Nieuw liedboek genaemt den vrolyken speelwagen
(ca. 1720)–Jacobus de Ruyter–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Met een pluymken op zijn Mutsken.
VVEduw' Vrouwkens al te maele,
Stelt u droefheyt aen kant,
Gheschiet in ons Vlaenderlant,
Van een Weduwe vrouw, eylaes,
Die haer man ghestorven was,
Seven weken en dry daghen,
Hoort eens hoe aldaer quam vraghen,
Een schoen-maecker naer logijs,
Die quam reysen van parijs.
Dese Vrouw uyt charitate,
Was den armen goedertier,
Sy sey vrient komt vander straete,
| |
[pagina 103]
| |
Sit in huys wat by het vier,
Hy sprack haer met goede woorden toe,
Vrouken lief ick ben soo moey,
Sy vraghen hem met goede reden,
Vrint van waer komt ghy ghetreden,
Van Paradijs sprack desen knecht,
Daer het alles gaet seer slecht.
Komt ghy van 't Paradijs ghetreden,
Vrint ghy zijt my willicom,
Mijn Man is oock overleden,
Maer hy en komt niet eens wederom,
En den Pastoor maeckt my wijs,
Dat hy is in 't Paradijs,
Sijt ghy nu van daer ghekomen,
Hebt ghy toch hem niet vernomen,
Het was eene rossen man,
Die wel kloeffen maecken kan.
Iae ick ken hem wel ter deghen,
Sprack dien fijn gheslepen knecht,
Hy heeft op mijn logijs gheleghen,
Och het gaet met hem soo slecht,
Hy is wel in het Hemels perck,
Maer hy loopt daer sonder werck,
Want dit zijn de meeste plaghen,
Niemant magh daer kloeffen draghen,
Dus soo loopt hy sonder schoen,
En sonder kleers om aen te doen.
Lieven Heer mijn leden beven,
Sprack de Vrouw gheheel belaen,
Hy kost hier soo weldigh leven,
Moest hy daerom van my gaen,
T'is waer hy was gheheel naeckt ghestelt,
Sonder kleers, of sonder ghelt,
Ey swijght togh van hem te spreken,
Spreckt den knecht mijn hert moeten breken,
Want hy ghelijck een doodt.
Door de armoede groot.
| |
[pagina 104]
| |
Vrient keert ghy wederomme,
'k Sal terstont maecken ghereet,
Twintigh Guldens ghelt in somme,
En daer by zijn beste kleet,
'k Sal het steken in een sack,
Ghy kont draghen met ghemack,
'k Sal 't doen, sprack hy sonder faelen,
Maer dat moet ghy my betaelen,
Zy seyd', k'en weygher u gheen ghelt,
Siet dat ghy 't maer wel bestelt.
Zy maeckten de accordatie,
Dat sy gaf een Patacon,
Doen sprack dese Vrouw eylacie,
Dat s' noch ghelt dat mijn Man won,
s' Heeft het pack hem op gheleyt,
En hy heeft adieu gheseyt,
Doen ginck sy by haer ghebueren,
Vertellen haer avontueren,
Wat sy van haeren schadt,
Aen haer Man ghesonden hadt.
Wel wien drommel sou dit eerde,
Sprack een Man, ghy zijt al quyt,
T' en zy dat daer een te peerde,
Met'er haest seer acht'er ryt,
Hy spronck op zijn Peert aldaer,
En hy reet hem achter naer,
Maer den Knecht keeck dickmaels omme,
En doen hy dat Peert sagh komen,
Stack het pack daer in een gracht,
En hy wenscht hem goeden dagh.
Vrient hebt ghy niet een vernomen,
Met een groote sack ghelaen,
Iae sprack hy k' heb hem sien komen,
Maer hy is in 't bosch ghegaen,
Hy seyd' hout mijn Peert dagh wat,
't Sal hem loopen achter 't gat,
Dit was dat den knecht begeerde,
| |
[pagina 105]
| |
Hy spronck haestelijck te Peerde,
Met het pack soo red' hy voort,
Dat van hem noyt is ghehoort.
Doen hy 't bosch wel hadt doorkeken,
Is hy wederom ghekeert,
Maer den Man stont sonder spreken,
Als hy hem vont sonder peert,
Dus bedocht hy 't zijnder daet,
Eenen slimmen goeden raet,
Hy ginck aen de Vrouw verkonden,
Ach ick heb den bod' ghenomen,
Ba ghy hadt immers ghelijck,
Dat hy quam van 't Hemelrijck.
Ach hy scheyde schier van 't leven,
Somtijdts viel hy op zijn knien,
'k Heb hem noch mijn peert ghegheven,
Om dat hy noch soude rien,
Want hy was soo swaer ghelaen,
Dat hy niet en konden gaen.
Ach ghebuer ick sal 't u loonen,
Dat ghy u goet hert ginckt thoonen,
'k Wil betaelen stracks u peert,
Seght maer wat het was weert.
Zy betaelt hem 't peert midts desen,
En sy sprack gheheel verblijt,
Nu en hoef ick niet te vreesen,
Want hy sal in korten tijdt,
In het Paradijs daer zijn,
Mijn Man helpen uyt de pijn,
Dus waren sy alle drye,
Seer vrolijcke ende blije,
't Vrouwken was gherust ghestelt,
Elck lacht daer men dit vertelt.
|
|