred',

 

Met Godt hier al sijn dagen,

 

Doet disckwils charitaet,

 

Gy en zult het niet beklagen

 

Als gy voor 't oordeel staet.

 

 

 

Wel aen gy menschen al,

 

Die leeft op 's weireldts dal,

 

Wilt u van sonden wachten,

 

Maeckt u tot deught bereydt,

 

Soo zult gy hier naer betrachten,

 

D' eeuwige saligheydt.