Nieuw Lied-boeck genaemt den Maegdekrans Gevlochten ter eere ende tot vermaeck
(1712)–Jacobus de Ruyter–
AuteursrechtvrijStemme: Weest gegroet, ô nieuw geboren!
WIlt de zielen hooren kermen,
En roepen wilt my ontfermen,
Met bermhertigheydt aen-siet,
'T bitter klaegen en verdriet,
Want wy liggen hier en branden,
Menschen reyckt doch uyt uw' handen,
En verlost ons t' saemen hier
Uyt de pijn des vagevyer.
Grondeert eens met uw' gedachten,
Dat wy naer gebeden trachten,
Want de ziele voor gewis,
Lijdt tot sy gesuyvert is,
Sy roepen komt ons ter baeten,
Wilt in noodt ons niet verlaeten,
Maeckt dat wy hebben voldaen,
Om in 't rijck van Godt te gaen.
| |
[pagina 63]
| |
Al ons klaegen ende treuren,
Schijnt hier eeuwelijck te deuren,
Om dat-men hier branden moet,
En ons niemandt bystandt doet,
JESUS wilt ons t' saemen spaeren,
Eenen dagh schijnt duysent jaeren,
Daerom mindert onsen tijdt
Ontfermt die ons vrienden zijt.
Waer't dat een mensch moest gevoelen
Van dees pijn, om te verkoelen,
Soud' haest soecken laeffenis,
Dat is seker en gewis,
Roepen helpt ons uyt die pijnen,
Geeft doch troost en medecijnen,
Daerom helpt ons uyt 't gewoel,
Daer ick al de pijnen voel.
Een Pater noster kan helpen,
En ons groote pijnen stelpen,
Voeght daer by den weest gegroet,
Op dat al ons pijn versoet,
Of een misse te doen lesen,
Kan ons van de pijn genesen,
Daerom helpt ons uyt de pijn,
Ten minst' die mijn vrienden zijn.
Is dit te veel, die passeeren,
Oft al waer gy zult verkeeren,
Daer ons gebeent' light en rot,
Aen-roept eens den goeden Godt,
Seght met hert' en wille mede,
Jont de zielen rust en vrede,
Geeft-se vreught voor eeuwigheydt,
En jont hun de saligheydt.
Dat gy doet, 't zal u gebeuren
Moet gy eens dees pijn beseuren,
Als gy-lieden oock alhier
Naer uw' doodt, in 't vaegevyer
Voor uw' sonden groot zult branden,
Wy zullen u doen bystanden,
| |
[pagina 64]
| |
Daerom ons bermhertigh zijt,
Die geduerigh pijne lijdt.
Gy weet mensch dat m' uyt dees banden
Komen door al uw' bystanden,
Helpt ons al door uw'gebedt,
Op dat g' ons tijdt korter set,
En dat wy t' saem naer 't verdrieten,
Mogen 't hemel-rijck genieten,
Daerom helpt ons uyt de pijn,
Ten minst' die ons vrienden zijn.
MEnschen die over 't kerck-hof gaen,
Wilt d' oogen op de graeven slaen,
Peyst op de zielen allegaer,
Die nu hebben soo menigh jaer,
Gelegen in het vagevyer,
En voor hun quaedt noch lijden hier,
Wilt hun door uw' gebeden goedt,
Te saemen komen te gemoedt,
En helpen uyt die felle vlam,
Die door hun quaedt in lijden quam,
En 't gon' gy-lied' voor hun betoont,
En zal niet blijven ongeloont.
Is 't dat gy-lieden naer uw' doodt
Geraecken zult in 't lijden groot,
Daerom helpt de zielen hier,
Uyt de vlam des vagevyer:
Leest voor de zieltjens een gebedt,
Hun tijdt die wordt korter geset,
Een aelmoes aen den armen geeft,
Op dat de ziel' wat voordeel heeft,
Oft wel een mis voor hun gedaen,
Dat sy magh naer den hemel gaen.
Die voor de zielen doet dit werck,
In huys, op 't kerck-hof oft in kerck,
Of ergens daer 't gebeente rust,
De vlam des vyers wordt uyt-geblust,
Godt zal hun geven voor uw' deught,
T' saemen des hemels soete vreught.
|
|