Liedtboeck ghenaemt de ledige uren van Jacobus de Ruyter, clerck van de weeserije der stede ende casselrije van Veurne

[p. 128]

Nieuw kluchtigh Liedeken van een aerdigen Koopman, die Boter, Graen, en Eyers kocht van een vrouwe en wat pratijck hy ghebruyckte om niet te betaelen sult ghy hooren.

Stem: van Borgerhout.

Wat hoort men in de wereldt al,
Voor wonderlijcke saecken,
Als ick u hier bedieden sal,
En wel bekent gaen maecken,
Hoe een Boerin,
Verstaet den sin,
Quam naer de Merckt gheloopen,
Een voer gheladen,
Boter en graen,
Alles om te verkoopen.

Een slimmen Koopman sonder ghelt,
Quam daer by haeren waghen,
Heeft daetelijck soo met ghewelt,
Aen dese Vrouw gaen vraghen,
Of sy hem ras,
Den g'heelen bras,
Woud' laeten transporteren,
Doen sprack de Vrouw,
Geheel ghetrouw
Laet ons verraccorderen.

Sy maeckten daer een goedt accoort,
Ghelijck het is ghebleken,
Hy reedt met al de graenen voort,
En sprack met slimme treken,
Komt naer den noen,
Met goedt fatsoen
't Js voor de Capucijnen,
Daer moet ghy gaen,
U ghelt ontfaen
En hy vertrock al grijnen.

Den loosen Koopman heeft met list
Die graenen wegh doen voeren,
Dat de Boerin die niet en wist,
By Voerlien ende Boeren,
Op dit termijn,
Een Capucijn,
Sprack hy aen sonder vreesen,

[p. 129]

 

Jck sal mijn Vrouw,

 

Gaen senden gouw

 

Maer wiltse fraey belesen.

 

 

 

Sy sal u schelden voor een beest,

 

s' Js van Satan beseten,

 

Maer Pater en weest niet bevreest,

 

'k En sal u niet vergheten,

 

't Is graen oft gelt,

 

Weest niet ontstelt

 

Dat sy aen u sal vragen,

 

Spreeckt sy van graen,

 

Dreyght haer te slaen

 

Wilt voor haer sorghe draghen.

 

 

 

Den Koopman die sprack voor het lest

 

'k Sal u seer wel betaelen,

 

Doet maer met dese Vrouw uw' best,

 

Leeft altijdt sonder faelen,

 

Desen Koopman,

 

Die heeft als dan,

 

Sijn af-scheydt daer ghenomen,

 

Trock daer med' voort,

 

Recht uyt de poort,

 

m' Heeft van hem niet vernomen.

 

 

 

En korts naer dien quam die Boerin,

 

Sy belde aen de deure,

 

Men heeft haer strackx ghelaeten in,

 

Want den Portier quam veure,

 

Sa vrouw sit neer,

 

Sprack een Grampeer,

 

Een ouden grijsen Pater,

 

Haelt stool en boeck,

 

Uyt eenen hoeck,

 

Quispel, pot met wij-water.

 

 

 

De Vrouw die heeft haer seer ontstelt,

 

Als den Pater gonck lesen,

 

Sy riep sa grijsaert gheeft my ghelt,

 

Wel wat sal dat hier wesen,

 

k' En ben niet sot,

 

Ghy rochelpot,

 

Sprack sy wilt my betaelen,

 

Den Pater ras,

 

Gheduerigh las,

 

En seyd' 'k sal gheldt gaen haelen.

 

 

 

De Vrouw die vloeckte en sy swoer,

 

En sy begonst te treuren,

 

Dat al de Paters door 't ramour,

[p. 130]

 

Daer quamen aen de deure,

 

Gheeft 't ghelt, of graen,

 

En laet my gaen

 

Heeft s' overluyt gheroepen,

 

Roept uwen knecht,

 

Dat hy het seght,

 

Die het aen my quam koopen.

 

 

 

De Paters merckten altemael,

 

Dat de Vrouw was bedroghen,

 

Van desen rijcken Koopman schrael,

 

Die haer soo was ontvloghen,

 

Dan gonck sy deur,

 

Met droef ghetreur,

 

Soecken naer die ghesellen,

 

Elck lacht daer med',

 

Jn Dorp en Sted'

 

Al die dit hoort vertellen.