|
| |
Treur-gedicht, spelende op den dieren tydt ende oorlogh,
die de geessels zyn van onse boosheden.
WAnneer den Goeden Godt van boven naer beneden
De boosheydt heeft gesien, en wat de menschen deden
En die van langhs hoe meer in boosheydt bleef versteent
En niemandt die schier leeft sijn sonden hier beweent.
Soo jonck als oudt te gaer hier leefden ongebonden,
Dan heeft Godt op ons Landt der Oorlogh eerst gesonden.
Mars knechten alsoo wreedt die quamen met geweldt,
Hebben de weireldt schier rondt-om in roer' gestelt.
Veel Landtschappen verwoest, en veel schoon graen bedorven.
Dat'er door Leger-sieckt' by duysent zijn gestorven,
De vruchten op het landt geheel geruineert,
De menschen hebben hun van sonden niet bekeert,
Maer altijdt even boos en obstinaet gebleven,
Dat sy malkanderen wel hadden schier vergeven.
O wreedtheyt noyt gehoort! den grooten haet en nijdt
Die komt met boosheydt aen, en levert ons veel strijdt:
De hooveirdy met een, daer aen wilt niemandt wijcken,
Elck wilt een Edel-man of een Me-vrouw' gelijcken,
Men kent de maerten nu schier uyt de vrouwen niet,
Door 's weireldts groote pracht die m' in dit lant nu siet:
Vervloeckte hooveirdy die ieder een komt quellen,
En soo veel menschen heeft gesleept in 't vyer der hellen.
Een sonde alsoo groot, die Godt soo seer mishaeght,
En waerom wy van Godt soo seer worden geplaeght:
De gierigheydt komt oock veel menschen commandeeren,
Dat sy door dese faut Heer JESUS niet en eeren.
| |
| |
Sy zijn soo wrock en wroedt naer 's wereldts geldt en goedt,
Dat niemandt van dit quaedt geen af-standt meer en doet,
De wrecke gierigheydt die siet-men altijdt spaeren,
En vraeght niet naer sijn ziel' magh hy maer goedt vergaeren,
Het welcke als hy sterft, blijft op de weireldt staen,
Men leght hem in een graf daer moet hy rotten gaen,
Voor sijn voor-gaende quaedt moet rekeninge geven,
Van g'heel sijn levens tijdt, van 't gon' hy heeft bedreven,
CHRISTUS den Opper-al, die zal hem loonen hier,
Met 't hemel-rijck misschien oft met het helsche vyer;
D'onkuyscheydt domineert hier oock in onse Landen,
Wat grouwel is't voor Godt, al die dit quaedt aen-randen,
Altijdt in vuyligheydt leven sy als een swijn,
Sy dansten met de doodt, hoe kan het anders zijn?
Noch trachten sy te gaer om langen tijdt te leven,
Siet hier op 's weireldts dal door 't quaedt van hun bedreven,
'T en wordt hun niet gejont, sy worden voos en rot,
Die leven in dien staet, doen tegen Godts gebodt;
Den nijdt, die wreede beest, die is hier oock te vinden,
Die selfs sijn meester bijt en komt hem te verslinden,
Den nijdt is dat ons deirt dat ons gebuer-man leeft,
Den nijdt die 't al door-kerft, en droeve suchten geeft.
Den nijdt, den wreeden nijdt die veele volck doet sterven,
Den nijdt kan 't herte-bloedt ten lesten doen bederven,
O schroomelijcke saeck! ô nijdt! ô droeven nijdt!
Die veele quaelen baert, neemt rust en appetijt.
Die van den wreeden nijdt soo stijf worden gebeten.
'T zijn die hun eygen vleesch, en herte hier op-eten,
Sy druypen door hun kleers, die aen den nijdt geraeckt,
Den nijdt is 't die den mensch heel droogh en mager maeckt:
Wie dunckt gy die misschien hier sonder nijdt kan wesen?
Niemant by-naer die leeft, noch hem, noch dien, noch desen,
Ick segge voor mijn paert, die sonder nijdt hier leeft,
Dat hy het Hemel-rijck schier in sijn handen heeft.
De gulsigheydt gaet om, oock onder groot en kleenen,
De gulsigheydt die is met traenen te beweenen,
De gulsigheydt bestaet, meest in de dronckenschap,
Die leven als een beest, tot deughden zijn soo slap.
| |
| |
Gy dronckaers wie gy zijt, laet af uw' gulsigh drincken
Op dat g' hier naermaels niet voor Godt en komt te stincken.
Laet af dien Bachus-Godt gekroont met wijngaerdt-blaên,
En leeft naer Godts gebodt, 't zal beter zijn gedaen,
De gramschap siet-men oock onder veel menschen woonen,
Veel zijnd'er die zijn gram, en noch goed' vrienden toonen,
En menig die dit quaedt eylaes! in 't herte draeght,
'T is om dien grooten haet dat wy soo zijn geplaeght:
De gramschap die verweckt het kijven, slaen en vechten,
Doodt-slagen ende moordt, dat'er veel door 't Gerechte
Hier krijgen hunnen loon, door galge, radt en strop,
Dat sy voor hun mis-daedt hier worden g'hangen op.
De traegheydt die en dient hier niet te zijn vergeten,
Veel zijnd'er van die beest maer al te sterck gebeten,
'T is Traegheydt die altijdt belet de waere deught,
De Traegheydt niet verdient des Hemels soete vreught.
Daerom laet Traegheydt af, wilt naer Godts wetten leven,
En wilt u laet en vroegh tot het Gebedt begeven,
Hoort misse en oock sermoon, de traegheydt oock versmaedt
En als gy sterven moet, het zal u wesen baet.
Hier vindt gy klaer en wel d' Hooft-sonden alle seven,
'T welck tot een leeringh dient dat sy hier zijn beschreven.
Laet af de Hooveirdy, en oock de Gierigheydt,
Die eens besitten wilt de vroeylijck' eeuwigheydt.
d' Onkuyscheydt, Haet en Nijdt, de Gulsigheydt wilt laeten,
Gramschap en Traegheydt med' het zal uw' Ziele baeten.
De seven Hooft-sonden al-omme breedt en wijdt,
Zijn d' oorsaeck waerom Godt ons Vlaender-landt kastijdt:
Godt heeft ons langen tijdt met oorlogh komen plaegen,
En veel ruinen groot, dat noyt mensch van sijn daegen
Oyt zulcx en heeft gesien, door al het groot verdriet,
In steden en op 't landt, gelijck'er is geschiedt,
Veel steden geraseert door 't schieten met de bommen,
Huysen en Kercken schoon, waer op men placht te rommen:
Zijn door 't belegeren in asschen al vergaen,
Dat-men het minste niet van alles nu siet staen.
Wat heeft Godt noch gedaen om de weireldt te plaegen,
Gesonden dieren tijdt, dat noyt mensch van sijn daegen
| |
| |
Oyt sulcx gesien en heeft, het welck wel dient betreurt,
Want dien heeft nu by-naer dry jaeren lanck gedeurt,
Den grooten dieren tijdt hebben wy eerst gekregen,
In 't jaer wanneer men schreef seventhien hondert negen,
Den vyfden Februaer op eenen dijssendagh,
Dan was 't dat al ons graen in d' aerd' bevrosen lagh:
'T was in den winter-tijdt dat Godt ons sondt die plaegen,
'T was in den selven tijdt dat de sneeuw-vlocken laegen,
't Was just den selven tijdt dat Godt door een tempeest,
Wild' rucken in het graf van minste tot de meest.
In een groot onweêr en door 't stormen van de winden,
Wild' Godt de menschen al te saemen gaen verslinden,
Door stormen en tempeest wild' hy ons al verslaen,
Het riep al groot en kleyn de weireldt zal vergaen:
Godt is op ons verstoort, hy wilt ons al doen sterven,
MARIA Maget soet quam voor ons troost verwerven,
By JESUS haeren Soon, keert dese plaegen af,
Want sonder haer bystandt wy moesten al in 't graf.
Ons sonden zijn te groot, Godt kan het niet meer lijden,
Daerom soo komt hy ons gelijcker-handt kastijden,
Met oorlogh, dieren tijdt, laet ons bidden voor 't lest,
Dat Godt ons landt behoedt doch voor een swaere pest.
Want al dat Godt ons sendt voor swaere droeve plaegen,
Niemant die leeft by-naer en siet-men daer naer vraegen,
Laet ons gelijcker-handt te saemen doen af-standt,
Eer dat Godt van ons treckt sijn Vaderlijcke handt.
Laet ons van stonden aen van quaedt tot deughden keeren,
En leven naer den wil en 't lief gebodt des Heeren,
Door Biecht' en goedt Berouw ons sonden leggen af,
Want 't is te laet gesucht als 't lichaem rot in 't graf.
Naer een belijdenis en af-standt van de sonden,
Wy zullen van den Heer al suyver zijn bevonden,
Godt zal ons al-te-mael bevrijden van het quaedt,
Daerom doet deught in tijdts eer dat het is te laet.
O sondaers wie gy zijt wilt u tot deught bereyden,
'T zal u groot voordeel zijn, Godt zal ons ziel' geleyden,
Wanneer wy eens van hier naer 't ander leven gaen,
Zal ons zielen met vreught in 't Hemel-rijck ontfaên.
|
|
Auteursrechtvrij