Nieuw Lied-boeck genaemt den Maegdekrans Gevlochten ter eere ende tot vermaeck
(1712)–Jacobus de Ruyter–
Auteursrechtvrij
[pagina 53]
| |
Stemme: Troost my mijn alder-liefste verkoren.
GOdt ginck met sijn discipelen vaeren,
Alwaer hem volghd' een groote schaere,
Vijf duysent menschen kleen en groot,
Die JESUS spijsden met weynigh broodt,
Soo gy zult hooren, En naer behooren,
T'saemen versloegh den hongers noodt.
Als den dagh hadd' eynde genomen,
Zijn de discipelen gekomen
By Godt, elck in 't besonder sprack,
Dat daer veel visch en broodt gebrack
Om hun te spijsen, Wilt JESUS prijsen,
Hy liet hun in geen ongemack.
Stiert hun al naer de naeste vesten,
Want wy en hebben niet ten besten,
Om hun den honger te versaen,
Sy waeren daer med' seer belaen,
Maer sy spraecken, Om te geraecken,
O Heer! laet doch die schaere gaen.
Wy hebben niet om te beklijven,
'T waer' jammer moest' dat volck hier blijven,
JESUS die seyd': geeft spijs aen haer,
Laet-se doch eten allegaer,
O Heer! wy weten, Al van geen eten,
Een weynigh geldt hebben wy maer.
Wy hebben maer vyf gersten brooden,
Waer op wilt gy dat volck al nooden?
En de twee visschen by geval,
Voor soo veel volck 't is niet met al,
| |
[pagina 54]
| |
Godt die sprack weder: Stelt u al neder,
En dat by vyftigh in 't getal.
Den Heer neemt broodt en siet naer boven,
Om dat die schaer hem soude loven,
Hy zegende 't broodt van stonden aen,
O Vader! wilt my doch by-staen,
Dat ick magh spijsen, En onder-wijsen,
Om hun den honger te verlaen.
Hy breeckt het broodt en visschen g'heele,
Om sijn discipelen te deelen,
En dan te spijsen allegaer,
Hy versaede de g'heele schaer,
Hadde vyf brooden, Daer toe van nooden,
En boven dien twee visschen maer.
Vyf duysent mannen wilt onthouwen,
Behalven kinderen en vrouwen,
Soo groot is dese schaer geweest,
Gelijck men in schriftuere leest,
Die Godt versaede, Door sijn genaede,
Daerom al Godt gedachtigh weest.
Van dees twee visschen en vijf brooden,
'T welck men vertoonde aen de jooden,
Twaelf volle korven overschoot,
O Heer! uw' werck is wonder groot,
Die 't al kan spijsen, Zijt weirdt om prijsen,
Dit volck verloste van de doodt.
Joden kond' gy-lied' niet bekeeren,
Als gy sagh 't miraeckel des Heeren?
Die alle menschen spijsen moet,
En uwen Godt noch sterven doet,
Vraeght hem genaede, Die gy versmaede,
Hy zal u geven 't eeuwigh goedt.
Den milden Jesus die gaet hier,
Aen den Joodt sijn jonst' bewijsen.
Mits hy met een seer weynigh schier,
Kan, vyf duysent menschen spijsen.
|
|